Page 33 - dcp6

Basic HTML Version

22
ไปในป่
าหมดแล้
วก็
หลบหนี
กลั
บบ้
าน ครั้
นตกเย็
นลู
กสาวทั้
งสิ
บสองคนได้
กลั
บมายั
งที่
นั
ดพบ รออยู่
นานไม่
เห็
นพ่
อต่
าง
ร้
องไห้
ครํ่
าคราญ นางเภาจึ
งบอกพี่
ๆ ว่
าตนจะพากลั
บบ้
าน นางเภาพาพี่
ๆ เดิ
นตามก้
อนกรวดที่
นางไปโปรยเอาไว้
ตอน
เดิ
นทางมา จนกระทั่
งมาถึ
งบ้
าน
เศรษฐี
ก็
ได้
หาวิ
ธี
ไปปล่
อยลู
กสาวในป่
าอี
กครั้
งจนกระทั่
งสำ
�เร็
จ นางทั้
งสิ
บสองไม่
สามารถจะเดิ
นทาง
กลั
บบ้
านได้
พากั
นร่
อนเร่
พเนจรไปเรื่
อย ในที่
สุ
ดหลงเข้
าไปในเมื
องยั
กษ์
โดยอาศั
ยอยู่
กั
บนางสั
นทมาร (สนธมาร, สนทรา)
ยั
กษ์
แม่
หม้
ายมี
ลู
กสาวบุ
ญธรรม ชื่
อนางเมรี
นางสิ
บสองไม่
ทราบว่
านางสั
นทมารเป็
นยั
กษ์
จึ
งอาศั
ยอยู่
ด้
วย วั
นหนึ่
นางสิ
บสองซุ
กซนไปตรวจดู
สิ่
งต่
างๆ ได้
พบกระดู
กคนและสั
ตว์
จำ
�นวนมาก พวกนางจึ
งรู้
ว่
านางสั
นทมารนั้
นเป็
นยั
กษ์
จึ
งพากั
นหนี
ด้
วยความกลั
ว นางสั
นทมารกลั
บมาทราบจากเมรี
ว่
านางสิ
บสองหนี
ไปก็
โกรธจึ
งออกติ
ดตามหวั
งจะจั
กิ
นเป็
นอาหาร ในที่
สุ
ดนางสิ
บสองเดิ
นทางกลั
บมายั
งเมื
องไพศาลี
พระรถสิ
ทธิ์
เจ้
าเมื
องเสด็
จมาพบเข้
าทรงพอพระทั
มากจึ
งรั
บนางสิ
บสองคนมาเป็
นพระมเหสี
ส่
วนนางสั
นทมารได้
ติ
ดตามมาจนถึ
งเมื
องไพศาลี
เมื่
อทราบว่
านางสิ
บสอง
ได้
เป็
นพระมเหสี
ของพระราชสิ
ทธิ
ก็
ยิ่
งเคี
ยดแค้
น จึ
งแปลงกายเป็
นหญิ
งงาม ทำ
�อุ
บายร้
องห่
มร้
องไห้
จนได้
เฝ้
าพระรถ
สิ
ทธิ์
เล่
าว่
า ตนชื่
อ นางสมุ
ทรชาถู
กบิ
ดาบั
งคั
บให้
แต่
งงานกั
บเศรษฐี
นางจึ
งหนี
มา พระรถสิ
ทธิ์
รั
บนางสมุ
ทรชาไว้
เป็
ชายา นางสมุ
ทรชามี
ความเคี
ยดแค้
นนางสิ
บสองเป็
นทุ
นเดิ
มอยู่
แล้
ว จึ
งทำ
�เสน่
ห์
มารยาให้
พระรถสิ
ทธิ์
หลงใหลจนลื
มเหสี
เก่
าทั้
งสิ
บสอง
วั
นหนึ่
งนางสมุ
ทรชาทำ
�อุ
บายโดยนางแกล้
งป่
วยแล้
วหมอหลวงรั
กษา แต่
ไม่
หายและได้
แจ้
งยาที่
จะมาใช้
รั
กษา
นอกจากจะต้
องใช้
ดวงตาของหญิ
งสาวที่
เกิ
ดจากพ่
อแม่
เดี
ยวกั
น ๑๒ นาง เป็
นเครื่
องยาจึ
งจะรั
กษาหาย ด้
วยเวทมนต์
