Page 173 - Thai Culture

กีฬาภูมิ ปัญญาไทย |171
ตะกร้อลอดห่วง
กีฬาลูกหวายไทย
ลีลาการเตะส่งลูกตะกร้อหวายให้ลอดเข้าห่วงซึ่งแขวนอยู่สูงเหนือพื้นดินด้วยท่าทาง
พลิกแพลงต่างๆ เป็นเอกลักษณ์ ของตะกร้อลอดห่วง กี ฬาพื้นเมืองของไทยที่คิ ดสร้างสรรค์
ขึ้นโดยคนไทยอย่างแท้จริง
ความนิยมในการล้อมวงเตะลูกตะกร้อที่สานจากหวายเพื่อความผ่อนคลายของ
คนไทยตั้งแต่ในอดีต ท� ำให้มีการดัดแปลงกติกาการเล่นออกไปเป็นหลายประเภทเพื่อเพิ่ม
ความสนุกสนานมากยิ่งขึ ้ น เช่น ตะกร้อเตะวง ตะกร้อพลิกแพลง ตะกร้อชิงธง ตะกร้อเตะทน
ตะกร้อข้ามตาข่าย และตะกร้อลอดห่วง ซึ่ งเป็นหนึ่งในกีฬาที่เกิดจากภูมิปัญญาไทยมี อายุ
ยาวนานกว่า ๘๘ ปี
จุดเริ่มต้นของตะกร้อลอดห่ วงปรากฏหลักฐานชัดเจนว่าระหว่างปี พ.ศ. ๒๔๗๐ -
๒๔๗๒ หลวงมงคลแมน (สังข์ บูรณะศิริ) ได้ริเริ่มการเล่นตะกร้อลอดห่วงขึ้นในกรุงเทพฯ
โดยน�ำวิธีการเล่นตะกร้ อวงมาผสานกับท่าเตะต่ างๆ ของการเล่นตะกร้ อพลิกแพลง
และเพิ่มการแขวนห่วงที่คิดประดิษฐ์ขึ้นไว้ สูงจากพื้นตรงกลางสนามเล่น ให้ผู้เล่นเตะป้อนลูก
ตะกร้อกันไปมาโดยมีจุดมุ่งหมายให้ลูกตะกร้อลอดเข้าห่วงที่แขวนไว้ การให้คะแนนคิด
จากลูกที่เข้าห่วง และความยากง่ ายของท่าเตะที่ผู ้เล่นสร้ างสรรค์ขึ้นตามความสามารถ
ยิ่งท่วงท่ายากเท่าไร ก็จะยิ่งได้คะแนนมาก วิ ธีการเล่ นตะกร้อลอดห่วงได้ รับการเผยแพร่
ต่อมาจนเริ่มจัดการแข่งขั นครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๔๗๔ โดยสมาคมกีฬาสยามเป็นผู้จัดขึ้น
ต่อมาจึงเริ่มกระจายไปยังจังหวัดอื่นๆ ในภาคกลาง และแพร่หลายทั่วประเทศ
“ ตะกร้อลอดห่วงเป็นกีฬาที่นับคะแนนจากท่าทางที่ส่งลูกเข้า
ห่วง ซึ่งมีความยากง่ายแตกต่างกัน ถือเป็นกีฬาของ
ชั้ นเชิงและประสบการณ์ ที่ฝึกฝนมามากกว่าการใช้พละก�ำลัง
ท�ำให้ตะกร้อลอดห่วงเป็นกีฬาที่เล่นได้ทุกเพศทุกวั ย”