Page 210 - บูรพศิลปิน58

195
บูรพศิ ลปิน พ.ศ. ๒๕๕๘
ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี
เกิด ๑๕ กันยายน พ.ศ. ๒๔๓๕ ที่ประเทศอิ ตาลี
ถึงแก่กรรม ๑๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๐๕
ยุคสมัยรัตนโกสินทร์ (รัชกาลที่ ๕ - รัชกาลที่ ๙)
ประวัติ และการทำ�งาน
ศาสตราจารย์ศิ ลป์ พีระศรี เดิมชื่อ คอร์ราโด เฟโรจี (Corrado Feroci)
เป็ นชาวฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี เป็ นบุ ตรของอาร์ ทูโด (Artudo Feroci )
และนางซั นติ มา (Santima Feroci) และได้โอนสั ญชาติ เป็นไทยและใช้ชื่ อไทย
ว่ า ศิ ลป์ พีระศรี เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๗ เนื่ องจากในช่วงสงครามโลกครั้ งที่ ๒ ท่ าน
ได้ ถูกควบคุ มตั ว และได้รั บความช่ วยเหลื อจากอธิ บดี กรมศิลปากรในขณะนั้ น
(หลวงวิ จิตรวาทการ) เจรจาปล่ อยตัวได้สำ�เร็จ ท่านจึงเลิกล้มจะถือสัญชาติอิตาเลียน
การศึกษา เข้าศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษา เมื องฟลอเรนซ์และโรงเรียน
มั ธยมศึกษา ในประเทศอิตาลี และเข้าศึกษาต่อในราชวิ ทยาลัยศิลปแห่งฟลอเรนซ์ (The Royal Academy of Art of
Florence) จนจบการศึกษาได้รับประกาศนียบัตรวิชาจิตรกรรมและประติมากรรม เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง และได้รับการ
คัดเลือกจากรัฐบาลอิตาลีเพียงคนเดียวจากประติมากรอิตาลี ๒๐ คน ให้เข้ามารับราชการเป็นประติมากร นายช่างศิลป์เอก
ในประเทศสยาม และได้เดินทางเข้ามาเมืองไทย เมื่ อวันที่ ๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๔๖๖ เพื่อเข้ารับราชการในตำ �แหน่งช่างปั้น
กรมศิลปากร กระทรวงวัง เริ่มปั้นงานชิ้นแรกคือพระบรมรูปพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชประดิษฐาน
ณ ปฐมบรมราชานุสรณ์ ผู้ออกแบบพระบรมราชานุสาวรีย์คื อ สมเด็จฯ เจ้าฟ้ ากรมพระยานริศรานุวัดติ วงศ์ ผู้ออกแบบ
สะพานพระพุ ทธยอดฟ้า คือ ม.จ.อิทธิเทพสรรค์ กฤดากร สถาปนิ กที่เรี ยนมาจากฝรั่งเศส อนุสาวรี ย์ชิ้นแรกของ
ศาสตราจารย์ศิลป์ เปิดพร้อมกับสะพานพุทธยอดฟ้า เมื่อวันที่ ๖ เมษายน พ.ศ. ๒๔๗๕
พ.ศ. ๒๔๗๖ ศาสตราจารย์ศิ ลป์ พีระศรี ได้ร่วมกับหัวหน้ากองสถาปัตยกรรม กรมศิลปากร ก่อตั้ งโรงเรียน
ศิลปากร แผนกช่ าง ซึ่งมีพระสาโรชรัตนนิมมานก์ เป็นแกนสำ�คัญ เปิ ดสอนได้ ๒ ปี เปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนประณีต
ศิลปกรรม จนได้ ยกฐานะขึ้นเป็น มหาวิทยาลัยศิลปากร เมื่อเปิดเรียนครั้งแรกได้เปิดสอน ๒ คณะคือ คณะจิตรกรรม
และคณะประติ มากรรม ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ได้รับการแต่งตั้งให้ เป็นคณบดีทั้ง ๒ คณะ และเป็นผู้รักษาการ
ในคณะมัณฑนศิลป์ที่เปิดเพิ่มขึ้นอีกคณะหนึ่ง ในช่ วงสภาวะสงครามนั้น ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ได้เดินทางกลับ
ประเทศอิตาลีถึง ๔ ครั้ง เนื่องจากเงินเดื อนไม่พอกับการดำ�เนิ นชีวิ ต ต่อมารัฐบาลไทยมีหนังสือให้ท่านกลับมาและ
เพิ่ มเงินเดือนให้ จึงได้เดินทางกลับมายังประเทศไทยอีก เนื่องจากยังมีงานคั่งค้างอยู่มาก และท่านก็รั กเมืองไทยด้วย
พ.ศ. ๒๔๙๖ ได้ รับการแต่งตั้งให้เป็ นประธานกรรมการสมาคมศิลปกรรมแห่งชาติ อันเป็นส่วนหนึ่ งของ
สมาคมศิลปกรรมนานาชาติ ซึ่งมีสำ�นักงานใหญ่อยู่ที่ปารีส
พ.ศ. ๒๔๙๗ เป็ นผู้แทนของไทยไปประชุมศิลปินนานาชาติที่เวนิชเป็ นครั้งแรก
พ.ศ. ๒๕๐๐ เป็ นอาจารย์ประติมากร กรมศิลปากร กระทรวงศึกษาธิการ
พ.ศ. ๒๕๐๓ เป็นผู้แทนของประเทศไทยไปร่วมประชุมศิลปินนานาชาติ ครั้งที่ ๓ ณ กรุงเวียนนา ประเทศ
ออสเตรีย ในการประชุ มครั้งนี้ ท่านได้นำ�บทความศิลปะเรื่อง “Comtemparary Art in Thailand” ทำ�ให้ศิ ลปินที่มี
ชื่ อเสียงทั้งหลายเกิดความสนใจในศิ ลปะไทยเป็ นพิเศษและรู้ จักประเทศไทยดีขึ้น ทั้ งยังเป็ นการนำ�ไปสู่โครงการ
แลกเปลี่ ยนงานด้านจิตรกรรมและศิลปะอื่นๆ กับศิลปินนานาประเทศด้วย
๔๑
สมัยรัตนโกสิ นทร์