Page 17 - dcp3

Basic HTML Version

6
ผ้
าขาวม้
เรี
ยบเรี
ยงโดย บุ
ญชั
ย ทองเจริ
ญบั
วงาม
(ซ้
าย) ผ้
าขาวม้
าของภาคกลาง ตาเดี่
ยวทอสลั
บสี
(ขวา) ตั
วอย่
างลั
กษณะการใช้
งานผ้
าขาวม้
ผ้
าขาวม้
า ไม่
ใช่
คำ
�ไทยแท้
หากแต่
เป็
นภาษาเปอร์
เซี
ยที่
มี
คำ
�ต้
นเค้
ามาจากคำ
�ว่
า “กา-มาร์
บั
นด์
” (Kamar Band)
“กามาร์
” หมายถึ
งเอวหรื
อท่
อนล่
างของร่
างกาย “บั
นด์
” แปลว่
า รั
ดหรื
อพั
น คาดทั
บมื่
อนำ
�สองคำ
�มารวมกั
นจึ
งมี
ความ
หมายว่
า “เข็
มขั
ดผ้
าพั
นหรื
อที่
คาดเอว” ผ้
าขาวม้
าเป็
นงานสิ่
งทอโบราณที่
ใช้
กั
นอยู่
ในชุ
มชนและครั
วเรื
อนมานานตั้
งแต่
พุ
ทธศตวรรษที่
๑๖ ล่
วงมาแล้
ว ดั
งจะปรากฏหลั
กฐานตั้
งแต่
สมั
ยเชี
ยงแสน มี
การใช้
ผ้
าขาวม้
าสำ
�หรั
บผู้
ชายนุ่
งเคี
ยนเอว
หรื
อ โพกศรี
ษะ ซึ่
งก็
คงจะได้
รั
บวั
ฒนธรรมจากไทลื้
ผ้
าขาวม้
ามี
รู
ปลั
กษณะเป็
นผ้
ารู
ปสี่
เหลี่
ยมผื
นผ้
า มี
ความกว้
างประมาณ ๒ ศอก ยาว ๓ – ๔ ศอก
ส่
วนใหญ่
จะทอเป็
นผ้
าลายตารางเล็
กๆ จั
บคู่
สี
เป็
นคู่
ๆ ทอสลั
กั
นไปจนเต็
มผื
นผ้
า บางท้
องที่
เรี
ยกว่
า “ผ้
าตาหมากรุ
ก”
ผ้
าขาวม้
าในประเทศไทยมี
ชื
อเรี
ยกแตกต่
างกั
นไปตามท้
องที่
ใน
ภู
มิ
ภาคต่
างๆ ตลอดจนกลุ่
มชาติ
พั
นธุ์
ในภาคใต้
จะเรี
ยกว่
“ผ้
าซุ
บ” ในภาคอี
สานจะเรี
ยกว่
า “แพรอี
โป้
หรื
อ แพรลิ้
นแลน หรื
แพรไส้
ปลาไหล” มี
การใช้
เส้
นไหมเป็
นวั
ตถุ
ดิ
บส่
วนใหญ่
บางท้
องที่
ใช้
ฝ้
ายทอบ้
าง ในภาคอี
สานผ้
าขาวม้
าเป็
นสิ่
งของที่
ใช้
ในงานพิ
ธี
บายศรี
สู่
ขวั
ญ เป็
นผ้
าไหว้
ญาติ
ผู้
ใหญ่
ของฝ่
ายสามี
(ของสมมา) ใช้