Page 75 - dcp6

64
ตำ�นานปู่แสะย่าแสะ
เรียบเรียงโดย รองศาสตราจารย์ รังสรรค์ จันต๊ ะ
ตำ�นานเกี่ยวกับ ปู่แสะย่าแสะ หรือ ผีปู่แสะย่าแสะ มีกล่ าวถึงใน ตำ �นานเชียงใหม่ปางเดิม โดยเล่ าว่าวั นหนึ่ง
ครั้งที่พระพุทธเจ้ายังไม่เข้าสู่นิพพานนั้น มีฝนเงินฝนทองตกลงมาห่าใหญ่ที่ดอยแห่ งหนึ่ง พระพุทธองค์ จึงพยากรณ์
ว่าในอนาคตดอยที่ นี่จะมีชื่อว่า “ดอยคำ�” และได้สอบถามชาวเมืองทมิฬที่อยู่ในบริเวณนั้นว่า ชาวเมืองหายไปไหน
กันหมด ชาวทมิฬจึ งทูลแก่ พระองค์ว่า เนื่ องมาจากมียักษ์สองผัวเมียคู่หนึ่งอยู่ดอยเหนือและดอยใต้มาจับชาวเมือง
กินหมด พระองค์ได้ยินดังนั้นจึงไปหายักษ์ทั้งสองตน และได้สั่งห้ามยักษ์ ทั้งสองว่าอย่ าได้กินมนุษย์อีก ยักษ์ทั้งสองได้
ต่อรองกั บพระพุทธเจ้าว่า ขอกินเดือนละคน พระองค์ ก็ไม่ทรงอนุญาต ขอกินปีละคน ก็ยังไม่ทรงอนุญาต จึงขอกิน
เพียงควายเขาคำ� หรือควายรุ่นที่มี เขาเพียงหูปีละสองตัวแล้วจะดูแลพระศาสนาให้ถึงห้าพันปี พระพุทธองค์จึงให้
ศีลห้าแล้วก็เสด็จจากไป อีกสำ�นวนหนึ่ ง จากตำ�นานดอยคำ � เล่ าว่า สมัยที่พระพุทธเจ้าเสด็จมาโปรดสัตว์ถึงดอยคำ �
ได้พบยักษ์สามตนพ่อแม่ลูกซึ่งยังชีพด้ วยเนื้อสัตว์และเนื้อมนุษย์
เมื่อยักษ์ทั้งสามเห็นพระพุทธเจ้าก็ จะจับพระพุ ทธเจ้ากิน แต่ พระพุทธองค์ทรงแผ่เมตตาจนยักษ์ ทั้งสามเกรง
ในพระบารมี จึงยอมแสดงความเคารพ พระพุทธเจ้าจึงทรงเทศนาและให้ยักษ์ ทั้งสามรั กษาศีลห้า แต่ ปู่แสะย่าแสะ
ไม่อาจรับศีลห้าได้ ตลอด จึงขอกิ นเนื้อมนุ ษย์ปีละสองคน เมื่ อพระพุทธองค์ไม่ ทรงอนุญาตก็ขอต่อรองลงมาเรื่อยๆ
จนขอกินเนื้อสัตว์แทน พระพุทธองค์ก็ ทรงบอกให้ไปถามเจ้าเมืองเอาเอง แล้วพระพุทธองค์ ก็เสด็จจากไปและให้
พระเกศาธาตุไว้ซึ่งต่อมากลายเป็นพระธาตุดอยคำ� ส่วนบุ ตรนั้นมีความประทับใจในคำ�สอนของพระพุทธเจ้า จึงได้ขอบวช
แต่พระองค์ไม่ อนุญาต แต่ให้บวชเป็นฤาษีแทนเมื่ อบวชแล้วจึงได้ชื่อว่า สุเทวฤาษี หรือ วาสุเทวฤาษี อั นเป็นที่มาของ
ชื่อดอยสุเทพ