Page 52 - dcp3

41
และยังแสดงถึงภูมิ ปัญญาของบรรพบุรุษของ
ช่างไทยโบราณที่คิดประดิ ษฐ์รังสรรค์ ผลงาน
อันวิจิตรงดงาม สามารถสืบทอดต่อเนื่องมา
จนถึงปัจจุบัน
เครื่ องมุกในปั จจุ บันแม้ จะมี ทำ�กั น
อยู่บ้าง เช่ น บริเวณอำ�เภอเมื อง จั งหวัด
พระนครศรีอยุธยา แต่ ก็ เป็น เครื่ องมุกที่
ประยุกต์วิ ธีการจากโบราณ ตั้งแต่การใช้สีรอง
พื้นแทนรักและการฉลุลวดลาย ซึ่งเป็นการทำ �
แบบซํ้า ๆ แล้ว นำ �มาประกอบเป็นลวดลาย
ที่สามารถใช้กับเครื่องมุกที่มี รูปทรงต่างๆ กัน
ซึ่งเป็ นการประหยัดเวลาและแรงงาน เมื่อสภาพเศรษฐกิ จและสังคมเปลี่ยนไปการนำ �เปลือกหอยมุกมาประดั บ
เครื่องมุกที่ต้องใช้ เวลาและความประณีตสู งจึงมิใคร่ คุ้มค่าเครื่องมุ ก
ในปัจจุบันจึงมักทำ�สิ่งของขนาดเล็ก ๆ มากกว่าที่จะทำ �เป็นสิ่งของที่มีขนาดใหญ่อย่างโบราณ หากแต่ยังมีกลุ่ม
ช่างมุกที่ยังทำ�ตามกรรมวิธี แบบโบราณ เรียกว่า กลุ่มช่างเครื่องมุ กในราชสำ�นัก มีจำ�นวนนายช่างปัจจุบันเหลืออยู่
ไม่ถึง ๒๐ คน เกรงว่าในอนาคตมีแนวโน้มเสี่ยงต่อการสูญหายของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติแขนงนี้
เครื่องมุกไทย ได้รั บการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๕
ลั บแลประดับมุก จากช่างสิบหมู่ โดยบุหลง ศรีกนก
และภูธิปนิธิศร์ คงโภคานันทน์
เครื่องประดับมุก 2 จากช่างสิบหมู่ โดยบุหลง ศรี กนก
และภูธิปนิธิศร์ คงโภคานันทน์