Page 28 - dcp2

17
มะพร้าวพันธุ์เศรษฐกิจที่เพาะปลูกในประเทศไทยแบ่ งออกได้เป็น ๒ สายพั นธุ์ คื อ พันธุ์ ต้นสูงและพันธุ์ ต้นเตี้ ย
พันธุ์ต้นสูงหรือ มะพร้าวแกง เป็นพันธุ์ต้นสูงใหญ่ มีอายุ ยืนถึง ๑๐๐ ปี มีผลกลมขนาดใหญ่เปลือกหนา นิยมปลูกกันมาก
ในภาคใต้ของประเทศ ส่วนพันธุ์ต้นเตี้ยมีลำ �ต้นขนาดเล็กเตี้ยสั้น มีอายุประมาณ ๔๐ ปี เป็นพันธุ์ที่พัฒนามาจากมะพร้าว
พื้นเมื องพันธุ์หมูสี ซึ่งนิยมปลู กในพื้นที่ภาคกลางบริเวณลุ่มนํ้าแม่ กลอง ท่าจีน บางปะกง โดยเพาะปลูกในระบบสวนใน
พื้นที่จังหวัดราชบุรี สมุทรสาคร และสมุทรสงคราม มะพร้าวพันธุ์ต้ นเตี้ยเป็นพันธุ์ที่ชาวสวนนิยมนำ�มาทำ �นํ้าตาลมะพร้าว
มะพร้ าวที่เหมาะสมสำ�หรับทำ�นํ้าตาลควรออกจั่นประมาณ ๑๒ – ๑๔ จั่นต่อปี จั่นจะออกมากในเดือนพฤษภาคม
ถึงเดือนกรกฎาคมเนื่องจากระยะนี้มะพร้าวได้นํ้าฝน การออกจั่นมะพร้าวครั้งแรกชาวสวนบางรายจะยังไม่ทำ�นํ้ าตาล
แต่จะเริ่ มทำ�นํ้าตาลในจั่นต่อไป เนื่องจากมีความเชื่อว่าจั่นแรกของต้นจะให้นํ้าตาลน้อย จั่ นที่จะนำ �มาใช้จึงต้องไม่อ่อนหรือ
แก่เกิ นไป
การทำ�นํ้าตาลจากมะพร้าวเป็นภูมิ ปัญญาของชาวสวนมะพร้าว หากเป็นมะพร้าวต้นสูงก็จะใช้พะอง (ไม้ ไผ่ทั้งลำ�ตั ด
ให้มีตาติดอยู่กับต้ นพอเอาเท้ายืนเหยียบได้) พาดผู กติดกับต้ นแล้วขึ้ นไปตรวจดูจั่นมะพร้าว ถ้ าจั่นใดดี พอจะทำ�นํ้าตาลได้
ก็ตั ดปลายจั่นออกประมาณ ๓-๔ นิ้ว แล้วเอาเชือกผู กโน้มให้เอนตํ่าลงทีละน้อยระวั งมิให้จั่นหักใช้เวลา ๓-๕ วัน จะเอนตํ่ า
๖๐-๘๐ องศา การโน้มจั่นลงนั้ นเพื่อให้ได้นํ้าตาลสดปริมาณมาก จากนั้ นจึงปอกเปลือกที่ หุ้มจั่นออกแล้วเอาเชือกมัดเป็น
เปลาะๆเพื่อไม่ให้จั่นแตกกระจายออกไป เอามีดปาดปลายจั่นทั้งเช้าเย็นทุกวัน เมื่อเห็นนํ้ าตาลออกดีแล้วจึงเอากระบอก
ไม้ ไผ่ไปรอง
สมั ยก่อนใช้กระบอกไม้ไผ่สีสุกยาว ๑ ศอกรองนํ้าตาลที่ปากกระบอกเจาะรู ๑ รู สำ�หรับเอาเชือกผู กร้อยไว้ เรียกว่า
“หู กระบอก” ใช้ผูกโยงกระบอกเวลารองนํ้าตาล และสะดวกในการร้ อยใส่คานหาบเอาไปรองนํ้ าตาล ปัจจุบันนิยมใช้
กระบอกอะลูมิ เนียมหรือกระบอกพลาสติกแทน
วิ ธีรองนํ้าตาล นิยมนำ�กระบอกไปรองเวลาเย็ นเพราะนํ้าตาลจะออกมากกว่า ซึ่งชาวบ้ านเรียกนํ้าตาลช่วงเย็นว่า
“นํ้าตาลเที่ยง” ในกระบอกใส่เปลือกไม้ที่มีความฝาด เช่น พะยอม เคี่ยม เพื่ อป้องกันนํ้าตาลบู ด ทิ้งไว้ ๑ คืน รุ่ งเช้าจึง
ขึ้นไปปลดกระบอก นํ้าตาลมะพร้าวที่รองได้ไม่ ควรเก็บไว้นานเกิน ๑๘ ชั่วโมง การเก็บนํ้าตาลจะเก็ บวันละ ๒ ครั้ง คือเช้า
เวลาประมาณ ๐๕.๓๐–๐๙.๐๐ น. และเย็นเวลาประมาณ ๑๕.๐๐-๑๘.๐๐ น. หากเก็บนํ้าตาลเวลาสาย อากาศจะร้ อน
ทำ�ให้นํ้าตาลเสียได้ ง่าย เมื่ อได้นํ้าตาลมะพร้าวมาแล้วอาจมีแมลงหรือดอกมะพร้ าวปนอยู่ ชาวสวนจะนำ�มากรองด้วย
ผ้าขาวบางก่ อนนำ�ไปตั้งไฟเคี่ ยว
การเคี่ยวนํ้าตาลมะพร้าวจะเคี่ ยวในกระทะขนาดใหญ่ เคี่ยวจนนํ้ าตาลงวดข้นเป็นสีแดงคลํ้ า เหนียวเป็นยางจึงราไฟ
แล้วจึงยกกระทะลงจากเตาไฟวางบนเสวียน (ทำ�ด้วยหญ้าหวายหรือฟางถักหรือมั ดเป็นวงกลมมีหูสองข้างสำ�หรับหิ้วใช้รอง
ก้ นภาชนะ) ในอดีตจะใช้พายคนจนนํ้ าตาลแห้งพอหยดลงหม้ อได้ จึงเทใส่หม้ อหรือหยอดใส่พิ มพ์ นํ้าตาลมะพร้าวที่มี
คุณภาพดีรสจะหวานหอม ไม่ เหนียวแข็ง มีรสมันเล็กน้อย ต่อมาภายหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ ได้ มีการพัฒนาจากการใช้
พายมาเป็นเหล็กกระแทก หรือเรียกว่า “เหล็กกระทุ้ง”