Page 23 - dcp6

Basic HTML Version

12
บางสำ
�นวนเล่
าว่
าพระปาจิ
ตได้
ยกทั
พบุ
กเข้
าเมื
องพิ
มายเพื่
อชิ
งนางคื
น ขณะนั้
นท้
าวพรหมทั
ตกำ
�ลั
งปลุ
กปลํ้
นางอยู่
พลั
นเมื่
อเห็
นพระปาจิ
ต นางก็
ร้
องเรี
ยกด้
วยความดี
ใจ ท้
าวพรหมทั
ตนึ
กว่
านางจะกระโดดหนี
จึ
งผวาเข้
าคว้
าเอวนาง
แต่
พลาด ร่
างของท้
าวพรหมทั
ตลอยตกออกจากปราสาทกระแทกพื้
นหิ
นเสี
ยชี
วิ
ตทั
นที
พระปาจิ
ตจึ
งได้
ขึ้
น ครองราชย์
แทนและตั้
งชื่
อเมื
องว่
เมื
องปราสาทหิ
นพี
มาย
เมื่
อพระปาจิ
ตอุ้
มนางไปสั
กพั
กก็
วางนางลงปล่
อยให้
นางเดิ
น สถานที่
ตรงนั้
นจึ
งเรี
ยกว่
า บ้
านนางเดิ
น ต่
อมา
เพี้
ยนเป็
นางเหริ
เดิ
นทางเข้
าเขตเมื
องบุ
รี
รั
มย์
นางดี
ใจจึ
งเดิ
นไปรำ
�ไป ตรงนั้
นจึ
งเรี
ยกว่
บ้
านนางรำ
ต่
อมาเพี้
ยน
เป็
บุ
รี
รั
มย์
ทั้
งสองคนเดิ
นเท่
าไรก็
ยั
งไม่
ถึ
งนครธม นางเหนื่
อยจนร้
องไห้
จึ
งเรี
ยกว่
บ้
านนางรอง
พระปาจิ
ตและนางอรพิ
มพ์
รอนแรมมาในป่
า ขณะที่
หยุ
ดพั
กเหนื่
อยที่
ใต้
ต้
นไม้
ใหญ่
นายพรานนกเอี้
ยงมาพบเข้
เห็
นนางสวยจึ
งอยากได้
นาง ได้
ใช้
หน้
าไม้
ยิ
งพระปาจิ
ตจนตายแล้
วอุ้
มนางขี่
ควายหนี
ไป ระหว่
างนั้
น นางได้
ใช้
อุ
บายขอ
ไปนั่
งด้
านหลั
งเพื่
อชมนกชมไม้
เมื่
อนายพรานเผลอ นางได้
ใช้
มี
ดแทงนายพรานตายแล้
วกลั
บไปที่
ศพ ของพระปาจิ
พระอิ
นทร์
เห็
นนางเศร้
าโศกมากจึ
งปลอมตั
วเป็
นงู
กั
บพั
งพอนต่
อสู้
กั
น เมื่
อฝ่
ายหนึ่
งตายอี
กฝ่
ายหนึ่
งก็
จะไปกั
เปลื
อกไม้
มาพ่
น ทำ
�ให้
ฟื้
นคื
นชี
พได้
นางจึ
งทำ
�ตามบ้
างจนพระปาจิ
ตฟื้
นขี้
นมา จึ
งได้
ออกเดิ
นทางต่
อไป เมื่
อมาถึ
งลำ
�นํ้
แห่
งหนึ่
ง ทั้
งคู่
ไม่
รู
ว่
าจะข้
ามนํ้
าไปได้
อย่
างไร ขณะนั้
นมี
เณรพายเรื
อผ่
านมา บางสำ
�นวนเรี
ยกว่
า เถรเรื
อลอย คื
เณรโค่
งที่
พายเรื
อบิ
ณฑบาตทางนํ้
า พระปาจิ
ตจึ
งเรี
ยกให้
มาช่
วยรั
บข้
ามฟาก ฝ่
ายเณร เห็
นนางงามก็
อยากได้
นางไว้
เอง
บางสำ
�นวนว่
าคิ
ดจะนำ
�ไปให้
พี่
ชาย จึ
งบอกว่
าเรื
อนั้
นนั่
งได้
เพี
ยงสองคน ต้
องรั
บไปส่
งที
ละคน เมื่
อนางลงนั่
ง ในเรื
เณรก็
รี
บพายเรื
อพานางหนี
ไป
แต่
นางอรพิ
มพ์
เป็
นหญิ
งเจ้
าปั
ญญา เมื่
อเห็
นต้
นมะเดื่
อมี
ผลดกงามริ
มตลิ่
ง นางจึ
งคิ
ดอุ
บายว่
า นางอยากกิ
มะเดื่
อ เณรจึ
งจอดเรื
อแล้
วปี
นขึ้
นไปเก็
บให้
ปรากฏว่
าเณรขึ้
นไปแล้
วลงไม่
ได้
เพราะนางรี
บเอาหนามมาสะไว้
รอบโคนต้
เณรเลยตายอยู่
บนต้
นมะเดื่
อ ก่
อนตายได้
สาปว่
า ตั้
งแต่
นี้
ไปขอให้
มี
แมลงหวี่
เกิ
ดในลู
กมะเดื่
อ และให้
ไปตอมที่
อวั
ยวะ
สื
บพั
นธุ์
ของผู้
หญิ
ง ตั้
งแต่
นั้
นมาแมลงหวี่
จึ
งชอบตอมผลมะเดื่
อ นางพายเรื
อกลั
บมาหาพระปาจิ
ตแต่
ไม่
พบ จึ
งพายเรื
ต่
อไปจนถึ
งเมื
องครุ
ฑราชได้
เข้
าไปพั
กในศาลาโรงทานของเศรษฐี
ซึ่
งมี
ข้
าวของตั้
งอยู่
มากมาย รวมทั้
งมี
โลงศพด้
วย
นางได้
ใช้
ยาวิ
เศษชุ
บชี
วิ
ตหญิ
งสาวในโลงซึ่
งเป็
นธิ
ดาของเศรษฐี
ชื่
อนางปทุ
มเกษร นางปทุ
มเกษรได้
ขอเป็
นทาสรั
บใช้
และติ
ดตามนางไปด้
วย
บางสำ
�นวนข้
ามเรื่
องนางปทุ
มเกษรไปโดยให้
นางอรพิ
มพ์
เดิ
นทางไปคนเดี
ยว เพื่
อความปลอดภั
ยในการ
เดิ
นทางนางได้
อธิ
ษฐานขอให้
ร่
างกายเปลี
ยนเป็
นชาย โดยฝากโยนี
ไว้
ที
ต้
นสำ
�โรง บ้
างก็
ว่
านางเหวี
ยงเข้
าไปในป่
าไปเกิ
ดเป็
ต้
นโยนี
ปี
ศาจ
(ชาวบ้
านเรี
ยกว่
าต้
นหี
ผี
) ฝากนมไว้
กั
ต้
นนมนาง
บ้
างก็
ว่
าฝากไว้
ที่
ต้
นหนามงิ้
ฝากแก้
มไว้
ที่
ต้
นแก้
มอ้
ฝากผมไว้
กั
ต้
นช้
องนาง
บ้
างก็
ว่
าเป็
กล้
วยไม้
หนวดฤๅษี
หรื
กล้
วยไม้
ผมผี
พราย
ฝากขาไว้
ที่
ต้
นขานาง
ก่
อนจะเดิ
ทางไปถึ
งเมื
องพาราณสี