Page 42 - บูรพศิลปิน58

Basic HTML Version

27
บู
รพศิ
ลปิ
น พ.ศ. ๒๕๕๘
สมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
นมหาราช
พระราชสมภพ
สั
นนิ
ษฐานว่
า มี
นาคม พ.ศ. ๒๒๗๗
สวรรคต
พ.ศ. ๒๓๒๕
ยุ
คสมั
ธนบุ
รี
พระราชประวั
ติ
และพระราชกรณี
ยกิ
สมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
นมหาราช หรื
อสมเด็
จพระเจ้
ากรุ
งธนบุ
รี
พระนามเดิ
ม สิ
น พระราชบิ
ดาชื่
อ ไหยฮอง
เป็
นขุ
นพั
ฒน์
นายอากรชาวแต้
จิ๋
ว อาศั
ยอยู่
ในกรุ
งศรี
อยุ
ธยา พระราชมารดาชื่
อ นางนกเอี้
ยง เป็
นชาวไทย เสด็
พระราชสมภพเมื่
อเดื
อน มี
นาคม พ.ศ. ๒๒๗๗ ในแผ่
นดิ
นสมเด็
จพระเจ้
าอยู่
หั
วบรมโกศแห่
งกรุ
งศรี
อยุ
ธยา
เมื่
อ พ.ศ. ๒๓๐๘ ในสมั
ยสมเด็
จพระเจ้
าอยู่
หั
วเอกทั
ศน์
สมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
นมหาราชเมื่
อครั้
งยั
งเป็
นพระยา
ตาก ช่
วยราชการสงครามป้
องกั
นพม่
าซึ่
งยกทั
พมาล้
อมกรุ
งศรี
อยุ
ธยา พระยาตากสู้
รบกั
บข้
าศึ
กด้
วยความเข้
มแข็
งสามารถ
ยิ่
ง มี
บำ
�เหน็
จความชอบในราชการสงคราม จึ
งโปรดเกล้
าฯ ให้
เลื่
อนตำ
�แหน่
งเป็
นพระยาวชิ
รปราการ ผู้
สำ
�เร็
จราชการ
เมื
องกำ
�แพงเพชร แต่
ยั
งมิ
ได้
ขึ้
นไปรั
บราชการที่
เมื
องกำ
�แพงเพชร เพราะติ
ดราชการสงครามกั
บพม่
าอยู่
ที่
กรุ
งศรี
อยุ
ธยา
เมื่
อ พ.ศ. ๒๓๐๙
ก่
อนกรุ
งศรี
อยุ
ธยาจะเสี
ยแก่
พม่
า พระยาตากได้
รวบรวมไพร่
พลตี
ฝ่
าวงล้
อมพม่
าออกจากกรุ
งศรี
อยุ
ธยาไป
ทางทิ
ศตะวั
นออกและตั้
งมั่
นอยู่
ที่
เมื
องจั
นทบู
รณ์
เมื่
อกรุ
งศรี
อยุ
ธยาเสี
ยแก่
พม่
า พระยาตากจึ
งยกทั
พมากอบกู้
เอกราช สถาปนากรุ
งธนบุ
รี
เป็
นราชธานี
แห่
งใหม่
แล้
วปราบดาภิ
เษกเป็
นกษั
ตริ
ย์
ภายหลั
งปราบดาภิ
เษกแล้
ว สมเด็
พระเจ้
าตากสิ
นมหาราชทรงดำ
�เนิ
นการสร้
างความเป็
นปึ
กแผ่
นให้
แก่
พระราชอาณาจั
กร ซึ่
งนอกจากทำ
�สงครามขั
บไล่
พม่
ากว่
า ๑๐ ครั้
งแล้
ว ยั
งต้
องยกทั
พไปปราบกลุ่
มคนไทยที่
ตั้
งตนเป็
นอิ
สระ ตั้
งเป็
นชุ
มนุ
มต่
างๆ ได้
แก่
ชุ
มนุ
มเจ้
าพระยา
พิ
ษณุ
โลก (เรื
อง) ชุ
มนุ
มเจ้
าพระฝาง (เรื
อน) ชุ
มนุ
มเจ้
าพระยานครศรี
ธรรมราช (หนู
) และชุ
มนุ
มเจ้
าพิ
มาย หรื
อกรมหมื่
นเทพ
พิ
พิ
ธพระราชโอรสในสมเด็
จพระเจ้
าอยู่
หั
วบรมโกศ ส่
งผลให้
ราชอาณาจั
กรไทยรวมกั
นเป็
นอั
นหนึ่
งอั
นเดี
ยว เป็
นปึ
กแผ่
มั่
นคงอี
กครั้
งหนึ่
ถึ
งแม้
ว่
าตลอดรั
ชสมั
ยจะเต็
มไปด้
วยสงคราม แต่
สมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
นมหาราชทรงฟื้
นฟู
ประเทศในทุ
กๆ ด้
าน
ทั้
งด้
านการเมื
องการปกครอง เศรษฐกิ
จ สั
งคม รวมทั้
งทางด้
านศิ
ลปวั
ฒนธรรมของชาติ
โปรดให้
บำ
�รุ
งการศึ
กษาตาม
วั
ดวาอารามต่
างๆ โปรดให้
การอุ
ปถั
มภ์
เหล่
ากวี
ให้
รวบรวมบรรดาช่
างฝี
มื
อ และให้
ฝึ
กสอนทุ
กสาขาวิ
ชาเท่
าที่
จะหาได้
อี
กทั้
งยั
งทรงพระราชนิ
พนธ์
บทละครเรื่
องรามเกี
ยรติ์
บางตอนอี
กด้
วย
ในปลายรั
ชกาล ได้
เกิ
ดจลาจลขึ้
นในกรุ
งธนบุ
รี
สมเด็
จพระเจ้
าตากสิ
นมหาราช เสด็
จสวรรคตใน พ.ศ. ๒๓๒๕
พระชนมพรรษา ๔๘ พรรษา ทรงครองสิ
ริ
ราชสมบั
ติ
๑๕ ปี
พระราชกรณี
ยกิ
จด้
านวรรณศิ
ลป์
บทละครเรื่
องรามเกี
ยรติ์
๔ ตอน คื
อ ตอนพระมงกุ
ฎ ตอนหนุ
มานเกี้
ยวนางวานริ
นจนท้
าวมาลี
วราชมา
ตอนท้
าวมาลี
วราชพิ
พากษาความจนทศกั
ณฐ์
เข้
าเมื
อง และตอนทศกั
ณฐ์
ตั้
งพิ
ธี
ทรายกรด พระลั
กษมณ์
ต้
องหอกกบิ
ลพั
ทจนผู
กผมทศกั
ณฐ์
กั
บนางมณโฑ ทรงพระราชนิ
พนธ์
เมื่
อ พ.ศ. ๒๓๑๓
พระราชกำ
�หนดว่
าด้
วยเรื่
องศี
ลสิ
กขา
ทรงได้
รั
บการยกย่
องเชิ
ดชู
พระเกี
ยรติ
คุ
ณเป็
บู
รพศิ
ลปิ
สาขาวรรณศิ
ลป์
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๕๘
สมั
ยธนบุ
รี