Page 141 - dcp3

130
๓. การทำ�ดอกผึ้ง (ดอกเผิ่ง) ใช้หมากโพ หรือลูกสิมพี หรือโพธิ์ ทะเล มาเป็นแม่พิ มพ์ บางชุมชนใช้ก้นมะละกอ
ลูกเล็กเป็นแม่พิมพ์ จุ่มแม่พิมพ์ ลงในขี้ผึ้งที่ หลอมละลายด้วยการแช่ภาชนะใส่ ขี้ผึ้งในภาชนะที่ ต้มนํ้าร้อน จนขี้ ผึ้งละลาย
แล้วนำ�แม่ พิมพ์ขึ้นมาจุ่มในนํ้าเย็น แกะดอกผึ้งออกจากพิมพ์ นำ�ไปติ ดประดับที่ตั วปราสาท
๔. การประดับตกแต่งปราสาทผึ้ง ส่วนประกอบอื่นๆ จะมีดอกดาวเรื อง ดอกไม้
ตามท้องถิ่น แว่นขมิ้นและดอกสามปีบ่เหี่ยว (บานไม่รู้โรย) ใช้เป็นเกสรดอกผึ้งและช่ วย
ยึดให้ดอกผึ้งติดแน่นมั่นคงขึ้น พวงมะโหด (พวงมะโง่น) กระเทียมแห้ ง หอมแดงแห้ง
ร้อยเป็นพวงมาลั ย และรวงข้าว ประดับตกแต่งปราสาทให้สวยงาม
๕. ส่วนฐานของปราสาทผึ้ง จะประกอบด้วย คานหาม ทำ�ด้วยลำ �ไม้ไผ่ขนาดพอเหมาะที่จะรับนํ้าหนักของตัว
ปราสาทได้ สำ�หรับให้คนหาม ๔ คน
การเรียนรู้สื บทอดภายในระดับชุมชน
ในปัจจุบันจะมีการสืบทอดงานช่างฝีมือกันเฉพาะในช่วงเทศกาลออกพรรษา ซึ่งแต่ละคุ้มวัดจะมีช่างฝีมื อประจำ�
และกลุ่มช่างซึ่งปกติก็ มีงานประจำ�อื่นๆ อยู่แล้ว มาร่ วมกันสร้างสรรค์ปราสาทผึ้งตามที่ได้ร่วมกั นออกแบบไว้ก่อน
ทุกวันนี้ จังหวัดสกลนครได้จัดงานประเพณีแห่ปราสาทผึ้งเป็นงานประเพณี มีการแข่งขันกัน และมีการสนับสนุนจาก
ภาครัฐโดยเฉพาะในส่วนของเทศบาล ทำ�ให้รูปแบบปราสาทผึ้งมีลักษณะและกลวิ ธีการสร้างสรรค์ที่ใช้ วัสดุ อุปกรณ์
อำ�นวยความสะดวกเพิ่มมากขึ้นและรูปทรงแตกต่างไปจากปราสาทผึ้งแบบดั้งเดิม
อย่างไรก็ตาม งานช่างฝีมื อปราสาทผึ้งดั้งเดิ มยังคงมีทำ�กันเป็ นประเพณีอย่างต่อเนื่องในบ้านโพนทราย
ตำ�บลบ้ านไทย อำ�เภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งยังคงรักษารูปแบบปราสาทผึ้งดั้งเดิ มโดยใช้การแทงหยวก
ในการประดับตัวปราสาท และตกแต่งด้วยดอกผึ้ง ด้วยการร่วมมื อกันสร้างสรรค์ปราสาทผึ้ง ทำ�ให้ยังคงมีช่างฝีมือ
ที่เชี่ยวชาญอยู่หลายคน และมี การถ่ายทอดให้คนรุ่นใหม่ในชุมชนตลอดจนผู้สนใจทั่ วไป ทั้งมีโครงการสอนงานช่างฝี มือนี้
ในโรงเรียนบ้านไทยวิทยาคม ภายในชุมชนด้วย