Page 146 - dcp3

Basic HTML Version

135
หั
วโขน
เรี
ยบเรี
ยงโดย ณั
ฎฐภั
ทร จั
นทวิ
แต่
โบราณมาการทำ
�หั
วโขนเป็
นงานที่
อยู่
ในความรั
บผิ
ดชอบของช่
างหลวง
โดยเฉพาะกลุ่
มช่
างหุ่
นในงานช่
างสิ
บหมู่
เพราะการแสดงโขนเป็
นมหรสพเฉพาะของ
ราชสำ
�นั
กหรื
อแสดงในวั
งเท่
านั้
น จากหลั
กฐานที่
ปรากฏในกฎหมายตราสามดวง ซึ่
พระบาทสมเด็
จพระพุ
ทธยอดฟ้
าจุ
ฬาโลกมหาราช รั
ชกาลที่
๑ แห่
งกรุ
งรั
ตนโกสิ
นทร์
(พ.ศ.๒๓๒๕-๒๓๕๒) โปรดเกล้
าฯ ให้
มี
การชำ
�ระกฎหมายเก่
าสมั
ยอยุ
ธยา ได้
ปรากฏ
ทำ
�เนี
ยบนามช่
างในบทพระไอยการตำ
�แหน่
งนำ
�พลเรื
อน และพระไอยการนำ
�ทหาร
หั
วเมื
อง คื
อ ช่
างหุ
น ช่
างทำ
�หั
วโขนจั
ดอยู่
ในงานช่
างสิ
บหมู่
ที่
ต้
องผ่
านการไหว้
ครู
และครอบครู
เช่
นเดี
ยวกั
บนาฏศิ
ลป์
ประเภทอื่
นๆ มี
ความเคารพครู
อาจารย์
ตั
งแต่
เริ่
มฝึ
กหั
ด ก่
อนเริ่
มการออกโรงแสดงในแต่
ละครั้
งต้
องมี
การตั้
งเครื่
องเซ่
นไหว้
บายศรี
ให้
ครบถ้
วน ในการประกอบพิ
ธี
จะต้
องมี
หั
วโขนตั้
งประดิ
ษฐานเป็
นเครื่
องสั
กการะ
ต่
อครู
บาอาจารย์
ที่
ล่
วงลั
บไปแล้
หั
วโขนจั
ดเป็
นอุ
ปกรณ์
สำ
�คั
ญอย่
างมากในการแสดงโขน เนื่
องจากเป็
ตั
วบ่
งถึ
งบุ
คลิ
กและลั
กษณะนิ
สั
ยของตั
วละครนั้
นๆ ขั้
นแรกในการทำ
�ขั
วโขน
คื
อ นำ
�ดิ
นเหนี
ยวชนิ
ดงานปั้
น โดยเฉพาะมาขึ้
นรู
ปหุ่
นที่
ต้
องการ เช่
น ต้
องการ
ทำ
�หั
วหนุ
มาน จะต้
องรั
บบุ
คคลิ
กของตั
วโขนนั้
น นอกจากนี้
ต้
องรู้
จั
กโครงสร้
าง
ส่
วนศี
รษะมนุ
ษย์
เพื่
อให้
การระบายอากาศภายในศี
รษะ เพราะอากาศจะเข้
าใต้
คางผ่
านมาพั
กอยู่
เหนื
อศี
รษะและระบายออกสู่
ท้
ายทอยเมื่
อระบบการระบาย
อากาศถู
กต้
อง จึ
งไม่
จำ
�เป็
นต้
องเจาะที่
ต่
างๆ ตามหั
วโขนเพื่
อช่
วยหายใจ รู
ปทรง
จะกระชั
บสวมใส่
สบายเวลาตี
ลั
งกาจะไม่
หลุ
ดคลาดเคลื่
อนที่
สำ
�คั
ญสั
ดส่
วนของ
ตาดำ
�ต้
องแม่
นยำ
� สำ
�หรั
บบุ
คคลิ
กของตั
วโขนที่
มี
อายุ
ประมาณ ๒๕ – ๓๐ ปี
ตั
วโขนนั้
น เป็
นนั
กรบที่
มี
นิ
สั
ยเจ้
าชู้
ขี้
เล่
น อารมณ์
ที่
ส่
งออกนี้
ช่
างทำ
�หั
วโขนจะต้
องพยายามแสดงสื่
ออารมณ์
นี้
ออกให้
ได้
โดยต้
องให้
อยู่
ในกฎข้
อบั
งคั
บของสุ
นทรี
ยศาสตร์
ด้
วย
ตามหลั
กการโบราณ เมื่
อได้
หุ่
นดิ
นเหนี
ยวตามที่
ต้
องการแล้
ว นำ
�มาเผาให้
ดิ
นสุ
กเป็
นหุ่
นดิ
นเผาแล้
วเอากระดาษ
ฟางจุ่
มนํ้
าปิ
ดให้
ทั่
วหุ่
น เป็
นชั้
นที่
กั้
นไม่
ให้
กระดาษขั้
นต่
อไปติ
ดกั
บหุ่
น เพราะเมื่
อแห้
งจะแกะกระดาษออกจากหุ่
นไม่
ได้
การนำ
�กระดาษฟางจุ่
ม นํ้
าปิ
ดทั่
วนี้
ภาษาช่
างเรี
ยก “ปิ
ดกระดาษนํ้
า” พั
กไว้
จากนั้
น ดึ
งออกจากหุ่
นก็
จะได้
หุ่
นกระดาษ
ที่
ตั
ดแต่
งเรี
ยบร้
อยตามที่
ต้
องการ ในสมั
ยโบราณการทำ
�หั
วโขนใช้
กระดาษที่
ทำ
�มาจากเปลื
อกข่
อย จะมี
คุ
ณภาพดี
มาก
คุ
ณสมบั
ติ
ของกระดาษข่
อยนั้
น เมื
อปิ
ดสนิ
ทแนบหุ่
น จะได้
ความคมชั
ดพอสมควร ไม่
มี
การหดตั
วให้
ยากแก่
การคำ
�นวณ
และคงทนกว่
า กระดาษชนิ
ดอื่
น ปกติ
หั
วโขนเวลาสวมแสดง พบว่
าตรงปลายคางจะเป็
นจุ
ดรวมเหงื่
อมาก ทำ
�ให้
นาน
ไปจะเปื่
อยยุ่
ยง่
าย ช่
างจะต้
องมี
หน้
าที่
ซ่
อมอยู่
ตลอด หั
วโขนที่
ใช้
กระดาษข่
อยจะไม่
ค่
อยเปื่
อยยุ่
ยแต่
มี
ความคงทนกว่
หลายเท่
าตั
ว แม้
ว่
าจะต้
องมี
การซ่
อมแซมบ้
างเช่
นกั