ของนางยั
กษ์
สั
นทมารนั้
นจึ
งทำ
�ให้
พระรถสิ
ทธิ์
สั่
งควั
กลู
กตานางสิ
บสองมาเป็
นเครื่
องยา แต่
นางเภาถู
กควั
กลู
กตาเพี
ยง
ข้
างเดี
ยวเพราะเมื่
อครั้
งหนี
นางยั
กษ์
สั
นทมารนั้
น นางทั้
งสิ
บสองคนจั
บปลากิ
นประทั
งความหิ
ว พี่
ๆ จั
บปลาได้
ก็
จะร้
อย
กั
บเชื
อกโดยแทงตาทะลุ
ทั้
งสองข้
าง ส่
วนนางเภานั้
นร้
อยปลาจากปากปลาไปทะลุ
ตาข้
างเดี
ยว ฉะนั้
นนางจึ
งถู
กควั
กลู
ตาข้
างเดี
ยว เพราะผลกรรมครั้
งนั้
นซึ่
งขณะนั้
นมเหสี
ทั้
งสิ
บสองได้
ตั้
งครรภ์
กั
บพระรถสิ
ทธิ์
ทุ
กคน นางสั
นทมารจึ
งให้
ทหารจั
บไปขั
งไว้
ในอุ
โมงค์
มื
ดๆ และให้
อดอาหาร ส่
วนพระรถสิ
ทธิ์
ไม่
ทราบว่
ามเหสี
ทั้
งสิ
บสองคนตั้
งครรภ์
เพราะตก
อยู่
ในอำ
�นาจเสน่
ห์
มารยาของนางยั
กษ์
นางทั้
งสิ
บสองคนต่
างหิ
วโหยอยู่
ในอุ
โมงค์
มื
ดนั้
นจนคลอดบุ
ตร เมื่
อพี่
สาวใหญ่
คลอดบุ
ตรออกมาต่
างก็
ช่
วยกั
นฉี
กเนื้
อแบ่
งกั
นกิ
น นางเภารั
บส่
วนแบ่
งเก็
บไว้
ได้
๑๑ ชิ้
น ครั้
นตนคลอดบุ
ตรออกมา
บ้
างก็
นำ
�เนื้
อเด็
กทั้
ง ๑๑ ชิ้
น ส่
งให้
พี่
ๆ ฉะนั้
นลู
กของนางเภาจึ
งรอดชี
วิ
ต นางเภาก็
เลี้
ยงลู
กมาในอุ
โมงค์
นั้
นจนเจริ
ญวั
วิ่
งเล่
นได้
ตั้
งชื่
อว่
“รถเสน”
ภาคที่
๒ เป็
นภาคที่
ว่
าด้
วยชี
วิ
ตของพระรถเสน กล่
าวถึ
งพระอิ
นทร์
ทราบเรื่
องนางสิ
บสองถู
กทรมานจึ
งมาช่
วย
โดยแปลงกายเป็
นไก่
มาหากิ
นอยู่
หน้
าอุ
โมงค์
พระรถเสนเลี้
ยงไก่
พระอิ
นทร์
และนำ
�ไก่
มาท้
าชนพนั
นกั
บชาวบ้
านก็
ได้
ชั
ยชนะทุ
กครั้
งแลกเป็
นข้
าวอาหารมาเลี
ยงแม่
และป้
า จนมี
ชื่
อเสี
ยงเลื่
องลื
อไปทั่
ว ความทราบถึ
งพระกรรณพระรถสิ
ทธิ์
พระองค์
เรี
ยกเข้
าเฝ้
าทำ
�ให้
ทราบว่
าพระรถเสนเป็
นพระโอรส นางสมุ
ทรชาทราบเรื่
องคิ
ดกำ
�จั
ดพระรถเสนด้
วยการหา
อุ
บายให้
พระรถสิ
ทธิ์
สั่
งพระรถเสนเดิ
นทางไปยั
งเมื
องยั
กษ์
เพื่
อนำ
“มะงั่
วรู้
หาว มะนาวรู้
โห่
(บางสำ
�นวนว่
า มะม่
วง
ไม่
รู้
หาว มะนาวไม่
รู้
โห่
) มาเป็
นเครื่
องยารั
กษานางอี
ก นางสมุ
ทรชาเขี
ยนสาส์
นให้
พระรถเสนถื
อไปหานางเมรี
โดยเขี
ยน