Page 164 - dcp7

153
ตามท้ องเรื่องยาหยีเป็ นภรรยาของแขกแดงแต่งกายเหมือนสตรีมุ สลิ มภาคใต้ สวมเสื้ อแขนยาว นุ่ งโสร่งปาเต๊ ะ
มีผ้ายาว ๑ ผืนสำ�หรับพาดคลุมศีรษะ คนใช้ แต่งกายธรรมดา บางคณะสวมเสื้อแขนสั้น นุ่งโจงกระเบนคาดผ้าบนศีรษะ
ขนบนิยมในการแสดงลิเกป่า ประกอบด้วย ๑.การเบิกโรง เป็นการเซ่นบวงสรวงเจ้าที่สิ่งศักดิ์ สิทธิ์ ครูบาอาจารย์
ให้ลงมาอวยพรให้ดำ�เนินการแสดงไปอย่างราบรื่น ๒.การลงโรงหรือการโหมโรง เป็นการบรรเลงดนตรีเพื่ อบอกกล่าว
ว่าการแสดงลิเกป่ากำ�ลั งจะเริ่มแล้วและเพื่อให้นักแสดงเตรียมความพร้อมสำ�หรับการแสดง ๓. การไหว้ครู หรือการ
กาดครู เป็นการระลึกและคารวะครูบาอาจารย์ บิดามารดา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่นับถือเพื่อให้มาช่วยคุ้มครองรักษา
คณะลิเกป่า ๔.การออกแขก ถือว่าเป็นการแสดงที่สำ�คั ญของการแสดงลิเกป่ า ก่อนการแสดงเรื่องจะต้องออกแขก
เสียก่อน ตัวแสดงในชุดออกแขกที่ ลำ�คัญมี ๓ ตัว คือ แขกแดง ยาหยี และตั วเสนา การออกแขกเริ่มต้นที่แขกแดง
ออกมาเต้น เรียกว่า “การเต้นสามขา” จากนั้นก็แสดงเป็นเรื่องราวของแขกแดงตั้งแต่จากบ้านเมืองมาแต่งงานกั บ
ยาหยี และลากลับบ้านเมือง ๕.การบอกเรื่ อง การบอกเรื่องของคณะลิเกป่าจะใช้ตัวแขกแดงบอกเรื่ องโดยบอกกล่าว
ให้ผู้ชมทราบว่าทางคณะจะทำ�การแสดงเรื่องอะไร ๖.การเล่นเรื่อง เป็นการแสดงเรื่องตามที่คณะลิเกป่าได้กำ �หนด
ในการแสดงลิเกป่าจะมีทั้งบทบรรยาย บทร้อง และบทเจรจา ๗.การลาโรง ถือว่าเป็ นลำ�ดั บสุดท้ายของการแสดงลิเก
ป่า เป็นการบอกลาและกล่าวขอบคุณเจ้าภาพและผู้ชม
คุณค่ าทางวัฒนธรรมของลิ เกป่า การแสดงลิ เกป่า เป็นการแสดงที่ ได้รับอิ ทธิพลบางส่วนในด้านดนตรีและ
การแต่งกายจากมลายู รับอิ ทธิพลด้านทำ�นองเพลงร้ องจากเพลงไทยเดิมและรับอิทธิ พลจากการร่ายรำ�จากโนรา
การแสดงลิเกป่ าจึงเป็นการแสดงที่ มีการประสมประสานทางวัฒนธรรมอย่ างลงตัว
ลิเกป่า ได้รับการขึ้นทะเบี ยนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๖
การแสดงลิเกป่า การแสดงลิเกป่าขณะร้องและรำ