Page 108 - dcp6

97
๑. พระร่ ว ง เ ป็ นกษั ตริ ย์
ครองเมืองสุ โขทั ย มีแม่ เป็ นคน
พื้ นเมื องเดิ ม มีพ่ อเป็ นกษั ตริ ย์
หรือคนต่างถิ่ น (โครงเรื่องเหมือน
มุขปาฐะแบบที่ ๑)
๒. พระร่ วง เป็นเชื้ อสาย
กษั ตริย์ ขอม ต่อมาได้เป็ นใหญ่ใน
หมู่ไทยเมืองใต้ (โครงเรื่องเหมือน
มุขปาฐะแบบที่ ๑)
๓. พระร่ วงเป็ นชาวละโว้
ที่ แข็งข้ อกั บขอมซึ่ ง เป็ นชนชั้น
ปกครอง ภายหลังได้ เป็นกษัตริย์
เมืองสุโขทัย มีโครงเรื่อง ดังนี้
พระร่วงเป็นคนส่ งส่ วยนํ้ า
ให้ขอม---พระร่ วงใช้วาจาสิ ทธิ์
แก้ปัญหาการส่งส่วยนํ้ า---กษัตริย์
ข อ ม ต้ อ ง ก า ร ฆ่ า พ ร ะ ร่ ว ง ผู้ มี
อิทธิฤทธิ์---พระร่ วงจึงหนีไปบวช
---พระร่วงใช้วาจาสิทธิ์ กาจัดทหาร
ขอม---พระร่วงได้เป็นเจ้าเมือง
ตำ�นานชาวบ้านเรื่อง พระร่วง
จำ�ลองลั กษณะของวี รบุรุ ษแบบ
ชาวบ้านไทยที่มีทั้งความเป็นมนุษย์
ปุถุชนและทั้งความเป็นผู้มีอภินิหาร
ส่วนพระร่วงในพงศาวดารแสดงร่ องรอยที่มาและความสัมพันธ์ของกลุ่มชนชั้ นปกครองในดินแดนแถบนี้ ในยุคก่ อน
สมัยอาณาจักรสุ โขทัย พระร่วงมีฐานอำ �นาจอยู่ทางเมืองใต้เป็นเครือญาติกับขอม เมืองนครศรี ธรรมราชและอยุธยา
ซึ่งเป็นคนละกลุ่มกับไทยล้านนา นอกจากนี้นิทานที่เล่ าว่าพระร่ วงเป็นชาวละโว้ ปลดแอกจากขอมยังเป็นที่มาของ
“บทละครเรื่องพระร่วง” พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้ าเจ้าอยู่หัว และละครร้องเรื่อง “อานุภาพ
พ่อขุนรามคำ�แหง” ของหลวงวิจิตรวาทการ
ตำ�นานพระร่วง ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวั ฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๕