Basic HTML Version
11
ภาษากู
ย/กวย
เรี
ยบเรี
ยงโดย ผู้
ช่
วยศาสตราจารย์
บั
ญญั
ติ
สาลี
และ มยุ
รี
ถาวรพั
ฒน์
กลุ่
มชาติ
พั
นธุ์
กลุ่
มนี้
เรี
ยกตนเองว่
า กู
ย กุ
ย โกยหรื
อกวย ซึ่
งแตกต่
างกั
นไปตามลั
กษณะการออกเสี
ยงของแต่
ละถิ่
น
ส่
วนคำ
�ว่
า ส่
วย เป็
นคำ
�ที่
คนอื่
นเรี
ยก
คนกู
ยกวยส่
วนใหญ่
ตั้
งถิ่
นฐานอยู่
ในพื้
นที่
ลุ่
มแม่
นํ้
าโขงและเทื
อกเขาพนมดงรั
ก บริ
เวณประเทศสาธารณรั
ฐ
ประชาธิ
ปไตยประชาชนลาว ราชอาณาจั
กรกั
มพู
ชา สาธารณรั
ฐสั
งคมนิ
ยมเวี
ยดนาม และประเทศไทย จากงานแผนที่
ภาษาและชาติ
พั
นธุ์
ในประเทศไทย (สุ
วิ
ไล และคณะ, ๒๕๔๗) พบว่
า มี
ชาวกู
ยกวยอยู่
ในภาคอี
สานหลายจั
งหวั
ด ได้
แก่
สุ
ริ
นทร์
บุ
รี
รั
มย์
ศรี
สะเกษ อุ
บลราชธานี
เป็
นต้
น ส่
วนภาคกลาง-ตะวั
นออก ได้
แก่
จั
งหวั
ดสระแก้
ว ฉะเชิ
งเทรา และ
สุ
พรรณบุ
รี
ชาวกู
ยหรื
อกวยเป็
นกลุ่
มชาติ
พั
นธุ์
ที่
มี
อั
ตลั
กษณ์
ด้
านภาษา วั
ฒนธรรม และวิ
ถี
ชี
วิ
ต มี
ความชำ
�นาญในการ
เลี้
ยงช้
าง และทอผ้
าไหม
ภาษากู
ยกวย เป็
นภาษาในตระกู
ลออสโตรเอเชี
ยติ
ก สาขามอญ-เขมร สาขาย่
อยกะตุ
อิ
ค ภาษากู
ยมี
ความแตก
ต่
างกั
บภาษากวยนิ
ดหน่
อย แต่
เจ้
าของภาษาก็
สามารถสื่
อสารและเข้
าใจกั
นได้
เป็
นอย่
างดี
ตั
วอย่
างเช่
น กู
ย-กวย= คน
โตง-ตู
ง
=มะพร้
าว
อะจี
ง-เจี
ยง
=ช้
าง
โดย-ดอย
=กิ
น เป็
นต้
น คำ
�ศั
พท์
บางคำ
�ก็
ใช้
แตกต่
างกั
นบ้
าง เช่
น
โค-ชี
ลกวด
=กางเกง
อะเป-อะเนื
อว
=น้
า
พยั
ญชนะต้
นภาษากู
ยกวย ได้
แก่
/ก ค ง จ ช ซ ญ ด ต ท น บ ป พ ม ย ร ล ว อ ฮ/(หน่
วยเสี
ยง ร จะปรากฏ
เฉพาะในภาษากู
ย) พยั
ญชนะสะกดภาษากู
ย/กวยแสดงลั
กษณะของภาษากลุ่
มมอญ-เขมรที่
ชั
ดเจน ได้
แก่
/ก ง จ ญ
ด น บ ย ร ลอ์
ฮ/ สระได้
แก่
/อะอา อิ
อี
อึ
อื
อ อุ
อู
เอะเอ แอะแอ โอะโอ เอาะออ เออะเออ เอี
ยะเอี
ย อั
วะอั
วเอื
อะ
เอื
อ เอา/และไม่
มี
ระดั
บเสี
ยงวรรณยุ
กต์
แต่
ใช้
ลั
กษณะนํ้
าเสี
ยงที่
เกิ
ดกั
บสระเป็
นองค์
ประกอบหนึ่
งที่
ใช้
แยกความหมาย
ได้
แก่
นํ้
าเสี
ยงปกติ
เช่
น วิ
=งาน
ดุ
ฮ
=ถู
ก นํ้
าเสี
ยงใหญ่
ตํ่
าทุ้
ม (เสี
ยงก้
อง มี
ลม) เช่
น
วิ่
= แหวก
มุ่
ฮ
=จมู
ก
คำ
�ที่
มี
สองพยางค์
คนกู
ยกวยเวลาออกเสี
ยงจะเน้
นหนั
กพยางค์
ที่
สอง ได้
แก่
อาจอ
= หมา
กะนั
ย
= หนู
กะซั
น
=งู
อะลี
อ์
=หมู
เกาเทื่
อง
=แมงป่
อง แต่
ก็
มี
คำ
�สองพยางค์
อี
กแบบหนึ่
งที่
ออกเสี
ยงพยางค์
แรกเพี
ยงไม่
เต็
มเสี
ยงหรื
อ
เต็
มพยางค์
และจะแปรไปตำ
�แหน่
งการเกิ
ดเสี
ยงพยั
ญชนะต้
นของพยางค์
ที่
สอง เช่
น
อึ
มปลอน
=วิ่
ง
อึ
นแท่
ล
=ไข่
อึ
งเคี
ยบ
=น้
อยหน่
า
การเรี
ยงคำ
�ในประโยคมี
ลั
กษณะ ประธาน-กริ
ยา-กรรม เช่
น
ฮั
ย ซะมุ
ฮ ปราณี
<ฉั
น-ชื่
อ-ปราณี
>= ฉั
นชื่
อปราณี
งั
ยแนฮั
ย จา ดอย นึ
งบั
จ กา
<วั
น-นี้
-ฉั
น- กิ
น-ข้
าว-กั
บ-แกง-ปลา>=วั
นนี้
ฉั
นกิ
นข้
าวกั
บแกงปลา
เอม บออ์
<อร่
อย-คำ
�
แสดงคำ
�ถาม>= อร่
อยไหม
เอม วาอ์
<อร่
อย-คำ
�ลงท้
าย>= อร่
อยค่
ะ
เนา เกิ
ด กวย มั
ก วอ บุ
ญ
<เขา-เป็
น-คน-ชอบ-
ทำ
�-บุ
ญ>= เขาเป็
นคนชอบทำ
�บุ
ญ