74
บู
รพศิ
ลปิ
น พ.ศ. ๒๕๕๘
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย อาจารยางกู
ร)
เกิ
ด
๕ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๓๖๕ ที่
ฉะเชิ
งเทรา
ถึ
งแก่
อนิ
จกรรม
๑๖ ตุ
ลาคม พ.ศ. ๒๔๓๔
ยุ
คสมั
ย
รั
ตนโกสิ
นทร์
(รั
ชกาลที่
๓ - รั
ชกาลที่
๕)
ประวั
ติ
และการทำ
�งาน
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร นามเดิ
ม น้
อย เป็
นบุ
ตรของนายทองดี
และนางบั
ว เมื่
ออายุ
๖-๗ ปี
เรี
ยนหนั
งสื
อไทย
กั
บหลวงบรรเทาทุ
กข์
ราษฎร์
(ไทย) พี่
ชาย ต่
อมาเมื่
ออายุ
๑๓ ปี
เรี
ยนหนั
งสื
อไทยกั
บอาจารย์
จั
น หนั
งสื
อขอมกั
บพระครู
วิ
หารกิ
จจานุ
การ (จี
น) และเรี
ยนบาลี
กั
บอาจารย์
สำ
�นั
กต่
างๆ หลายแห่
ง จนบรรพชาเมื่
ออายุ
๑๔ ปี
ก็
ยั
งคงศึ
กษาเล่
า
เรี
ยนตลอดมา พ.ศ. ๒๓๘๕ อุ
ปสมบทเป็
นภิ
กษุ
ณ วั
ดสระเกศ ศึ
กษาปริ
ยั
ติ
ธรรมเรี
ยนคั
มภี
ร์
วิ
สุ
ทธิ
มรรคกั
บพระวิ
เชี
ยร
ปรี
ชา (กลิ่
น) เจ้
ากรมราชบั
ณฑิ
ต ๓ พรรษา สอบได้
เปรี
ยญเอก ๕ ประโยค ต่
อมาได้
เล่
าเรี
ยนพระปริ
ยั
ติ
ธรรมในสำ
�นั
ก
พระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
วขณะทรงพระผนวช สอบได้
เปรี
ยญ ๗ ประโยค
เมื่
อพระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว เสด็
จขึ้
นครองราชสมบั
ติ
ทรงสถาปนาสมณศั
กดิ์
ให้
เป็
นพระ
ราชาคณะที่
พระประสิ
ทธิ
สุ
ตคุ
ณ อยู่
วั
ดสระเกศ เมื่
อ พ.ศ. ๒๓๙๕ พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย) ลาสิ
กขาบท เมื่
อวั
นที่
๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๓๙๖ ต่
อมาเจ้
าพระยามหิ
นทรศั
กดิ์
ธำ
�รง ขณะเป็
นเจ้
าหมื่
นสรรเพชภั
กดี
หั
วหมื่
นมหาดเล็
ก นำ
�ไป
ถวายตั
วรั
บราชการในกรมมหาดเล็
กเวรศั
กดิ์
พระบาทสมเด็
จพระจอมเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
วทรงใช้
สอยการหนั
งสื
อไทยและ
หนั
งสื
อขอม และทรงตั้
งบรรดาศั
กดิ์
เป็
น ขุ
นประสิ
ทธิ
อั
กษรสาตร ผู้
ช่
วยกรมพระอาลั
กษณ์
ขณะเดี
ยวกั
นเจ้
ากรมอั
กษร
พิ
มพการว่
างอยู่
จึ
งโปรดเกล้
าฯ ให้
ว่
าที่
เจ้
ากรมอี
กตำ
�แหน่
งหนึ่
ง
ครั้
นถึ
งรั
ชกาลที่
๕ ทรงพระกรุ
ณาโปรดเกล้
าฯ ให้
เป็
นขุ
นสารประเสริ
ฐ ปลั
ดทู
ลฉลองกรมพระอาลั
กษณ์
และ
เลื่
อนเป็
นหลวงในนามเดิ
ม เมื่
อทรงตั้
งโรงเรี
ยนในกองทหารมหาดเล็
ก โปรดให้
มาเป็
นครู
สอนหนั
งสื
อ พ.ศ. ๒๔๑๖ ทรง
ตั้
งโรงเรี
ยนหลวงในพระบรมมหาราชวั
ง โปรดเกล้
าฯ ให้
เป็
นอาจารย์
ใหญ่
ต่
อมาเลื
่
อนเป็
นที่
พระศรี
ภู
ริ
ปรี
ชาเสนาบดี
ศรี
สารลั
กษณ์
พระศรี
สุ
นทรโวหาร เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๑๘ และพระยาศรี
สุ
นทรโวหาร เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๒๔ เป็
นองคมนตรี
ที่
ปรึ
กษาราชการ เมื่
อ พ.ศ. ๒๔๓๐ และเลขานุ
การสภาที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
น
พระยาศรี
สุ
นทรโวหาร (น้
อย) ถึ
งแก่
อนิ
จกรรม เมื่
อวั
นที่
๑๖ ตุ
ลาคม พ.ศ. ๒๔๓๔ สิ
ริ
อายุ
๖๙ ปี
ท่
านเป็
นต้
น
ตระกู
ล
“อาจารยางกู
ร”
ผลงานสำ
�คั
ญ
เป็
นนั
กปราชญ์
คู่
พระบารมี
ของพระบาทสมเด็
จพระจุ
ลจอมเกล้
าเจ้
าอยู
่
หั
ว ดำ
�รงตำ
�แหน่
งเจ้
ากรม
พระอาลั
กษณ์
เป็
นองคมนตรี
ที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
น เป็
นเลขานุ
การสภาที่
ปรึ
กษาราชการแผ่
นดิ
น และองคมนตรี
สภา
รวมทั้
งเป็
นพระอาจารย์
ถวายพระอั
กษรสมเด็
จพระบรมโอรสาธิ
ราช เจ้
าฟ้
ามหาวชิ
รุ
ณหิ
ศ สยามมกุ
ฏราชกุ
มาร และ
สมเด็
จพระบรมโอรสาธิ
ราช เจ้
าฟ้
ามหาวชิ
ราวุ
ธ สยามมกุ
ฏราชกุ
มาร รวมทั้
งสมเด็
จพระเจ้
าลู
กยาเธออี
กหลายพระองค์
ผลงานสำ
�คั
ญ เช่
น
แต่
งฉั
นท์
กล่
อมช้
าง
แต่
งแบบสอนอ่
านหนั
งสื
อไทย รวม ๕ เล่
ม คื
อ มู
ลบทบรรพกิ
จ วาหนิ
ติ
นิ
กร อั
กษรประโยค สั
งโยคพิ
ธาน
พิ
ศาลการั
นต์
และต่
อมาได้
แต่
ง ไวพจน์
พิ
จารณ์
เพิ่
มเติ
มอี
ก ๑ เล่
ม
๒๑
สมั
ยรั
ตนโกสิ
นทร์