Page 41 - dcp3

Basic HTML Version

30
ผ้
ายก
เรี
ยบเรี
ยงโดย กรมส่
งเสริ
มวั
ฒนธรรม
ผ้
ายก คื
อ ผ้
าที่
ทอยกลวดลายให้
นู
นสู
งกว่
าพื้
นผ้
า ถ้
าลวดลายทอด้
วยไหม
สามั
ญเรี
ยกว่
า “ผ้
ายกไหม” แต่
ถ้
า ลวดลายทอด้
วยไหมทองเรี
ยกว่
า “ผ้
ายกทอง”
หลั
กสำ
�คั
ญของการสร้
างลวดลายผ้
าประเภทนี้
คื
อ การทอ เสริ
มเส้
นด้
าย
พุ่
งพิ
เศษ ทั้
งแบบเสริ
มยาวต่
อเนื่
องตลอดหน้
าผ้
า และแบบเสริ
มเป็
นช่
วงๆ โดย
ใช้
วิ
ธี
เก็
บตะกอลอยเพื่
อเป็
น เครื่
องมื
อช่
วยจั
ดกลุ่
มเส้
นด้
ายยื
นให้
เปิ
ดอ้
า หรื
อยก
และข่
ม เป็
นจั
งหวะ เพื่
อทอสอดเสริ
มเส้
นด้
ายพุ่
งพิ
เศษตามลวดลาย ที่
ต้
องการ
ก่
อเกิ
ดเป็
นลวดลายยกสู
งกว่
าพื้
นผ้
า อี
กทั้
งยั
งได้
นำ
� วิ
ธี
การทอแบบอื่
นมาใช้
ผสมผสานกั
น เพื่
อตกแต่
งลวดลายใน ส่
วนประกอบปลี
กย่
อยให้
เกิ
ดความงาม
ที่
สมบู
รณ์
อาทิ
การทอ เสริ
มเส้
นด้
ายยื
นพิ
เศษ การมั
ดย้
อมเส้
นด้
ายพุ่
งและ
เส้
นด้
ายยื
น ก่
อนการทอ และการทอแบบเส้
นด้
ายพุ่
งไม่
ต่
อเนื่
อง
การนำ
�ผ้
ายกมาใช้
ในสั
งคมไทย เริ่
มจาก
กลุ่
มชนที่
อาศั
ย อยู่
ในบริ
เวณที่
ราบลุ่
มแม่
นํ้
เจ้
าพระยาและคาบสมุ
ทรภาคใต้
ตอนบน
มี
การ ใช้
แพร่
หลายทั้
ง ในกลุ่
มผู้
เ กี่
ยวพั
นกั
ราชสำ
�นั
ก และในหมู่
ราษฎร ทั้
งในลั
กษณะของผ้
านุ่
ผ้
าห่
ม ผ้
าคาด ผ้
าเช็
ดปาก ฯลฯ โดยได้
รั
บการ
ยกย่
องเป็
นสิ่
งทอพิ
เศษ และ เลื
อกใช้
สอยใน
โอกาสสำ
�คั
ญ เพื่
อเสริ
มสร้
างสถานภาพทางสั
งคม และบุ
คลิ
กภาพของผู
ใช้
สอย รวมทั้
งมี
จารี
ตประเพณี
ประกอบ
การใช้
สอยหลายประการ ต่
อมาในราวรั
ชสมั
ยพระบาท สมเด็
จพระจุ
ลจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว วั
ฒนธรรมการใช้
ผ้
ายก
ตาม แบบแผนของกลุ่
มชนในบริ
เวณที่
ราบลุ่
มแม่
นํ้
าเจ้
าพระยาและ คาบสมุ
ทรภาคใต้
ตอนบน จึ
งค่
อยแพร่
หลาย
ไปสู่
สั
งคม ในภู
มิ
ภาคอื่
น อาทิ
ล้
านนา และอี
สาน โดยการรั
บเข้
าไป ผสมผสานกั
บภู
มิ
ปั
ญญาการทอผ้
าของท้
องถิ่
เกิ
ดเป็
นผ้
ายกที่
มี
เอกลั
กษณ์
เฉพาะและเป็
นที่
รู้
จั
กในชื่
อของผ้
ายกล้
านนาและ ผ้
ายกอุ
บล ในสมั
ยปั
จจุ
บั
น ผ้
ายกจึ
งเป็
ที่
รู้
จั
กอย่
างกว้
างขวาง ทั่
วทุ
กภู
มิ
ภาคของประเทศไทย
รู
ปลั
กษณ์
อั
นวิ
จิ
ตรบรรจงของผ้
ายก มิ
เพี
ยงแต่
ทรงคุ
ณค่
า ในเชิ
งสุ
นทรี
ยะ ซึ่
งก่
อให้
เกิ
ดแรงบั
นดาลใจ หรื
แรงกระตุ้
น ให้
มี
การสร้
างสรรค์
สิ่
งที่
เป็
นประโยชน์
ต่
อสั
งคมต่
อไป เนื้
อหา รวมทั้
งบริ
บททางวั
ฒนธรรมท่ี
จั
บต้
องไม่
ได้
ของผ้
ายก อาทิ
หน้
าที่
ใช้
สอย ลั
กษณะการจั
ดสรรพื้
นที่
บนผื
นผ้
าเพื่
อ บรรจุ
ลวดลาย ลั
กษณะลวดลาย วั
สดุ
ท่ี
เลื
อกใช้
เครื่
องมื
อ เทคโนโลยี
ในการสร้
างสรรค์
ความเชื่
อมโยงระหว่
างผื
นผ้
ายก กั
บสภาพแวดล้
อม คื
อหลั
กฐานของ
ความทรงจำ
�ทางวั
ฒนธรรม และเป็
นประจั
กษ์
พยานที่
สำ
�คั
ญ สามารถใช้
เป็
น เครื่
องมื
อในการบอกเล่
าเรื่
องราว
ประวั
ติ
ศาสตร์
และสะท้
อนพั
ฒนาการทางสั
งคม และโครงสร้
างทางเศรษฐกิ
จของประเทศได้
เป็
นอย่
างดี
ผ้
ายก ได้
รั
บการขึ้
นทะเบี
ยนเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมของชาติ
ประจำ
�ปี
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๕๓