Page 76 - dcp4

Basic HTML Version

65
ประเพณี
สลากย้
อมเมื
องลำ
�พู
เรี
ยบเรี
ยงโดย ผู้
ช่
วยศาสตราจารย์
เรณู
อรรฐาเมศร์
และสำ
�นั
กงานวั
ฒนธรรมจั
งหวั
ดลำ
�พู
สลากย้
อม เป็
นหนึ่
งในกิ
จกรรมของสลากภั
ต เป็
นประเพณี
การถวายทานแก่
ผู้
ที่
ล่
วงลั
บ ถวายทานเพื
อเสริ
มบารมี
ในภายภาคหน้
า การทานสลากย้
อม เป็
นประเพณี
ที
สื
บทอด
มาจากบรรพบุ
รุ
ษ ตามความเชื่
อว่
า เจ้
าภาพจะต้
องเป็
นหญิ
งสาวพรหมจารี
อายุ
ไม่
จำ
�กั
มี
คุ
ณสมบั
ติ
ที่
น่
ายกย่
องคื
อ มี
ความอุ
ตสาหะวิ
ริ
ยะในการทำ
�มาหากิ
น และอดออม เก็
หอมรอมริ
บมาตั้
งแต่
เล็
กๆ จนมี
ฐานะรํ่
ารวยและสามารถเป็
นเจ้
าภาพสลากย้
อมได้
อย่
าง
สมบู
รณ์
โดยตั้
งปณิ
ธานไว้
ว่
าจะทำ
�สลากย้
อมเป็
นการสละละวางทรั
พย์
สมบั
ติ
เพื่
อให้
ได้
บุ
กุ
ศลไปสู
งสุ
ดคื
อ ถึ
งพระนิ
พพาน เป็
นการสะท้
อนความเลื่
อมใสพุ
ทธศาสนาอย่
างเหนี
ยว
แน่
นของชุ
มชนชาวยอง นอกจากนั้
น ยั
งต้
องใช้
แรงกาย แรงใจ และแรงศรั
ทธา เป็
นอั
มากในการตกแต่
งสลากย้
อม เพราะเป็
นการทำ
�บุ
ญครั้
งยิ่
งใหญ่
ที่
สุ
ดในชี
วิ
ต ไว้
ส่
งเสริ
มบารมี
ในชาติ
ภพหน้
า แต่
ละคน
จะทำ
�ได้
เพี
ยงได้
ครั้
งเดี
ยวเท่
านั้
น บางพื้
นที่
จำ
�เพาะเจาะจงว่
าต้
องมี
อายุ
๒๐ ปี
เท่
านั้
น ขณะที่
บางพื้
นที
ไม่
จำ
�เป็
น ขอให้
เป็
นช่
วงคาบเกี่
ยวกั
บอายุ
๒๐ ปี
(บวกลบ ๒-๓ ปี
) แต่
สิ่
งที่
เชื่
อเหมื
อนกั
นคื
อ ต้
องเป็
นหญิ
งสาว ที่
ไม่
แต่
งงาน
โดยเชื
อว่
าการถวายสลากย้
อมของหญิ
งสาวจะได้
รั
บอานิ
สงส์
ผลบุ
ญอย่
างสู
งยิ
งเที
ยบเท่
ากั
บการบวช ของผู
ชายกล่
าวได้
ว่
เดิ
มสลากย้
อมเป็
นการถวายทานเพื่
อเป็
นพุ
ทธบู
ชาของหญิ
งสาว
พิ
ธี
กรรมกำ
�หนดจั
ดในวั
นขึ้
น ๑๕ คํ่
า เดื
อน ๑๒ เหนื
อ (เดื
อน ๑๐ ใต้
) ในสมั
ยก่
อนการจั
ดเตรี
ยมต้
นสลาก
จะจั
ดที่
บ้
านเจ้
าภาพ ใช้
เวลาเตรี
ยมร่
วมเดื
อนญาติ
มิ
ตรก็
จะมาร่
วมทำ
�บุ
ญและจั
ดเตรี
ยมเครื่
องสลากด้
วย จนกระทั่
คื
นสุ
ดท้
ายจะมี
การ “ฮํ่
ากะโลง
” “กำ
�ฮํ่
า” หรื
อ “กะโลง” (ครรโลง)
ฮ�่
ำกะโลง คื
อ การอ่
าน การร้
องค่
าว หรื
อจ้
อย ในงานทานสลากย้
อมการฮ�่
ำกะโลง เป็
นการบอกเล่
าถึ
งเรื่
องราววิ
ถี
ชี
วิ
ต การแต่
งโคลง
หรื
อกลอนฮ�่
ำกะโลง จะต้
องขื้
นต้
นด้
วย “ยอหั
ตถา”และค�
ำลงท้
ายด้
วย“ก่
อนแลนายเฮย” หรื
อ “อายุ
วรรณะ สุ
ขะ พละ ขอให้
โชคดี
ทุ
กคนทั่
วหน้
า”
 การอ่
านฮ�่
ำกะโลงจะอ่
านเป็
นค่
าว หรื
อจ๊
อย เป็
นภาษาพื้
นเมื
อง มี
ผู้
อ่
านตั้
งแต่
๓ – ๕ คนขึ้
นไป จะเป็
นผู้
หญิ
ง ผู้
ชาย เด็
ก หรื
เยาวชน ก็
ได้
โดยผู้
อ่
านจะต้
องฝึ
กซ้
อมให้
มี
ความพร้
อมเพรี
ยงกั
น รวมถึ
งจั
งหวะการขึ้
น-ลง เสี
ยงสู
ง เสี
ยงตํ่
า และการรั
บลู
กช่
วง