Page 13 - dcp3

2
๔. เครื่องปั้นดินเผา หมายถึง หั ตถกรรมที่ใช้ดินเหนียวเป็นวั ตถุดิ บหลักในการผลิต มี ทั้งชนิดเคลือบและ
ไม่เคลือบ โดยที่เนื้อดินเหนียวต้องมีส่ วนผสมของทราย แม่นํ้าที่เป็นทรายเนื้อละเอียดและช่วยให้ เนื้อดินแห้งสนิท
ไม่แตกร้าว ดินเหนียวที่ ใช้ทำ�เครื่องปั้นดินเผาจากที่ ต่างๆ ให้สีแตกต่างกัน
๕. เครื่องโลหะ หมายถึง สิ่ งที่มี วัสดุหลักเป็นเหล็ก ทองเหลืองหรือทองแดง เครื่องโลหะที่ทำ�จากเหล็ ก นิยม
ทำ�โดยการเผาไฟให้อ่ อนตัวและตีเหล็กเป็ นรูปทรงต่างๆ เครื่ องโลหะที่ทำ�จากทองเหลือง นิยม
นำ�ทองเหลืองมาเผาจนหลอมเหลวแล้วจึงนำ �ไปเทลงในแบบตามลักษณะที่ต้องการเสร็จแล้วนำ�มาตกแต่ง
ส่วนเครื่องโลหะที่ทำ�จากทองแดง มีการนำ�ทองแดงมาใช้เป็นโลหะเจือหลักสำ �หรับผลิ ตตัวเรือนของเครื่องประดั บ
โลหะเงินเจือ
๖. เครื่องไม้ หมายถึ ง งานฝีมือช่ างที่ทำ�จากไม้ ซุงหรือไม้ แปรรูปเป็นท่อน เป็นแผ่น เพื่ อใช้ในงานช่างก่อสร้ าง
ประเภทเครื่องสับ เครื่องเรือน เครื่องบูชา เครื่ องตั้ง เครื่องประดับ เครื่องมือ เครื่ องใช้ เครื่องศาสตรา เครื่องดนตรี
เครื่องเล่น และยานพาหนะ โดยอาศัยเทคนิควิธีการแกะ สลัก สับ ขุด เจาะ กลึง ถาก ขูด และขัด
๗. เครื่องหนัง หมายถึง งานหัตถกรรมพื้ นบ้านที่ทำ�มาจากหนังสัตว์โดยผ่านกระบวนการหมั กและฟอกหนัง
เพื่อไม่ ให้เน่าเปื่อย และให้เกิ ดความนิ่มนวลสามารถบีบงอได้ตามที่ ต้องการ เครื่องหนังนิ ยมนำ�ไปใช้ในงานด้านศิลปะ
การแสดง รวมถึงอุปกรณ์อื่นๆ ที่มี หนังเป็นส่วนประกอบ
๘. เครื่องประดับ หมายถึ ง งานช่างฝีมือที่ประดิษฐ์ขึ้นเพื่อการตกแต่ งให้เกิดความงดงาม เริ่มต้นจากการใช้
วัสดุ ที่หาได้ ง่ายในท้องถิ่นนำ�มาผลิตและพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ โดยใช้อัญมณีและโลหะมีค่าต่ างๆ
๙. งานศิลปกรรมพื้นบ้าน หมายถึง งานที่ มีการแสดงอารมณ์สะท้อนออกทางฝี มือการช่างให้เห็นประจักษ์
เป็นรูปธรรมเพื่อตอบสนองต่ อการยังชีพและความต้องการด้านคุณค่าความงาม เช่น งานเขียน งานปั้น งานแกะสลัก
งานหล่อ เป็นต้น
๑๐. ผลิตภัณฑ์อย่างอื่น หมายถึง งานช่างฝีมื อดั้งเดิมที่ไม่ สามารถจัดอยู่ ใน ๙ ประเภทแรกได้ ซึ่งอาจเป็นงาน
ช่างฝีมือที่ประดิษฐ์ หรือผลิตขึ้นจากวั สดุในท้องถิ่นหรือจากวัสดุเหลือใช้ เป็นต้น
เกณฑ์การพิจารณาขึ้นทะเบี ยน
๑. มีต้ นกำ�เนิดและ/หรื อถูกนำ�มาพัฒนาในชุมชนนั้นจนเป็นที่ยอมรับและมีการสื บทอด
๒. แสดงถึงทักษะฝีมือ ภูมิ ปัญญา และใช้เทคโนโลยีอย่างเหมาะสม
๓. มีการพัฒนาเครื่องมือ วัสดุ เพื่อสนองต่อกระบวนการผลิต
๔. ผลิตเพื่อประโยชน์ใช้สอยในวิถีชีวิต ขนบประเพณี ความเชื่อ วัฒนธรรมหรือการประกอบอาชีพของคนในชุมชน
๕. มี งานช่างแสดงให้เห็นถึ งเอกลักษณ์ หรื ออัตลักษณ์เฉพาะท้องถิ่นหรื อชาติพันธุ์ นั้นๆ และเป็นความ
ภาคภูมิใจของคนในชุมชน
๖. มีคุ ณค่าทางศิลปะ วัฒนธรรม เศรษฐกิจ และสังคม มีความหมาย และคุณค่าทางประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
หรือชาติพั นธุ์นั้น ๆ
๗. งานช่างที่ต้องได้รั บการคุ้มครองอย่างเร่งด่วน เสี่ยงต่อการ สูญหาย หรือกำ �ลังเผชิญกับภัยคุกคาม
๘. คุณสมบัติอื่ นๆ ที่คณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเห็นว่าเหมาะสม