Page 136 - Thai Culture

Basic HTML Version

134 
|
วั
ฒนธรรม วิ
ถี
ชี
วิ
ตและภู
มิ
ปั
ญญา
ส�
ำรั
บอาหารไทย
วั
ฒนธรรมการกิ
นอยู่
แบบไทย
เอกลั
กษณ์
ของอาหารไทยมิ
ใช่
มี
เพี
ยงรสชาติ
กลิ่
นหอม รู
ปลั
กษณ์
และกรรมวิ
ธี
การปรุ
งเท่
านั้
น แต่
ยั
งรวมถึ
งคุ
ณค่
าทางโภชนาการที่
รวมอยู
ในมื้
ออาหาร ผ่
านการจั
ดให้
ครบหมวดหมู
ในส�
ำรั
บอาหารของแต่
ละภาค ซึ่
งเกิ
ดขึ้
นจากการน�
ำวิ
ถี
ชี
วิ
ตและภู
มิ
ปั
ญญา
มาผสานกั
นจนเกิ
ดเป็
นวั
ฒนธรรมการกิ
นในแต่
ละท้
องถิ่
สั
งคมไทยอยู
รวมกั
นเป็
นครอบครั
วใหญ่
มื้
ออาหารหลั
กของครอบครั
จึ
งเป็
นอาหารมื้
อเย็
นที่
ทุ
กคนในบ้
านอยู่
ร่
วมรั
บประทานกั
นอย่
างพร้
อมหน้
า จึ
งมั
กจั
ดเป็
อาหารชุ
ดใหญ่
และเนื่
องจากคนไทยบริ
โภคข้
าวเป็
นหลั
ก ส�
ำรั
บอาหารในแต่
ละมื้
อจึ
งเน้
ที่
การคิ
ดหากั
บข้
าวให้
มี
ความหลากหลายและถู
กปากคนในครอบครั
ว เรี
ยกว่
าเสพได้
ทั้
งทาง
ตาและลิ้
น จั
ดรวมมาเป็
นชุ
ดในภาชนะ การจั
ดส�
ำรั
บเช่
นนี
มี
ชื่
อเรี
ยกต่
างกั
นไปในแต่
ละภาค
ภาคกลางเรี
ยกว่
“ส�
ำรั
บ”
ภาคใต้
เรี
ยกว่
“หฺ
มฺ
รั
บ”
(ออกเสี
ยง ม ควบ ร อ่
านว่
า หมรั
บ)
ภาคเหนื
อเรี
ยกว่
“ขั
นโตก”
ภาคอี
สานเรี
ยกว่
“พาข้
าว”
• โตก หรื
อขั
นโตก
• หฺ
มฺ
รั
• พาข้
าว