Page 89 - บูรพศิลปิน58

Basic HTML Version

74
บู
รพศิ
ลปิ
น พ.ศ. ๒๕๕๘
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย อาจารยางกู
ร)
เกิ
๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๓๖๕ ที่
ฉะเชิ
งเทรา
ถึ
งแก่
อนิ
จกรรม
๑๖ ตุ
ลาคม พ.ศ. ๒๔๓๔
ยุ
คสมั
รั
ตนโกสิ
นทร์
(รั
ชกาลที่
๓ - รั
ชกาลที่
๕)
ประวั
ติ
และการทำ
�งาน
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร นามเดิ
ม น้
อย เป็
นบุ
ตรของนายทองดี
และนางบั
ว เมื่
ออายุ
๖-๗ ปี
เรี
ยนหนั
งสื
อไทย
กั
บหลวงบรรเทาทุ
กข์
ราษฎร์
(ไทย) พี่
ชาย ต่
อมาเมื่
ออายุ
๑๓ ปี
เรี
ยนหนั
งสื
อไทยกั
บอาจารย์
จั
น หนั
งสื
อขอมกั
บพระครู
วิ
หารกิ
จจานุ
การ (จี
น) และเรี
ยนบาลี
กั
บอาจารย์
สำ
�นั
กต่
างๆ หลายแห่
ง จนบรรพชาเมื่
ออายุ
๑๔ ปี
ก็
ยั
งคงศึ
กษาเล่
เรี
ยนตลอดมา พ.ศ. ๒๓๘๕ อุ
ปสมบทเป็
นภิ
กษุ
ณ วั
ดสระเกศ ศึ
กษาปริ
ยั
ติ
ธรรมเรี
ยนคั
มภี
ร์
วิ
สุ
ทธิ
มรรคกั
บพระวิ
เชี
ยร
ปรี
ชา (กลิ่
น) เจ้
ากรมราชบั
ณฑิ
ต ๓ พรรษา สอบได้
เปรี
ยญเอก ๕ ประโยค ต่
อมาได้
เล่
าเรี
ยนพระปริ
ยั
ติ
ธรรมในสำ
�นั
พระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
วขณะทรงพระผนวช สอบได้
เปรี
ยญ ๗ ประโยค
เมื่
อพระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว เสด็
จขึ้
นครองราชสมบั
ติ
ทรงสถาปนาสมณศั
กดิ์
ให้
เป็
นพระ
ราชาคณะที่
พระประสิ
ทธิ
สุ
ตคุ
ณ อยู่
วั
ดสระเกศ เมื่
อ พ.ศ. ๒๓๙๕ พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย) ลาสิ
กขาบท เมื่
อวั
นที่
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๓๙๖ ต่
อมาเจ้
าพระยามหิ
นทรศั
กดิ์
ธำ
�รง ขณะเป็
นเจ้
าหมื่
นสรรเพชภั
กดี
หั
วหมื่
นมหาดเล็
ก นำ
�ไป
ถวายตั
วรั
บราชการในกรมมหาดเล็
กเวรศั
กดิ์
พระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
วทรงใช้
สอยการหนั
งสื
อไทยและ
หนั
งสื
อขอม และทรงตั้
งบรรดาศั
กดิ์
เป็
น ขุ
นประสิ
ทธิ
อั
กษรสาตร ผู้
ช่
วยกรมพระอาลั
กษณ์
ขณะเดี
ยวกั
นเจ้
ากรมอั
กษร
พิ
มพการว่
างอยู่
จึ
งโปรดเกล้
าฯ ให้
ว่
าที่
เจ้
ากรมอี
กตำ
�แหน่
งหนึ่
ครั้
นถึ
งรั
ชกาลที่
๕ ทรงพระกรุ
ณาโปรดเกล้
าฯ ให้
เป็
นขุ
นสารประเสริ
ฐ ปลั
ดทู
ลฉลองกรมพระอาลั
กษณ์
และ
เลื่
อนเป็
นหลวงในนามเดิ
ม เมื่
อทรงตั้
งโรงเรี
ยนในกองทหารมหาดเล็
ก โปรดให้
มาเป็
นครู
สอนหนั
งสื
อ พ.ศ. ๒๔๑๖ ทรง
ตั้
งโรงเรี
ยนหลวงในพระบรมมหาราชวั
ง โปรดเกล้
าฯ ให้
เป็
นอาจารย์
ใหญ่
ต่
อมาเลื
อนเป็
นที่
พระศรี
ภู
ริ
ปรี
ชาเสนาบดี
ศรี
สารลั
กษณ์
พระศรี
สุ
นทรโวหาร เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๑๘ และพระยาศรี
สุ
นทรโวหาร เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๒๔ เป็
นองคมนตรี
ที่
ปรึ
กษาราชการ เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๓๐ และเลขานุ
การสภาที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย) ถึ
งแก่
อนิ
จกรรม เมื่
อวั
นที่
๑๖ ตุ
ลาคม พ.ศ. ๒๔๓๔ สิ
ริ
อายุ
๖๙ ปี
ท่
านเป็
นต้
ตระกู
“อาจารยางกู
ร”
ผลงานสำ
�คั
เป็
นนั
กปราชญ์
คู่
พระบารมี
ของพระบาทสมเด็
จพระจุ
ลจอมเกล้
าเจ้
าอยู
หั
ว ดำ
�รงตำ
�แหน่
งเจ้
ากรม
พระอาลั
กษณ์
เป็
นองคมนตรี
ที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
น เป็
นเลขานุ
การสภาที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
น และองคมนตรี
สภา
รวมทั้
งเป็
นพระอาจารย์
ถวายพระอั
กษรสมเด็
จพระบรมโอรสาธิ
ราช เจ้
าฟ้
ามหาวชิ
รุ
ณหิ
ศ สยามมกุ
ฏราชกุ
มาร และ
สมเด็
จพระบรมโอรสาธิ
ราช เจ้
าฟ้
ามหาวชิ
ราวุ
ธ สยามมกุ
ฏราชกุ
มาร รวมทั้
งสมเด็
จพระเจ้
าลู
กยาเธออี
กหลายพระองค์
ผลงานสำ
�คั
ญ เช่
แต่
งฉั
นท์
กล่
อมช้
าง
แต่
งแบบสอนอ่
านหนั
งสื
อไทย รวม ๕ เล่
ม คื
อ มู
ลบทบรรพกิ
จ วาหนิ
ติ
นิ
กร อั
กษรประโยค สั
งโยคพิ
ธาน
พิ
ศาลการั
นต์
และต่
อมาได้
แต่
ง ไวพจน์
พิ
จารณ์
เพิ่
มเติ
มอี
ก ๑ เล่
๒๑
สมั
ยรั
ตนโกสิ
นทร์