Page 84 - dcp5

75
ที่มีตัวสะกด เช่ น เกอตับ = ปู อีกัด = ปลา ซาโวฮ = สมอเรือ ภาษานี้ไม่มี ระบบเสียงวรรณยุกต์ แต่การเปลี่ยน
ทำ�นองเสียงในประโยคจะทำ�ให้ความหมายของประโยคเปลี่ยนแปลงได้ เช่ น ปี มานี <ไป-อาบนํ้า> = ไปอาบนํ้ า
ถ้าพยางค์ท้ายเป็นเสียงตกแสดงว่าเป็นประโยคบอกเล่า แต่ถ้าพยางค์ท้ายเป็นเสียงสูง-ตกแสดงว่าเป็นประโยคคำ�ถาม
การเรียงคำ�ในประโยคมีลักษณะแบบ ประธาน – กริยา – กรรม เช่น กู มากัด นาซี <ฉัน-กิน-ข้าว> = เรากินข้าว
กีตา บารี ญาแญะ บูเกะ <เรา-วิ่งหนี-ขึ้น-เขา> = เราวิ่ งหนีขึ้นเขา ส่วนประโยคปฏิ เสธ จะมีคำ �ว่า ฮอยเตด
นำ�หน้าคำ �กริยา เช่น กู ฮอยเตด ซูกา มากัด นาซี <ฉัน-ไม่-ชอบ-กิน-ข้ าว> = ฉันไม่ชอบกินข้าว, ฮอยเตด บรี มากัด
<ไม่-ให้-กิน> = ไม่ให้กิ น ฮอยเตด บรี ตี <ไม่-ให้-ไป> = ไม่ให้ไป เป็นต้น
หลายปีมานี้ชาวอูรั กลาโวยจ ต้องเผชิญปั ญหาเนื่องมาจากการพัฒนาการท่ องเที่ยว ส่งผลต่อที่ทำ�กินและที่อยู่
อาศัย จนเกรงกันว่าภาษาและภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมาจะสูญไป ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๕๓ ชาวอูรักลาโวยจ เกาะลั นตาใหญ่
จังหวัดกระบี่ ได้ร่วมมื อกันอนุรักษ์ พั ฒนา และฟื้นฟูภาษาและภู มิปัญญาท้องถิ่น โดยการพัฒนาระบบตัวเขียนภาษา
อูรักลาโวยจอั กษรไทยขึ้น เพื่ อเป็นเครื่องมื อในการบันทึกเรื่องราวและภูมิ ปัญญาต่างๆ ของบรรพชนไว้สำ�หรับเป็น
มรดกของลูกหลานและของชาติต่อไป
ภาษาอูรักลาโวยจ ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๖