Page 85 - dcp4

74
แห่แหนไปถวายวัดต่างๆในชุมชนของตน สมั ยก่อนจะนิยมใช้พาหนะเกวียนเที ยมวัวหรือใช้คนลากจูง มีขบวนแห่
ตีกลอง ฆ้อง กรับ ฟ้อนรำ �สนุกสนานรื่นเริง ต่อมาการทำ�เที ยนได้พัฒนาขึ้นถึงการต้มหล่อลงไปในแม่พิ มพ์ออกมา
เป็นดอกเป็นดวงคล้ ายลายไทยนำ�มาติดประดั บตกแต่ง ต้นเทียนที่มีลักษณะเรียบ เรียกว่า “เทียนประเภทติดพิมพ์”
นายช่างคนแรกเป็นผู้ คิดเริ่มทำ �ต้นเที ยนประเภทติ ดพิมพ์ของเมื องอุบลราชธานี คื อ นายโพธิ์ ส่งศรี สมัยต่ อมา
นายสวน คูณผล ช่างฝีมื อได้คิดประยุกต์ วิธีดั งกล่าวตกแต่งต้นเทียนให้มีความวิ จิตรยิ่งขึ้น โดยการทำ�ฐานเทียนเป็น
รูปสัตว์ต่างๆ ด้วยการปั้นและการตกแต่งด้วยขี้ผึ้ง ทำ�ให้เทียนพรรษาของจังหวัดอุบลราชธานีมี ความงดงามละเอียด
มากยิ่งขึ้น
ปี พ.ศ. ๒๔๙๕ ประชาขนเริ่ มให้ความสนใจ และเห็นความสำ�คัญในการตกแต่งเทียนพรรษา และประเพณีแห่
เทียนพรรษามากยิ่งขึ้น เมื่อทางจังหวัดได้ส่ งเสริมให้เข้ากับงานประเพณีเข้าพรรษา เป็นงานประเพณีประจำ�จังหวัด
ในครั้งแรกชนิดของต้นเทียนมี ๒ ประเภท คื อ เทียนพรรษาประเภทมัดรวมตกแต่งด้วยกระดาษสี และประเภท
ติดพิ มพ์ เท่านั้น
เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๗ นายอารี สินสวัสดิ์ และนายประดั บ ก้อนแก้ ว นายช่างทำ�เทียนพรรษาได้ พัฒนาวิธี ทำ�
เทียนพรรษาให้งดงามวิจิตรพิสดารมากยิ่งขึ้น โดยใช้หินสบู่สำ�หรับลับมีดโกนปลงผมพระภิกษุสงฆ์ นำ�มาแกะแม่พิมพ์
เป็นลวดลายต่างๆ แล้วกดขี้ผึ้ งลงไป ออกมาเป็นลวดลายต่างๆ ขี้ผึ้งที่ใช้ใช้ ขี้ผึ้งบริสุทธิ์ (ขี้ ผึ้งแท้ธรรมชาติ ) ทำ�ให้เกิด
สีสันของต้นเทียนและลวดลายออกมาชัดเจน