Page 80 - dcp5

Basic HTML Version

71
๙ หน่
วยเสี
ยง หน่
วยเสี
ยงสระเดี่
ยว ๑๘ หน่
วยเสี
ยง หน่
วยเสี
ยงสระประสม ๓ หน่
วยเสี
ยง หน่
วยเสี
ยงวรรณยุ
กต์
มี
๖ หน่
วยเสี
ยง และมี
การแตกตั
วเป็
น ๓ ทาง ด้
านการใช้
ศั
พท์
มี
ศั
พท์
เฉพาะ เช่
หอก
= ผั
พ๊
= เมี
บึ๊
= ใหญ่
บึ๋
= ท้
องฟ้
ทั๊
วจะปรุ๊
= ปลวก
ทั๊
วโหร่
= ผึ้
มากถ้
าด
= พริ
มากหลุ้
= กล้
วย
เตริ
ฅง
= ไข่
เตี
ยก
= เสี
ยดาย
นอกจากนั้
นยั
งมี
คำ
�ศั
พท์
ที่
ใช้
ร่
วมกั
บภาษาเวี
ยดนาม เช่
เหล้
= เหงื
อก
หง่
อน
= อร่
อย
แหน๋
= ฟั
มากหวึ๋
= งา
(ระบบการเขี
ยนภาษาแสกด้
วยตั
วอั
กษรไทยใช้
ตามที่
ปรากฏในงานวิ
จั
ยของปรี
ชา ชั
ยปั
ญหา และคณะ, ๒๕๕๖)
แม้
ว่
าจะมี
การใช้
ภาษาแสกในชุ
มชน แต่
ผู้
ที่
พู
ดภาษาแสกได้
มี
จำ
�นวนน้
อยและมี
แนวโน้
มที่
จะสู
ญหายไปจาก
สั
งคมไทย หากไม่
มี
แนวทางในการอนุ
รั
กษ์
ฟื้
นฟู
และสื
บทอด ด้
วยเหตุ
นี้
จึ
งมี
ความพยายามของเจ้
าของภาษาและ
นั
กวิ
ชาการที
ตระหนั
กในคุ
ณค่
าของภาษาแสก จึ
งได้
ศึ
กษาและรวบรวมภาษาแสกไว้
เพื่
อเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทาง
วั
ฒนธรรมของชาติ
ต่
อไป
ภาษาแสก ได้
รั
บการขึ้
นทะเบี
ยนเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมของชาติ
ประจำ
�ปี
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๕๗
เอกสารอ้
างอิ
ปรี
ชา ชั
ยปั
ญหา และคณะ. (๒๕๕๖).
แนวทางการจั
ดทำ
�พจนานุ
กรมภาษาแสกฉบั
บชาวบ้
านเพื่
อการอนุ
รั
กษ์
และฟื้
นฟู
ภาษาและภู
มิ
ปั
ญญาแสกบ้
านบะหว้
า ตำ
�บลท่
าเรื
อ อำ
�เภอนาหว้
า จั
งหวั
ดนครพนม.
กรุ
งเทพฯ : สำ
�นั
กงานกองทุ
นสนั
บสนุ
นการวิ
จั
ย.
ศริ
นยา จิ
ตบรรจง. (๒๕๔๕).
“การวิ
เคราะห์
การแปรการใช้
ศั
พท์
ของคนสามระดั
บอายุ
ในภาษาแสก อำ
�เภอนาหว้
จั
งหวั
ดนครพนม.”
วิ
ทยานิ
พนธ์
ปริ
ญญาอั
กษรศาสตรมหาบั
ณฑิ
ต มหาวิ
ทยาลั
ยศิ
ลปากร.
แสกเต้
นสาก ถ่
ายเมื่
อปี
พ.ศ.๒๕๔๔
ที่
มา: ศู
นย์
ศึ
กษาและฟื้
นฟู
ภาษา
และวั
ฒนธรรมในภาวะวิ
กฤต
มหาวิ
ทยาลั
ยมหิ
ดล