Basic HTML Version
40
เครื่
องมุ
กไทย
เรี
ยบเรี
ยงโดย บุ
ญชั
ย ทองเจริ
ญบั
วงาม
เครื่
องมุ
ก เป็
นประณี
ตศิ
ลป์
ชั้
นสู
งอย่
างหนึ่
งของไทย ที่
ต้
องทำ
�ด้
วยความ
ละเอี
ยดประณี
ต และความวิ
ริ
ยะอุ
ตสาหะอย่
างมาก ช่
างต้
องบรรจงฉลุ
เปลื
อก
หอยมุ
กไฟที่
มี
คุ
ณสมบั
ติ
พิ
เศษสามารถสะท้
อนแสงเป็
นประกายดุ
จสี
รุ้
งให้
มี
ความ
เล็
กละเอี
ยดยิ่
งกว่
าปลายหั
วเข็
มหมุ
ด และนำ
�ไปติ
ดประดั
บตกแต่
งชิ้
นงาน หรื
อ
หุ่
นโครงสร้
างภายในซึ่
งทำ
�ด้
วยวั
สดุ
ที่
มี
นํ้
าหนั
กเบา เช่
น หวาย ไม้
ไผ่
โดยใช้
ยาง
รั
กเป็
นตั
วประสานให้
ชิ้
นมุ
กยึ
ดติ
ดกั
บภาชนะหรื
อหุ่
นโครงสร้
างภายในนั้
นให้
เป็
น
ลวดลาย เมื่
อยางรั
กแห้
งสนิ
ทจึ
งนำ
�ไปขั
ดด้
วยกระดาษทรายให้
ลวดลายปรากฏ
เสมอกั
นทั้
งหมดจนเป็
นเงางาม
ขั้
นตอนการทำ
�เครื่
องมุ
กแสดงให้
เห็
นภู
มิ
ปั
ญญาในการนำ
�วั
สดุ
ที่
มี
ความ
งดงามมาประดิ
ษฐ์
เป็
นลวดลายแล้
วผนึ
กลงบนภาชนะเครื่
องใช้
เครื่
องเรื
อน
จนมี
ความงดงามตามรสนิ
ยมของคนไทย ตลอดจนรั
งสรรค์
ผลงานที่
เป็
น
งานวิ
จิ
ตรศิ
ลป์
ที
่
ประกอบในงานสถาปั
ตยกรรมไทย เช่
น บานประตู
บานหน้
าต่
าง
งานเครื่
องมุ
กใช้
ทำ
�เครื่
องใช้
ต่
างๆ อาทิ
ตะลุ่
ม เตี
ยบ โตก พานแว่
นฟ้
า
หี
บหนั
งสื
อพระธรรม และเครื่
องใช้
ของพระสงฆ์
ในบวรพระพุ
ทธศาสนา
ใช้
ประกอบสถาปั
ตยกรรมพุ
ทธศาสนา
เช่
น บานประตู
ประดั
บมุ
กพระวิ
หาร
ข อ ง วั
ด บ ร ม พุ
ท ธ า ร า ม จั
ง ห วั
ด
พระนครศรี
อยุ
ธยา ปรากฏคำ
�จารึ
ก
อั
กษรมุ
กกล่
าวถึ
ง สมเด็
จพระเจ้
าอยู่
หั
ว
บรมโกศได้
โปรดเกล้
าฯ ให้
จั
ดสร้
างขึ้
น
และได้
ระบุ
วั
น เดื
อน ปี
จำ
�นวนช่
างและ
วั
นที่
ทำ
�สำ
�เร็
จ จนกลายเป็
นหลั
กฐาน
ชิ้
นสำ
�คั
ญที่
ยั
งคงเหลื
ออยู่
มาจนถึ
ง
ทุ
กวั
นนี้
แสดงถึ
งยุ
คแห่
งความเจริ
ญ
รุ่
งเรื
องสู
งสุ
ดของงานช่
างประดั
บมุ
ก
ของไทยซึ่
งมี
มานานกว่
า ๔๐๐ ปี