Page 168 - dcp6

157
ตำ�ราเลขยันต์
เรียบเรี ยงโดย ศาสตราจารย์สุกั ญญา สุจฉายา
เลขยันต์ คื อ ลวดลายทางเรขาคณิต ประกอบด้วย
อักขระตัวหนั งสือ ตัวเลข ภาพที่เป็นสัญลักษณ์บรรจุ อยู่ใน
กรอบและนอกกรอบลวดลายทางเรขาคณิตนั้ นๆ ตามจุด
ประสงค์ ความเชื่อของผู้ออกแบบหรื อรับแบบมา เลขยันต์
ของชาวสยามเป็นความเชื่อที่สื บทอดมาจากวิทยาการของ
อารยธรรมโบราณในเรื่องแนวคิดแผนภูมิของจักรวาล อั น
ได้แก่ ดวงดาว จักรราศีต่างๆ และอำ�นาจของโลกธาตุทั้งสี่ คือ
ดิน นํ้า ลม ไฟผสมผสานกับแนวคิดและการฝึกฝนจิต หรือ
กสิณายตนะ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่ งในปฏิบัติการโยคะของพระพุทธ
ศาสนาที่เรียกว่ า “กรรมฐาน ๔๐” อั นนำ�ไปสู่ปฏิบัติการ กสิ ณ
สังเคราะห์ธาตุ หรือ การหุงธาตุ อั นเป็นที่มาของการผลิต
เครื่องราง ของขลัง และศาสตราวุธต่างๆ
การศึกษาเลขยันต์ในอดี ตจะเรียนด้วยการถ่ ายทอดจากปากต่อปาก ส่วนการจดบันทึกจะจดตัวบทที่ สำ�คัญ
เท่านั้น ดังนั้ นคัมภีร์ยันต์จึงมีเพี ยงรูปแบบและคาถา คัมภี ร์ยันต์หรือตำ�ราฝึ กหัดเขียนยันต์ที่พบในภาคกลาง ได้แก่
คัมภีร์ปถมั ง คัมภีร์อิธะเจ คัมภีร์ตรี นิสิงเห คัมภีร์มหาราช และคัมภีร์พุ ทธคุณ เลขยันต์ที่บรรจุอยู่ในคัมภีร์ทั้ง ๕ เล่มนี้
ถือเป็นแม่แบบของยันต์ทั้งหลายในภาคกลางและภาคใต้
ยันต์จากคัมภี ร์ทั้งห้าได้ ถูกนำ�มาประยุกต์ สร้างเป็นเครื่องรางของขลัง ได้แก่ ผ้ายันต์ หรือประเจียด เสื้อยั นต์
ตะกรุด พิรอด ประคำ� มีดหมอ เทียน พระกริ่ง พระไม้โพธิ์ห้ามสมุทร เหรียญโลหะ พระผงสมเด็ จ เชื่อว่าสิ่งเหล่านี้
จะมีอานุภาพตามยันต์ที่ลง นอกจากนี้ยังใช้ ในการพิไชยสงคราม ลงเครื่องอาวุธ ลงพาหนะในการทำ�ศึก การจัดทัพ
และการยาตราทัพ แบบโบราณ
ในภาคเหนือและภาคอีสาน ชายฉกรรจ์นิยมสักลายหรือสักเลขยันต์ที่ผิวหนัง ด้วยค่านิยมในด้านอยู่ยงคงกระพัน
เพื่อทดสอบความแข็งแกร่งของจิตใจ และเพื่อทำ�ให้แคล้วคลาดจากอันตรายใดๆ ส่วนใหญ่เป็นลายรูปสัตว์ เช่ น ลายมอม
ลายหนุมาน ส่วนในภาคกลางและภาคใต้ชายในอดีตไม่นิยมสั กลายที่ตัว แต่ในปัจจุบันวัฒนธรรมการสักได้เผยแพร่
ไปทั่ว จึ งมีผู้นำ�ยันต์ต่างๆ จากตำ�รามาให้อาจารย์ยันต์ ลงอักขระเลขยันต์ สักนํ้ามั นหรือสั กหมึกลงบนตัวเพื่อผลทาง
เมตตามหานิยมและเพื่อคงกระพันชาตรี เช่น ยันต์เกราะเพชร ยันต์เก้ ายอด เป็นต้น
ตำ�ราเลขยันต์ ได้รั บการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๓