Page 103 - dcp7

Basic HTML Version

92
สวดสรภั
ญญ์
เรี
ยบเรี
ยงโดย รองศาสตราจารย์
ปิ
ยพั
นธ์
แสนทวี
สุ
สรภั
ญญ์
เป็
นการสวดในทำ
�นองสั
งโยค คื
อ การสวด เป็
นจั
งหวะหยุ
ดตามรู
ปประโยคฉั
นทลั
กษณ์
บทสวดจะมี
ลั
กษณะเป็
นฉั
นท์
หรื
อกาพย์
ก็
ได้
แต่
ที่
นิ
ยมกั
นมากคื
อ กาพย์
ยานี
สำ
�หรั
บเนื้
อหาเกี่
ยวข้
องกั
บศาสนา บาปบุ
ญคุ
ณโทษ
นิ
ทานชาดก นอกจากนั้
น ก็
ยั
งมี
การแต่
งกลอนเน้
นไปทางศิ
ลปวั
ฒนธรรมเช่
น กลอนถามข่
าว โอภาปราศรั
ย ชั
กชวน
ให้
ไปเยี่
ยม การลา หรื
อเป็
นวรรณกรรมท้
องถิ่
นของอี
สาน เช่
น เรื่
องก่
องข้
าวน้
อยฆ่
าแม่
เป็
นต้
น บทสวดสรภั
ญญ์
มั
กไม่
เน้
นในเรื่
องความรั
ก เพราะการสวดสรภั
ญญ์
เกี่
ยวข้
องกั
บศาสนา และผู้
ฝึ
กสอนเป็
นพระภิ
กษุ
จึ
งไม่
ให้
มี
เนื้
อหา
เกี่
ยวกั
บความรั
ก เพราะไม่
เหมาะกั
บพระสงฆ์
บทร้
องสรภั
ญญ์
เนื้
อหาของเพลงสรภั
ญญ์
กล่
าวถึ
งเรื่
องราวของพุ
ทธศาสนา ยกย่
องสรรเสริ
ญบุ
คคลผู้
มี
พระคุ
ให้
ความรู้
เกี่
ยวกั
บนิ
ทาน ตำ
�นานพื้
นบ้
านและเหตุ
การณ์
ปั
จจุ
บั
น มุ่
งอบรมสั่
งสอนให้
คนทำ
�ความดี
มี
จริ
ยธรรม พรรณนา
ธรรมชาติ
นิ
ทานพื้
นบ้
านช่
วยให้
เกิ
ดอารมณ์
ผ่
อนคลาย มี
เรื่
องราวสนุ
กสนานก่
อให้
เกิ
ดความสามั
คคี
บทเพลงสรภั
ญญ์
จึ
งเป็
นเพลงขั
บจริ
ยธรรมอย่
างแท้
จริ
ในด้
านศิ
ลปะการแสดง สวดสรภั
ญญ์
จั
ดเป็
นการขั
บร้
องเพลงพื้
นบ้
านประเภทหนึ่
งที่
ผสมผสานกั
น ระหว่
างการ
ขั
บร้
องหรื
อสวด และบางครั้
งยั
งมี
การรำ
�ประกอบด้
วย บทสวดสรภั
ญญ์
มี
ลั
กษณะสะท้
อนให้
เห็
นวิ
ถี
ชี
วิ
ตความเป็
นอยู่
ที่
สั
มพั
นธ์
กั
บศาสนา ขนบธรรมเนี
ยม ประเพณี
วรรณกรรมและค่
านิ
ยม เป็
นความบั
นเทิ
งอี
กลั
กษณะหนึ่
งที่
ให้
ทั้
งความรู้
ความสนุ
กสนาน และแนวทางปฏิ
บั
ติ
อั
นดี
งาม
ในอดี
ตการขั
บร้
องสรภั
ญญ์
มี
บทบาทสำ
�คั
ญต่
อชุ
มชนชาวอี
สานเป็
นอย่
างมาก จึ
งมี
การส่
งเสริ
มและสนั
บสนุ
การขั
บร้
องและสวดสรภั
ญญ์
ด้
วยการจั
ดประกวดการขั
บร้
อง เป็
นกิ
จกรรมแทรกในงานต่
างๆ อั
นส่
งผลให้
มี
ผู้
คิ
ดและ
แต่
งบทสรภั
ญญ์
กั
นมากขึ้
น ผู้
ที่
แต่
งส่
วนใหญ่
คื
อ พระสงฆ์
หรื
อฆราวาสที่
เคยบวชเรี
ยน หรื
อมี
ประสบการณ์
ในการ
ขั
บสรภั
ญญ์
และรั
กในศิ
ลปะการประพั
นธ์
ความแตกต่
างของการสวดสรภั
ญญ์
ของภาคอี
สานและภาคอื่
นๆ คื
อ ถ้
อยคำ
สำ
�เนี
ยงภาษาเน้
นและมี
ความโดดเด่
นทางด้
านสำ
�เนี
ยงภาษาถิ่
นอี
สาน โดยนํ้
าเสี
ยงของการขั
บร้
องมี
เอกลั
กษณ์
เฉพาะตั
ส่
วนเนื้
อหาในบทสวดหลายบทเป็
นเนื้
อหาที่
นำ
�มาจากวรรณกรรมท้
องถิ่
นของชาวอี
สาน ในปั
จจุ
บั
นการสวดสรภั
ญญ์
นิ
ยมนำ
�ไปใช้
ในงานบุ
ญประเพณี
ต่
าง ๆ ตามฮี
ตสิ
บสองคลองสิ
บสี่
สรภั
ญญ์
จำ
�แนกได้
๑๐ บท คื
อ บทบู
ชาพระรั
ตนตรั
ย บทนมั
สการไหว้
ครู
และเคารพบิ
ดามารดา บทคำ
�สอนทาง
พุ
ทธศาสนา สรรเสริ
ญพระศาสนาและวั
นสำ
�คั
ญต่
างๆ ทางพุ
ทธศาสนา บทที่
เป็
นคำ
�สอนทางโลก บทสุ
ภาษิ
ตคำ
�พั
งเพย
อุ
ปมาอุ
ปไมย บทที่
อยู่
ในความสนใจของชาวบ้
าน บทที่
เป็
นเหตุ
การณ์
ปั
จจุ
บั
น บทพรรณนาธรรมชาติ
บทวรรณกรรม
พื้
นบ้
าน และบทที่
มี
เนื้
อหาเบ็
ดเตล็