อาหาร วิ
ถี
ถิ่
น กิ
นอย่
างไทย
|
137
อาหารที่
จั
ดมาในหนึ่
งมื้
อส�
ำหรั
บกิ
นคู่
กั
บข้
าว มั
กครบเครื่
องด้
วยรสชาติ
กรรมวิ
ธี
การปรุ
ง และรู
ปลั
กษณ์
ที่
ชวน
รั
บประทาน ในหนึ่
งส�
ำรั
บประกอบด้
วย เครื่
องจิ้
ม ๑ อย่
าง เช่
น น�
้
ำพริ
ก หรื
อหลน พร้
อมผั
กลวกหรื
อผั
กสดตามฤดู
กาล
เครื่
องแนม ๑ อย่
าง เช่
น ของปิ้
ง ของย่
าง หรื
อของทอด ย�
ำหรื
อผั
ด ๑ อย่
าง และแกง ๑ อย่
าง
การจั
ดส�
ำรั
บรู
ปแบบนี
้
ช่
วยให้
รสชาติ
ของมื้
ออาหารกลมกล่
อมขึ้
นและยั
งครบถ้
วนด้
วยคุ
ณค่
าทางโภชนาการ
เช่
น การกิ
นน�้
ำพริ
กกะปิ
ที่
มี
เครื่
องแนมเป็
นปลาทู
ทอดหรื
อปลาสลิ
ดทอด คู่
กั
บผั
กสดหรื
อผั
กลวก รสชาติ
เค็
ม เปรี้
ยว
หวาน เผ็
ดของน�้
ำพริ
กกะปิ
และเครื่
องเทศจะถู
กลดให้
อ่
อนลงเมื่
อกิ
นร่
วมกั
บผั
กสดและเครื่
องแนม หลั
งจบอาหารคาว
จะมี
ของหวานซึ่
งส่
วนใหญ่
เป็
นผลไม้
สด ช่
วยลดรสเค็
มและรสเผ็
ด (หรื
อที่
เรี
ยกว่
า กิ
นล้
างปาก) เพื่
อให้
รสของอาหาร
ที่
คงค้
างอยู่
ที่
ลิ้
นกลั
บคื
นสู่
ความสมดุ
ล
รสชาติ
อาหารของคนแต่
ละภาคขึ้
นอยู
่
กั
บสภาพนิ
เวศทางธรรมชาติ
และรสนิ
ยมการกิ
นของคนในท้
องถิ่
น คนใน
ภาคกลางซึ่
งถื
อเป็
นศู
นย์
กลางในการปกครอง ประกอบกั
บภู
มิ
ประเทศราบลุ
่
มและมี
ความอุ
ดมสมบู
รณ์
ในด้
านวั
ตถุ
ดิ
บ
ที่
น�
ำมาประกอบอาหาร จึ
งนิ
ยมอาหารที่
มี
รสชาติ
หลากหลาย ครบ ๔ รส เปรี้
ยว เค็
ม เผ็
ด และหวาน อาหารภาคเหนื
อ
ส่
วนใหญ่
รสไม่
เข้
มข้
นแต่
เน้
นมั
น เผ็
ด เนื่
องจากสภาพอากาศหนาวเย็
นจึ
งต้
องการอาหารที่
มี
ไขมั
นเพื่
อช่
วย
อบอุ
่
นร่
างกายมากกว่
าภาคอื่
น ในขณะที่
คนภาคอี
สานซึ
่
งด�
ำรงชี
วิ
ตอยู
่
ในเขตที่
ราบสู
ง นิ
ยมอาหารรสจั
ด โดยเน้
นเค็
ม
และเผ็
ด ซึ่
งรสเค็
มส่
วนใหญ่
ได้
จากปลาร้
าและเกลื
อ วั
ตถุ
ดิ
บที่
น�
ำมาประกอบอาหารของภาคเหนื
อและภาคอี
สานมั
ก
หาได้
ง่
ายในท้
องถิ่
น และนิ
ยมน�
ำไปปิ้
งหรื
อย่
างมากกว่
าทอด ทางภาคใต้
ด้
วยสภาพภู
มิ
ศาสตร์
ที่
อยู่
ติ
ดทะเลทั้
งสอง
ด้
านจึ
งมี
อาหารทะเลอุ
ดมสมบู
รณ์
เนื่
องจากมี
สภาพอากาศร้
อนชื
้
นฝนตกตลอดปี
จึ
งนิ
ยมอาหารรสเค็
มและเผ็
ดร้
อน
ความเผ็
ดร้
อนได้
จากพริ
กและพริ
กไทย ซึ่
งช่
วยเผาผลาญความร้
อนได้
เร็
ว ส่
วนความเค็
มได้
จากกะปิ
และเกลื
อ
นอกจากนี้
อาหารภาคใต้
ยั
งนิ
ยมใช้
เครื่
องเทศเพื่
อดั
บกลิ่
นคาวของอาหารทะเล
“
นอกจากอาหารใน
ชี
วิ
ตประจ�
ำวั
นแล้
ว อาหาร
ส�
ำหรั
บท�
ำบุ
ญเลี้
ยงพระสงฆ์
ในยามของคนภาคกลางก็
นิ
ยมจั
ดเป็
นส�
ำรั
บเรี
ยกว่
า
‘ส�
ำรั
บพระ’ (ในอดี
ตจะใส่
อาหารส�
ำรั
บพระไว้
ในตะลุ่
ม
เพื่
อประเคนอาหารเป็
นชุ
ด)
ประกอบด้
วยส�
ำรั
บคาวและ
ส�
ำรั
บหวาน ส่
วนแกงต้
องมี
ทั้
งแกงเผ็
ดและแกงจื
ด
ส�
ำรั
บหวานมี
ขนมหวาน
๕ - ๖ อย่
าง รวมกั
บผลไม้
”