Page 56 - dcp5

Basic HTML Version

47
ผู้
ไทที่
อพยพเข้
ามาก่
อนหน้
านี้
ในเขตจั
งหวั
ดต่
างๆ คื
อ นครพนม สกลนคร มุ
กดาหาร กาฬสิ
นธุ์
หนองคาย ยโสธร
อำ
�นาจเจริ
ญ อุ
บลราชธานี
เป็
นต้
น ต่
อมาเรี
ยกกลุ่
มผู้
ไทที่
อาศั
ยอยู่
ในบริ
เวณภาคตะวั
นออกเฉี
ยงเหนื
อในจั
งหวั
เหล่
านี้
ว่
า กลุ่
มชาติ
พั
นธุ์
ผู้
ไทย ส่
วนคนชาติ
พั
นธุ์
ผู้
ไทที่
อาศั
ยอยู่
ในประเทศไทยบริ
เวณจั
งหวั
ดต่
างๆ มี
ชื่
อเรี
ยก แตกต่
าง
กั
นไป เช่
น ผู้
ไทย ไทยโซ่
ง ไทยทรงดำ
� ไทยพวน ไทดำ
� ไทขาว ไทแดง
มี
วั
ฒนธรรมอั
นโดดเด่
นที่
เป็
นเอกลั
กษณ์
เป็
นของตนเอง มี
วิ
ถี
ชี
วิ
ตที่
เรี
ยบง่
าย รั
กสงบ และรั
กอิ
สระผู้
ชายมี
ความ
เข้
มแข็
งกล้
าหาญอดทน นิ
ยมเดิ
นทางไกลเพื่
อค้
าขาย นำ
�รายได้
มาเลี
ยงครอบครั
ว ผู้
หญิ
งผู
ไทยมี
รู
ปร่
างผิ
วพรรณสวยงาม
สะอาดตา พู
ดจาไพเราะ มี
ความซื่
อสั
ตย์
สุ
จริ
ต ชอบทำ
�งานบ้
าน ทำ
�อาหาร มี
ฝี
มื
อในการทอผ้
าและการเย็
บปั
กถั
กร้
อย
ตลอดจนมี
พรสวรรค์
ในศิ
ลปะด้
านดนตรี
และการฟ้
อนรำ
ในด้
านภาษา เนื่
องจากภาษาผู
ไทยเป็
นภาษาถิ่
นในภาษาตระกู
ลไท จึ
งมี
ลั
กษณะเด่
นบางประการร่
วมกั
ภาษาไทยถิ
นอื
น กล่
าวคื
อ เป็
นภาษาคำ
�โดด เป็
นภาษาที
มี
วรรณยุ
กต์
คำ
�มั
กเป็
นคำ
�พยางค์
เดี
ยว โครงสร้
างประโยคพื
นฐาน
ได้
แก่
“ประธาน กริ
ยา กรรม” เป็
นภาษาที่
ไม่
มี
วิ
ภั
ตติ
-ปั
จจั
ย แต่
มี
ลั
กษณะนามเช่
นเดี
ยวกั
บภาษาตระกู
ลไทยถิ่
นอื่
นๆ
ภาษาผู้
ไทยมี
พยั
ญชนะ ๑๙ หน่
วยเสี
ยง ได้
แก่
/p, t, c, k, ph, th, kh, b, d, f, s, m, n, , h, l,w / สระเดี่
ยว
๑๘ หน่
วยเสี
ยง คื
อ /i, ii, e, ee,
/ ภาษาผู้
ไทยไม่
มี
สระประสม และมี
การแยกเสี
ยงชั
ดเจน
ในคำ
�ที่
ใช้
-ใ และ -ไ โดยคำ
�ที่
ใช้
-ใ จะออกเสี
ยงเป็
นหน่
วยเสี
ยงวรรณยุ
กต์
ในภาษาผู้
ไทมี
๕ หน่
วยเสี
ยงลั
กษณะบาง
ประการที่
ถื
อว่
าเป็
นลั
กษณะเด่
นอื่
นๆ มี
หลายประการ อาทิ
ด้
านคำ
�ศั
พท์
มี
คำ
�ศั
พท์
ที่
แตกต่
างไปจากภาษาถิ่
นอี
สาน
หรื
อภาษาไทยกลาง เช่
หา
หมายถึ
ง ขา
เฮ้
หมายถึ
ง เข้
เห็
หมายถึ
ง เข็
เหื
อก
หมายถึ
ง เหงื
อก
เต้
หมาย
ถึ
ง ใต้
เนอ
หมายถึ
ง ใน
เผอ
หมายถึ
ง ใคร
เท่
าเลอ/ท่
อเลอ
หมายถึ
ง เท่
าไร
ซิ
เลอ
หมายถึ
ง ที่
ไหน
มิ
หมายถึ
ง ไม่
ภาษาผู้
ไทยเป็
นภาษาที่
มี
ผู้
ใช้
จำ
�นวนมาก แต่
ในปั
จจุ
บั
นกลั
บถู
กกระแสโลกาภิ
วั
ตน์
ทำ
�ลายลั
กษณะสำ
�คั
ญทาง
ภาษาอั
นเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมไป ทำ
�ให้
สู
ญเสี
ยอั
ตลั
กษณ์
และความลุ่
มลึ
กทางปั
ญญาของมนุ
ษยชาติ
การรั
กษามรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมเหล่
านี้
ไม่
ให้
สู
ญหายและอยู่
รอดอย่
างยั่
งยื
น จำ
�เป็
นอย่
างยิ่
งที่
ชุ
มชนซึ่
เกี่
ยวข้
องต้
องมี
จิ
ตสำ
�นึ
กเข้
ามี
ส่
วนร่
วมในการปกป้
องคุ้
มครอง ด้
วยการคิ
ด ตั
ดสิ
นใจวางแผน และดำ
�เนิ
นการโดยชุ
มชน
เพื่
อชุ
มชนเอง เพื่
อให้
ภาษาและวั
ฒนธรรมของคนกลุ่
มชาติ
พั
นธุ์
ผู้
ไทยคงอยู่
สื
บไป
ภาษาผู้
ไทย ได้
รั
บการขึ้
นทะเบี
ยนเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมของชาติ
ประจำ
�ปี
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๕๗
การแสดงดนตรี
พื้
นบ้
าน
ประเพณี
บุ
ญพวงมาลั
ยของชาวผู้
ไทยจั
งหวั
ดกาฬสิ
นธุ์
ที่
มา: สำ
�นั
กงานวั
ฒนธรรมจั
งหวั
ดกาฬสิ
นธุ์