Page 66 - dcp3

55
กริช
เรียบเรี ยงโดย กรมส่งเสริมวัฒนธรรม
กริช เป็นภาษามลายู หมายถึง “มีดสั้น” มีส่วนประกอบที่สำ�คัญ คื อ
หัวกริช ใบกริช และฝักกริช ใบกริชมี ๒ รูปแบบ คือ แบบตรง และแบบคด
แหล่งผลิตสำ�คัญอยู่ ที่ ตำ �บลตะโล๊ะหะลอ อำ �เภอรามัน จั งหวัดยะลา
ในการทำ�กริช ช่างตีกริชนิยมใช้โลหะ มากกว่า ๒ ชนิด นำ�มาหลอม
แล้วตีขึ้นรูป เป็ นใบกริช จำ�นวนคดของกริชจะบ่ งบอกถึง ศักดิ นาของเจ้าของ
คือ กริช ๓-๕ คด เป็น กริ ชของชนชั้นสามัญ กริช ๗ คด เป็นกริช ของทหาร
หรือข้าราชบริพาร ส่วนกริ ช ๙ คด เป็นกริชของเจ้ าเมืองเล็ก และคหบดี ชั้นสูง
การทำ�หัวกริชและฝักกริ ช นิยมนำ�ไม้ ที่เป็นมงคลมาแกะสลักเป็นหัวกริช เช่น
ไม้แก้ว หรือช่างบางคนนิยม นำ�งาช้างมาทำ�เป็นหัวกริช เพราะเป็นสิ่งหายาก
ความสำ�คัญของกริช นอกจากจะใช้เป็นอาวุธแล้ว กริชยังเป็นเครื่องราง
และเครื่องประดับที่แสดงถึงศักดิ นา ของผู้ครอบครอง สะท้อนคุณค่าความงาม
ทางศิลปวัฒนธรรม ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวไทยมุสลิมในเขตชายแดนภาคใต้
กริช ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
ประจำ�ปีพุ ทธศักราช ๒๕๕๒