Page 29 - dcp1

Basic HTML Version

20
ท่
าที่
๓ เหมื
อนท่
าที่
๒ แต่
เพิ่
มการใช้
มื
อต่
อขึ้
นไปอี
กชั้
นหนึ่
ง โดยเหยี
ยดแขนกางนิ้
วขึ้
นให้
นิ้
วก้
อยตั้
งอยู่
บนหั
วแม่
เท้
ให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามมื
อไป
ท่
าที่
๔ เหมื
อนท่
าที่
๓ แต่
เพิ่
มการใช้
มื
ออี
กข้
างหนึ่
งต่
อขึ้
นไปบนมื
อข้
างที่
ต่
ออยู่
ก่
อน เป็
นมื
อ ๒ ข้
างต่
อซ้
อนเท้
า ๒ เท้
กางนิ้
วมื
อออกให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามมื
อไป
ท่
าที่
๕ นั่
งลงห่
อตั
วหมอบในท่
าเข่
าและแขนท่
อนล่
างชิ
ดพื้
น ศี
รษะก้
มลงเรี
ยกว่
า ท่
ากบหมอบ หรื
อช้
างหมอบ แล้
ให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามหลั
งไป
ท่
าที่
๖ เหมื
อนท่
าที่
๕ คื
อนั่
งหมอบก้
มศี
รษะแต่
ใช้
ศอกทั้
ง ๒ ข้
างยกขึ้
นยกลงอยู่
ตลอดเวลาเรี
ยกว่
าท่
ายั
กเงี่
ยง หรื
ปลาดุ
กยั
ก แล้
วให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามหลั
งไป
ท่
าที่
๗ คุ
กเข่
าใช้
มื
อยั
นพื้
น เรี
ยกว่
าท่
าช้
างค่
อม แล้
วให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามหลั
งไป
ท่
าที่
๘ ยื
นขึ้
นแล้
วก้
มตั
วลงใช้
มื
อยั
นพื้
น เรี
ยกว่
าท่
าช้
างยื
น แล้
วให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามหลั
งไป
ท่
าที่
๙ ยื
นก้
มตั
วใช้
มื
อยั
นเข่
าไว้
เรี
ยกว่
าท่
าช้
างสู
ง แล้
วให้
ผู้
เป็
นเสื
อกระโดดข้
ามหลั
งไป
ผู้
เป็
นเสื
อคนใดกระโดดติ
ด คื
อกระโดดไปแล้
วส่
วนหนึ่
งส่
วนใดของร่
างกายผู้
เป็
นเสื
อถู
กร่
างกายผู้
เป็
นห้
วยจะถื
อว่
คนนั้
นตาย และต้
องมาเป็
นห้
วยแทนคนเดิ
ม คนที่
เป็
นห้
วยอยู่
เดิ
มให้
กลั
บเป็
นเสื
อกระโดดข้
ามห้
วยแทน เมื่
อมี
การติ
ดหรื
ตาย แล้
วเปลี่
ยนตำ
�แหน่
งหน้
าที่
ของผู้
เล่
นครั้
งใด ให้
เริ่
มเล่
นใหม่
ตั้
งแต่
ท่
าแรกทุ
กครั้
งไป
กรณี
เล่
นเป็
นที
ม ฝ่
ายที่
เป็
นห้
วยต้
องนั่
งทำ
�ท่
าต่
างๆ เป็
นแถวตอนเรี
ยงหนึ่
ง เว้
นระยะห่
างพอกระโดดได้
แล้
วฝ่
ายที่
เป็
นเสื
อจะกระโดดข้
ามคนเป็
นห้
วยที
ละคนจนครบทุ
กคนในแต่
ละท่
า และต้
องกระโดดผ่
านผู้
เล่
นเป็
นห้
วยทุ
กคนด้
วย
ถ้
าติ
ดหรื
อตายที่
คนใดก็
ต้
องเปลี่
ยนกั
นทั้
งฝ่
าย และต้
องจำ
�ไว้
ว่
าฝ่
ายตนตายที่
ท่
าใด เมื่
อได้
ทำ
�ใหม่
จะต้
องเริ่
มทำ
�จากท่
าที่
ตายนั้
นใหม่
อี
กติ
กาของการเล่
น คื
อ การกระโดดอนุ
ญาตให้
วิ่
งกระโดดได้
แต่
ต้
องกระโดดเรี
ยงตามลำ
�ดั
บก่
อนหลั
งการติ
ดหรื
อตาย
ให้
ผู้
เล่
นตกลงกั
นว่
า จะใช้
วิ
ธี
“ติ
ดผ้
า” หรื
อ “ติ
ดเนื้
อ” ถ้
าติ
ดผ้
าจะต้
องกระโดดให้
พ้
นและระมั
ดระวั
งไม่
ให้
ส่
วนใดๆ ของ
ผ้
าหรื
อส่
วนใดๆ ของร่
างกายผู้
เป็
นเสื
อถู
กผ้
าหรื
อร่
างกายของผู้
เป็
นห้
วย แต่
ถ้
าตกลงกั
นว่
าติ
ดเนื้
อส่
วนของผ้
าจะถู
กกั
นบ้
าง
ก็
ไม่
เป็
นไร แต่
ต้
องระวั
งไม่
ให้
ส่
วนของร่
างกายถู
กต้
องกั
น ผู้
เป็
นเสื
อต้
องกระโดดให้
ข้
ามส่
วนที่
กำ
�หนดไว้
เช่
น กระโดดข้
าม
ให้
พ้
นหลั
ง หรื
อพ้
นขา โดยลำ
�ตั
วทั้
งหมด และขาทั้
ง ๒ ข้
างของผู้
เป็
นเสื
อ จะต้
องกระโดดให้
พ้
นบริ
เวณส่
วนที่
กำ
�หนดไว้
คุ
ณค่
๑. ทางร่
างกาย การเล่
นในลั
กษณะการกระโดดข้
ามช่
วยให้
ได้
ออกกำ
�ลั
งขา แขน และลำ
�ตั
ว เสริ
มสร้
างพลั
งของ
กล้
ามเนื้
อ ช่
วยให้
เกิ
ดความแข็
งแรงของกล้
ามเนื้
อ และช่
วยให้
การทรงตั
วดี
ขึ้
น สำ
�หรั
บผู้
เล่
นที่
ปฏิ
บั
ติ
ในท่
าต่
างๆก็
ได้
บริ
หาร
ร่
างกายในลั
กษณะของการเหยี
ยดเท้
า เหยี
ยดแขน ก้
มตั
วทำ
�ให้
เกิ
ดความอ่
อนตั
วของร่
างกายได้
๒. ทางจิ
ตใจ การกระโดดข้
ามสิ่
งกี
ดขวางเป็
นลั
กษณะของการตั
ดสิ
นใจ และการทดสอบตั
วเอง ทำ
�ให้
เกิ
ดความเชื่
อมั่
ในตั
วเอง ความกล้
า ความสุ
ขุ
มรอบคอบ และความพยายามเพื่
อให้
บรรลุ
ผลที่
ต้
องการ