19
นิ
ทานปั
ญญาสชาดก
เรี
ยบเรี
ยงโดย รองศาสตราจารย์
ทรงศั
กดิ์
ปรางค์
วั
ฒนากุ
ล
ปั
ญญาสชาดก
หรื
อ
ปั
ณณาสชาดก
เป็
นชาดกนอกนิ
บาตหรื
อพาหิ
รชาดก แต่
งขึ้
นโดยนำ
�นิ
ทานจากอรรถกถา
ชาดกและนิ
ทานพื้
นบ้
านมาดั
ดแปลงให้
เป็
นเรื่
องราวของพระโพธิ
สั
ตว์
ในชาติ
ภพต่
างๆ ให้
ต้
นเรื่
องมี
สถานที่
พระพุ
ทธเจ้
า
ตรั
สเล่
าชาดกและเหตุ
ที
่
ปรารภชาดก และตอนท้
ายมี
ประชุ
มชาดก กล่
าวถึ
งตั
วละครในเรื่
องมาเกิ
ดเป็
นใครในปั
จจุ
บั
น
ชาดกแต่
ละเรื่
องมุ่
งสั่
งสอนหลั
กธรรมทางพุ
ทธศาสนา อาจมี
หลั
กธรรมสำ
�คั
ญหนึ่
งอย่
างหรื
อหลายอย่
างอยู่
ในเรื่
อง
เดี
ยวกั
น แต่
ในความเป็
นนิ
ทานพื้
นบ้
านจึ
งยั
งคงสร้
างความสนุ
กสนานเพลิ
ดเพลิ
นให้
แก่
ผู้
ฟั
ง
ตามชื่
อ
“ปั
ญญาสชาดก”
แปลว่
า
ชาดก ๕๐ เรื่
อง
พระสงฆ์
ล้
านนาโบราณเรี
ยก
ชาดกนอกสั
งคายนา
ล้
านนา
ทั่
วไปเรี
ยกว่
า
ปั
ญญาสชาดก
ลาวเรี
ยกว่
า
พระเจ้
า ๕๐ ชาติ
พม่
าเรี
ยกว่
า
ชิ
มเมปั
ณณาสชาติ
หมายถึ
งชาดก ๕๐ เรื่
อง
ของเชี
ยงใหม่
ไทยกลางเรี
ยก
พระปั
ญญาสชาดก
หรื
อ
พระเจ้
า ๕๐ ชาติ
ชาดกนอกนิ
บาตในล้
านนามี
ประมาณ ๒๒๐
เรื่
อง ซึ่
งแสดงให้
เห็
นถึ
งความนิ
ยมของชาวล้
านนาที่
แต่
งชาดกนอกนิ
บาต สำ
�หรั
บปั
ญญาสชาดก เป็
นการรวมเอา
ชาดกนอกนิ
บาต ๕๐ เรื่
องมาเข้
าชุ
ดกั
น
การรวมชาดกเข้
าเป็
น
ปั
ญญาสชาดก
นั้
น แต่
ละแห่
งมี
เรื่
องชาดกไม่
เหมื
อนกั
น พิ
ชิ
ต อั
คนิ
จ และคณะ (๒๕๔๑)
กล่
าวว่
า เมื่
อนำ
�
“ปั
ญญาสชาดก”
ฉบั
บภาษาไทย ฉบั
บลาว ฉบั
บพม่
า และฉบั
บเชี
ยงตุ
ง (ซึ่
งเป็
นแบบโวหาร มี
อยู่
๒๖
เรื่
อง) มาตรวจสอบดู
แล้
ว พบว่
า แต่
ละชุ
ดมิ
ได้
มี
ชาดกที่
ตรงกั
นทั้
งหมด เมื่
อนำ
�ชาดกต่
างๆ ใน
“ปั
ญญาสชาดก”
ฉบั
บ
ลาว พม่
า และเขมรมารวมกั
นแล้
ว พบว่
ามี
ชาดกเรื่
องต่
างๆ ที่
ไม่
ซํ้
ากั
นนั
บได้
ถึ
ง ๑๐๔ เรื่
อง และเรื่
องดั
งกล่
าวทั้
งหมด
สามารถพบได้
ในฐานะชาดกเดี่
ยวครบทุ
กเรื่
องในล้
านนา”
เชื่
อกั
นว่
า
ปั
ญญาสชาดก
แต่
งขึ้
นประมาณ พ.ศ. ๒๐๐๐ – ๒๒๐๐ โดยพระสงฆ์
เชี
ยงใหม่
ปั
ญญาสชาดก ฉบั
บ
ล้
านนา
ตามที่
ปรากฏในคั
มภี
ร์
ปิ
ฎกมาลาซึ่
งเป็
นคั
มภี
ร์
บั
นทึ
กรายชื่
อคั
มภี
ร์
พระไตรปิ
ฎกแบบล้
านนา มี
๕๐ เรื่
อง แบ่
ง
เป็
น ๕ วรรค แต่
ละวรรคมี
ชาดก ๑๐ เรื่
อง ดั
งนี้