94
เพิ่
มขึ้
น ทำ
�ให้
จำ
�นวนเรื
อนไทยที่
สร้
างใหม่
มี
จำ
�นวนน้
อยมากเมื่
อเที
ยบกั
บบ้
านแบบอื่
นๆ แต่
ถึ
งอย่
างไรเรื
อนไทยก็
ยั
ง
ได้
รั
บความนิ
ยมอยู่
ในหมู่
คนที่
เห็
นคุ
ณค่
าของมรดกภู
มิ
ปั
ญญาของบรรพบุ
รุ
ษ ซึ่
งส่
วนใหญ่
สามารถพบเห็
นเรื
อนไทยที่
สร้
างใหม่
ในสองลั
กษณะคื
อ สร้
างเป็
นแบบเรื
อนไทยเดิ
มตามแบบประเพณี
และเรื
อนไทยแบบที่
ปรั
บปรุ
งบางส่
วนให้
เข้
ากั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ตและสั
งคมที่
เปลี่
ยนไปในปั
จจุ
บั
น
เรื
อนไทยภาคอี
สาน
เรื
อนอี
สาน หมายถึ
งเรื
อนของชาวอี
สาน ที่
มี
บรรพชนเป็
นคน
ลุ่
มนํ้
าโขง รุ่
นพุ
ทธศตวรรษที่
๑๙ และ ๒๓ เป็
นต้
นมา สร้
างด้
วยไม้
จริ
ง
ทั้
งหลั
ง ขนาดความยาว ๓ห้
องเสา ที่
เรี
ยกว่
า เรื
อนใหญ่
มี
ประโยชน์
ใช้
สอย
สอดคล้
องกั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ต ทางด้
านเศรษฐกิ
จ ความเชื่
อ การขั
ดเกลาทาง
สั
งคม และการควบคุ
มพฤติ
กรรมคนในครอบครั
วรวม (Stem family)
ที่
สั
มพั
นธ์
กั
บธรรมชาติ
แวดล้
อมในท้
องถิ่
น
ลั
กษณะพิ
เศษหรื
อเอกลั
กษณ์
มี
รู
ปแบบทรงจั่
ว ใต้
ถุ
นสู
ง แบ่
ง
ประโยชน์
ใช้
สอยชั
ดเจน คื
อ ห้
องเปิ
ง (ห้
องผี
-ห้
องพระ) ห้
องนอนพ่
อแม่
และห้
องส้
วม (ห้
องนอนลู
กสาว-ลู
กเขย) มี
พั
ฒนาการจากเถี
ยงนา
เถี
ยงเหย้
า ตู
บเหย้
า และเหย้
า จนกระทั่
งเป็
นเรื
อนใหญ่
ที่
มี
เทคนิ
คการ
ก่
อสร้
างที่
ประณี
ตซั
บซ้
อน และสั
มพั
นธ์
กั
บความเชื่
อมากในหลาย ๆ
ขั้
นตอน ของการก่
อสร้
าง
เทคนิ
คการก่
อสร้
างที่
สำ
�คั
ญ คื
อ การเลื
อกไม้
ที่
ใช้
สร้
างโดยมี
ความเชื่
อกำ
�กั
บ มี
วิ
ธี
กำ
�หนดขนาด-สั
ดส่
วน ด้
วยการแทกโสกหรื
อโฉลก
ชิ้
นส่
วนต่
าง ๆ ของเรื
อน ที่
สั
มพั
นธ์
กั
บเจ้
าเรื
อน
มี
พิ
ธี
ยกเสาแฮก-เสาขวั
ญ มี
เทคนิ
คการหาระดั
บ
ตั
วเรื
อนแบบดั้
งเดิ
ม
กระบวนการจั
ดการองค์
ความรู้
มี
การ
ถ่
ายทอดกั
นในกลุ่
มผู้
ชายเป็
นหลั
ก ทั้
งในระดั
บ
ครอบครั
ว เครื
อญาติ
และในชุ
มชน ผ่
านการร่
วม
งานจริ
งในฐานะการเป็
นลู
กมื
อ ช่
างฝึ
กหั
ด โดย
ไม่
จำ
�เป็
นต้
องมี
พิ
ธี
กรรมขอเป็
นศิ
ษย์
กั
บครู
แต่
ครู
ก็
พร้
อมจะสนั
บสนุ
นส่
งเสริ
ม ให้
คำ
�แนะนำ
�ช่
วย
แก้
ปั
ญหาให้
ตลอดเวลา