52
|
วั
ฒนธรรม วิ
ถี
ชี
วิ
ตและภู
มิ
ปั
ญญา
“
ฤดู
ฝนของภาคใต้
นั้
นจะเริ่
มขึ้
นใน�
ราวปลายเดื
อนสิ
บ เป็
นช่
วงที่
พระสงฆ์
ออกบิ
ณฑบาตล�
ำบาก ชาวบ้
านจึ
งจั
ด
ภั
ตตาหารไปถวายในรู
ปของ ‘หฺ
มฺ
รั
บ’
เพื่
อให้
ทางวั
ดเก็
บรั
กษาเป็
นเสบี
ยง
ส�
ำหรั
บพระภิ
กษุ
ในฤดู
ฝนนั่
นเอง
”
อี
กนั
ยหนึ่
งนอกเหนื
อจากวั
ตถุ
ประสงค์
ในการท�
ำบุ
ญอุ
ทิ
ศส่
วนกุ
ศลให้
แก่
ญาติ
พี่
น้
องแล้
ว ในช่
วงเดื
อนสิ
บนั้
นยั
งเป็
นช่
วงฤดู
ฝนที่
พื
ชผลทางการเกษตรเริ่
มผลิ
ดอก
ออกผล การท�
ำบุ
ญด้
วยการน�
ำพื
ชผลไปถวายพระสงฆ์
จึ
งถื
อเป็
นสิ
ริ
มงคลแก่
ตนเองและ
ครอบครั
วเป็
นอย่
างยิ่
ง และยั
งเป็
นการอ�
ำนวยประโยชน์
ในด้
านปั
จจั
ยอาหารแก่
พระภิ
กษุ
สงฆ์
ซึ่
งไม่
สะดวกออกบิ
ณฑบาตในช่
วงฤดู
ฝนได้
อี
กด้
วย
นอกจากความกตั
ญญู
รู้
คุ
ณในบรรพบุ
รุ
ษของตนเองแล้
ว คุ
ณธรรมอั
นดี
งามเหล่
านี้
ยั
งเผื่
อแผ่
ไปสู่
วิ
ญญาณทั่
วไปให้
ได้
รั
บบุ
ญกุ
ศลร่
วมกั
น ดั
งเช่
นการตั้
งเปรต-ชิ
งเปรต ที่
จั
ดขึ้
น
หลั
งจากฉลองหฺ
มฺ
รั
บและถวายภั
ตตาหารเสร็
จ ชาวบ้
านจะแบ่
งขนมอี
กส่
วนหนึ่
งไปวางไว้
ที่
ลานวั
ด โคนต้
นไม้
ใหญ่
หรื
อก�
ำแพงวั
ด เรี
ยกว่
าการตั้
งเปรต เมื
่
อถึ
งเวลาที
่
ก�
ำหนดชาวบ้
านจะ
แย่
งชิ
งขนมที่
ตั้
งเปรตไว้
เรี
ยกว่
า ชิ
งเปรต โดยเชื่
อกั
นว่
าผู้
ที่
ได้
กิ
นขนมจะได้
บุ
ญไปด้
วย
ปั
จจุ
บั
นประเพณี
สารทเดื
อนสิ
บถื
อเป็
นประเพณี
ใหญ่
ที่
ส�
ำคั
ญของชาวไทยพุ
ทธภาค
ใต้
ที่
จะได้
กลั
บไปแสดงความกตั
ญญู
กตเวที
ต่
อบรรพบุ
รุ
ษเป็
นประจ�
ำทุ
กปี
การจั
ดงานมี
ศู
นย์
กลางอยู
่
ที่
เมื
องนครศรี
ธรรมราช ซึ
่
งถื
อเป็
นอาณาจั
กรที่
พระพุ
ทธศาสนารุ
่
งเรื
องมาแต่
เดิ
มและยั
งคงอนุ
รั
กษ์
ประเพณี
ดั
งกล่
าวได้
อย่
างดี
ยิ่
ง
• พิ
ธี
ตั้
งเปรต-ชิ
งเปรต เกิ
ดขึ้
นตามความเชื่
อในพุ
ทธศาสนาว่
า เปรตคื
อคนที่
ท�
ำกรรมชั่
วเมื่
อล่
วงลั
บเป็
นวิ
ญญาณจะตกนรกและกลายเป็
นเปรต ด�
ำรงชี
วิ
ต
อยู่
ได้
ด้
วยส่
วนบุ
ญที่
มี
ผู้
ท�
ำอุ
ทิ
ศให้
แต่
ละปี
ในวั
นแรม ๑ ค�่
ำ เดื
อนสิ
บ เปรตจะ
มี
โอกาสได้
กลั
บมายั
งโลกมนุ
ษย์
เพื่
อขอส่
วนบุ
ญจากลู
กหลานญาติ
พี่
น้
อง และ
กลั
บไปนรกในวั
นแรม ๑๕ ค�่
ำ เดื
อน ๑๐