Page 87 - Thai Culture

ศิ ลปะการแสดง สื่อแห่งจิตวิญญาณ |85
จุดเด่นของละครชาตรีคื อ เป็นการแสดงที่น�ำวรรณคดี หรือวรรณกรรมพื้นบ้ านที่มีเรื่ องราว
สนุกสนานมาเล่น เช่น สังข์ทอง ไชยเชษฐ์ พระรถ-เมรี แก้วหน้าม้า โม่งป่า สุวรรณหงส์ บางครั้งคณะ
ละครจะผูกบทขึ้นเอง ส่วนบทร้องมีทั้งจดจ�ำบทกลอน ด้นสด หรือบอกบท เมื่อถึงช่ วงเจรจาจะใช้ถ้อยค�ำ
เรียบง่าย สื่อสารตรงไปตรงมา มีวงปี ่พาทย์ชาตรีบรรเลงดนตรี และเน้นท่าร่ ายร�ำที่งดงาม ในอดี ต
มักใช้เป็นมหรสพฉลองกันทั่ วไป และยังใช้เป็นเครื่องแก้บน สืบเนื่องจากความเชื่อที่ว่าผู้แสดงละครชาตรี
มีคาถาอาคมและสามารถติดต่อกั บเทพเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้ หากประสงค์ให้ เทพยดาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ช่วยดลบันดาลให้ได้ สิ่งที่ต้องการ เมื่อได้ รับความช่วยเหลือแล้วก็ต้องตอบแทนต่ อองค์เทพเจ้าหรือ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นั้นด้วยการหาละครมาแก้บน การแสดงละครชาตรีในอดีตเพียงใช้เสา ๔ ต้น ปัก ๔ มุ ม
เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีเตียง ๑ เตียง และเสากลาง ซึ่งถือเป็นเสามหาชัยอีก ๑ เสา เพื่อท�ำเป็ นโรงละคร
นักแสดงที่เดิมมีแต่ผู้ชายจะไม่สวมเสื้อ มีเพี ยงตัวยืนเครื่องที่รับบทเด่นเท่านั้นที่แต่งกายดี นุ่งสนับเพลา
นุ่งผ้า คาดเจียรบาด มีห้อยหน้า ห้อยข้าง สวมสังวาล ทับทรวง กรองคอ และสวมเทริดบนศี รษะ
ต่อมาเมื่อมี ผู้หญิงร่วมแสดงด้วยจึงสวมเสื้ ออย่างละครนอก
“คณะละครชาตรี ที่แสดงในปัจจุบัน
บางคณะสืบทอดการแสดงมาจาก
คณะละครดั้งเดิม เช่น
คณะสร้อยทองหิรัญ (คณะบุญชู
ลูกสร้อยทอง) คณะอุ ดมศิลป์
กระจ่างโชติ บางคณะแยกจาก
คณะดั้ งเดิม เปลี่ ยนมาใช้ชื่อคณะ
ใหม่ มี การปรับรูปแบบการแสดง
ให้ทันสมัยเป็นที่นิยมแก่ผู้ชม เช่น
คณะธิดา ณ บางไทร คณะจเด็จ
ดาวเด่ น และคณะศรีจันทรา”