65
ประเพณี
สลากย้
อมเมื
องลำ
�พู
น
เรี
ยบเรี
ยงโดย ผู้
ช่
วยศาสตราจารย์
เรณู
อรรฐาเมศร์
และสำ
�นั
กงานวั
ฒนธรรมจั
งหวั
ดลำ
�พู
น
สลากย้
อม เป็
นหนึ่
งในกิ
จกรรมของสลากภั
ต เป็
นประเพณี
การถวายทานแก่
ผู้
ที่
ล่
วงลั
บ ถวายทานเพื
่
อเสริ
มบารมี
ในภายภาคหน้
า การทานสลากย้
อม เป็
นประเพณี
ที
่
สื
บทอด
มาจากบรรพบุ
รุ
ษ ตามความเชื่
อว่
า เจ้
าภาพจะต้
องเป็
นหญิ
งสาวพรหมจารี
อายุ
ไม่
จำ
�กั
ด
มี
คุ
ณสมบั
ติ
ที่
น่
ายกย่
องคื
อ มี
ความอุ
ตสาหะวิ
ริ
ยะในการทำ
�มาหากิ
น และอดออม เก็
บ
หอมรอมริ
บมาตั้
งแต่
เล็
กๆ จนมี
ฐานะรํ่
ารวยและสามารถเป็
นเจ้
าภาพสลากย้
อมได้
อย่
าง
สมบู
รณ์
โดยตั้
งปณิ
ธานไว้
ว่
าจะทำ
�สลากย้
อมเป็
นการสละละวางทรั
พย์
สมบั
ติ
เพื่
อให้
ได้
บุ
ญ
กุ
ศลไปสู
งสุ
ดคื
อ ถึ
งพระนิ
พพาน เป็
นการสะท้
อนความเลื่
อมใสพุ
ทธศาสนาอย่
างเหนี
ยว
แน่
นของชุ
มชนชาวยอง นอกจากนั้
น ยั
งต้
องใช้
แรงกาย แรงใจ และแรงศรั
ทธา เป็
นอั
น
มากในการตกแต่
งสลากย้
อม เพราะเป็
นการทำ
�บุ
ญครั้
งยิ่
งใหญ่
ที่
สุ
ดในชี
วิ
ต ไว้
ส่
งเสริ
มบารมี
ในชาติ
ภพหน้
า แต่
ละคน
จะทำ
�ได้
เพี
ยงได้
ครั้
งเดี
ยวเท่
านั้
น บางพื้
นที่
จำ
�เพาะเจาะจงว่
าต้
องมี
อายุ
๒๐ ปี
เท่
านั้
น ขณะที่
บางพื้
นที
่
ไม่
จำ
�เป็
น ขอให้
เป็
นช่
วงคาบเกี่
ยวกั
บอายุ
๒๐ ปี
(บวกลบ ๒-๓ ปี
) แต่
สิ่
งที่
เชื่
อเหมื
อนกั
นคื
อ ต้
องเป็
นหญิ
งสาว ที่
ไม่
แต่
งงาน
โดยเชื
่
อว่
าการถวายสลากย้
อมของหญิ
งสาวจะได้
รั
บอานิ
สงส์
ผลบุ
ญอย่
างสู
งยิ
่
งเที
ยบเท่
ากั
บการบวช ของผู
้
ชายกล่
าวได้
ว่
า
เดิ
มสลากย้
อมเป็
นการถวายทานเพื่
อเป็
นพุ
ทธบู
ชาของหญิ
งสาว
พิ
ธี
กรรมกำ
�หนดจั
ดในวั
นขึ้
น ๑๕ คํ่
า เดื
อน ๑๒ เหนื
อ (เดื
อน ๑๐ ใต้
) ในสมั
ยก่
อนการจั
ดเตรี
ยมต้
นสลาก
จะจั
ดที่
บ้
านเจ้
าภาพ ใช้
เวลาเตรี
ยมร่
วมเดื
อนญาติ
มิ
ตรก็
จะมาร่
วมทำ
�บุ
ญและจั
ดเตรี
ยมเครื่
องสลากด้
วย จนกระทั่
ง
คื
นสุ
ดท้
ายจะมี
การ “ฮํ่
ากะโลง
๑
” “กำ
�ฮํ่
า” หรื
อ “กะโลง” (ครรโลง)
๑
ฮ�่
ำกะโลง คื
อ การอ่
าน การร้
องค่
าว หรื
อจ้
อย ในงานทานสลากย้
อมการฮ�่
ำกะโลง เป็
นการบอกเล่
าถึ
งเรื่
องราววิ
ถี
ชี
วิ
ต การแต่
งโคลง
หรื
อกลอนฮ�่
ำกะโลง จะต้
องขื้
นต้
นด้
วย “ยอหั
ตถา”และค�
ำลงท้
ายด้
วย“ก่
อนแลนายเฮย” หรื
อ “อายุ
วรรณะ สุ
ขะ พละ ขอให้
โชคดี
ทุ
กคนทั่
วหน้
า”
การอ่
านฮ�่
ำกะโลงจะอ่
านเป็
นค่
าว หรื
อจ๊
อย เป็
นภาษาพื้
นเมื
อง มี
ผู้
อ่
านตั้
งแต่
๓ – ๕ คนขึ้
นไป จะเป็
นผู้
หญิ
ง ผู้
ชาย เด็
ก หรื
อ
เยาวชน ก็
ได้
โดยผู้
อ่
านจะต้
องฝึ
กซ้
อมให้
มี
ความพร้
อมเพรี
ยงกั
น รวมถึ
งจั
งหวะการขึ้
น-ลง เสี
ยงสู
ง เสี
ยงตํ่
า และการรั
บลู
กช่
วง