Page 72-73 - 12

73 นิทานคุณธรรม
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองเขษมธานี มีพระราชาพระนามว่า พระเจ้ าพรหมจักร
เป็ นผู้ปกครองดูแล และมีพระนางสร้อยระย้า เป็นพระราชินีคู่บารมีของพระองค์
วันหนึ่ง พระเจ้าพรหมจักรทรงมีพระประสงค์จะเสด็จประพาสชมธรรมชาติ นอกพระราชวัง
เป็นการส่วนพระองค์ กับพระนางสร้อยระย้า จึงมีรับสั่ งให้จัดขบวนเสด็จอย่างเรียบง่าย แล้วเคลื่ อน
ขบวนออกจากพระราชวังตั้งแต่ ฟ้ายังไม่สาง เพื่ อไม่ให้เป็นที่สะดุดตาของประชาชน จนเมื่อ
เข้าเขตป่าใหญ่ พระเจ้าพรหมจักรก็รับสั่งให้หยุดพั กขบวน แล้วเสด็จชมความงามของพันธุ์ไม้
ในบริเวณนั้นอย่างเบิกบานพระทัย
ในเวลาเดียวกั นนั้นเอง ก็มีชายยากจนข้นแค้นคนหนึ่งเดินเตร็ดเตร่มาใกล้ๆ กับบริเวณ
ที่ ขบวนเสด็จของพระเจ้าพรหมจักรหยุดพักอยู่ ชายยากจนคนนั้น กำ�ลังหิวโหยมาก เขาไม่ได้
กินอะไรมาแล้วสามวัน และใกล้จะหมดแรงเต็มที ไม่ เพียงแค่นั้น ลู กๆ ของเขาที่รอคอย
อยู่ ที่บ้านก็กำ�ลังจะอดตายเช่นเดียวกัน
ชายยากจนทรุดตัวลงนั่งใต้ ต้นไม้ ใหญ่อย่างหมดหวัง น้ำ �ตาไหลรินเมื่อนึกถึงลูกๆ
“ท่านเทวดาอารักษ์ แม้ข้ าจะมิใช่ผู้ที่ ทำ�ประโยชน์ให้ใครมากมาย แต่ข้ าก็ไม่เคย
เบียดเบี ยนใคร ข้ายากจนก็จริง แต่ข้ าทำ�งานหนัก ไม่เคยลักขโมยใครเลยสักครั้ง แล้วเหตุใด
จึงไม่เมตตาช่วยเหลือข้าบ้างเล่า” ชายยากจนตัดพ้ อด้วยความน้อยใจ
แต่แล้วแววตาที่เคยหมองเศร้ าก็เกิดประกายขึ้นอี กครั้งหนึ่ ง เมื่อเขาเห็นมะม่วงผลงาม
ชู ช่ออยู่ไกลๆ
ผลมะม่วงกั บมงกุฎของพระราชา