Page 195 - Thai Culture

กีฬาภูมิปั ญญาไทย |193
ว่าวไทย
กีฬาแห่งสายลม
ว่ าวเป็นการละเล่นเพื่ อความบันเทิงของคนไทยมาแต่โบราณ มีหลักฐานว่ า คนไทยเล่นว่าวกันมาตั้งแต่สมัย
สุโขทัยสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุ บัน โดยใช้ไม้ไผ่สีสุกที่หาได้ง่ายในท้องถิ่นท�ำเป็นโครงว่าว เนื่องจากมีความยืดหยุ่นสูง
และสามารถเหลาให้ได้ทุกขนาดตามความต้องการ แล้วน�ำมาประกอบกันให้ เป็นรูปทรงต่าง ๆ ผูกติดกันด้วยเชื อก
ปิดด้วยกระดาษชนิดบาง เหนียว เช่น กระดาษสา ตกแต่งลวดลายด้ วยจุดหรือดอกดวงเพื่อปิ ดยึดกระดาษกับเชือก
ให้แน่น
การเล่นว่าวเป็นที่ นิยมของคนในทุกภาค ช่วงเวลาในการเล่นขึ้นอยู่กับปัจจั ยเรื่องลมเป็นส�ำคัญ คนในภาคเหนือ
และภาคตะวันออกเฉียงเหนือนิยมเล่นว่าวในช่วงหน้าหนาว ประมาณเดือนพฤศจิ กายนถึงกุมภาพั นธ์โดยอาศัย
ลมว่าวที่พั ดมาจากทางทิศเหนือลงมายั งลุ่มแม่ น�้ำเจ้าพระยาลงไปทางทิ ศใต้ หรือจากผืนแผ่นดินลงสู่ทะเล ส่วนคน
ภาคกลาง ภาคตะวันตกและภาคใต้ นิยมเล่นว่ าวประมาณเดือนมีนาคมถึงเมษายน โดยอาศัยลมตะเภาที่พัดจาก
ทิศตะวันตกเฉียงใต้จากทะเลสู่ผืนแผ่นดิน
แม้ลมจะเป็ นองค์ประกอบส�ำคัญของการเล่นว่าว แต่รูปแบบของว่าวและสายป่ านที่เหนียวและสามารถ
ต้านแรงลมได้ดีก็ถือเป็นอี กหนึ่งปัจจัยในการเล่นว่าวให้สนุกเพลิดเพลิน หากเป็ นว่าวที่เล่นกันเพื่อความบันเทิงจะไม่ใช้
สายป่านที่ยาวเกิ นไปจนมองไม่เห็ นตัวว่าวในอากาศ ผิ ดกับการเล่นว่าวเพื่ อการแข่งขันที่ ใช้สายป่านยาวกว่ า
เพื่อเป็นการประลองความสามารถในการบังคับว่าว