Page 44-45 - 12

45 นิทานคุณธรรม นิทานคุณธรรม 44
“ฉันเจอคนที่โง่กว่าสามพ่อแม่ลูกคนหนึ่งแล้วละ” จอร์จบ่นพึมพำ�
จอร์จเดินทางต่อไป จนตอนกลางคืนขณะที่ พระจันทร์เต็มดวง เขาไปถึงหมู่บ้าน
แห่งหนึ่งที่มีสระน้ำ�ใหญ่ ชาวบ้ านมาชุมนุมกันริมน้ำ� เคาะหม้อ กระทะ ระฆัง และยิ งปืน
เสียงดังลั่นไปหมด เขาถามชาวบ้านว่าเกิดอะไรขึ้น
ชาวบ้านตอบว่า “พระจันทร์หายไป เพราะมียั กษ์ชื่อราหู มาอมดวงจันทร์ไว้
พวกเรากำ�ลังเคาะกะโหลกกะลาให้ราหูคายดวงจันทร์ออกมา”
“ฉันเจอคนที่โง่กว่าสามพ่อแม่ลูกอีกคนหนึ่ งแล้วละ” จอร์จบ่นพึมพำ�
จอร์จหันหลั งกลับแล้วเดินทาง
ไปที่บ้านของชาวนาเพื่อขอแต่ งงาน
กับแอน เนื่องจาก “แอนไม่ได้
โง่เขลามากนัก เพราะแอน
ยังฉลาดกว่าหลายๆ คนในโลกนี้
และหนึ่งในคนที่โง่กว่าแอน
อาจจะเป็น
ตัวฉันเองก็ได้ ”
นิทานเรื่องนี้เป็นนิ ทานโบราณ
ของอั งกฤษอายุกว่าร้อยปี ที่มีการเล่าต่อกันมา
และแปลเป็นภาษาต่างๆ อย่างแพร่หลาย
บางทีก็มีการเพิ่มเรื่องความโง่เข้าไปอีก
เช่น หญิงชราคนหนึ่งพยายามจะจับแสงอาทิตย์
เข้ากล่องเพื่อนำ�ไปใช้ ในห้องที่มืดในบ้านของเธอ
หรือคนรีดนมวัวที่นับได้ถึงเลขหกเท่านั้น
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปความโง่ ดังกล่ าว
อาจเป็นความฉลาดแห่งการมองการณ์ไกลก็ได้
เช่น เซลล์แสง (Photo Cell) ที่สามารถเปลี่ยนพลังงาน
แสงอาทิ ตย์เป็นไฟฟ้ามาเก็ บไว้ในแบตเตอรี่
หรือหลั กคอมพิวเตอร์ สมัยใหม่ที่ใช้เลขฐานสอง
(Binary Numbers) เป็นต้น
นิทานเรื่องนี้สอนให้ รู้ว่า อย่าคิดว่าตนเองฉลาดกว่าคนอื่น
เรียบเรี ยงจากเรื่อง The Three Sillies, English Folktale