Page 295 - กัมมัฏฐานโบราณล้านนา

๒๘๐

เวลานับลูกประคานั้น ตาราว่าอย่าเพียงแต่ภาวนาเท่านั้น ให้นึกถึงคุณพระพุทธเจ้า ธรรม
เจ้า หรือสังฆเจ้า หรือความหมายของบทสวดแต่ละบทท่ีตนเลือกปฏิบัติกัมมัฏฐาน น้อมใจถึงธรรม
ของพระพุทธเจ้า “...ตกหมากนับเสียบ่ดาย หื้อร่าเปิงถึงคุณพระพุทธเจ้าและพระธรรมและพระสังฆ
เจ้าอนั หาบ่ไดน้ ั้นเตอ๊ ะ แลว้ หอ้ื ร่าเปงิ ดยู งั อตั ถะแหง่ วปิ ัสสนาเจ้า อันบ่ม่ันบ่เที่ยง รู้เป็นทุกข์เป็นโทษ บ่
ใชต่ นบ่ใช่ของแหง่ ตน เหตุวา่ รู้ปิ้นรแู้ ผร่ ู้หลากคาดเป็นทุกข์เป็นโทษ รู้เฒ่ารู้ตาย ตายแล้วป๊อยเกิด เกิด
แล้วป๊อยซ้าตาย เทา่ ตอ้ งเตยี วไปมาในวฎั ฎสงสารไจ้ๆ อันจักได้ถึงสุขนั้น มีแคบน้อยอันได้ถึงทุกข์นั้นมี
แคบมาก เท่ามีอบายท้ังส่ี หากเป็นที่อยู่ เส่ียงทุกข์เมือแล้วได้เกิดเป็นสัตว์ทั้งหลายห้ือท่านได้ฆ่า ใส่
กาดใสล่ ีใสแ่ ลงใส่งายน้ัน ก็เหตุเพื่อนามรูปอันนี้ ได้ฆ่าท่านทีหน่ึงท่านป๊อยได้ฆ่าเราห้าร้อยชาติแล คัน
ขอดเวรหมายม่ันแก่กันก็หาที่สุดที่เมี้ยนบ่ได้ ได้ถึงนิพพานจ่ิงเป็นท่ีแล้ว และนามรูปอันน้ีก็เป็นที่
บังเกิดแห่งปากพระธรรมท้ังหลาย มีราคะโทสะโมหะเป็นต้น เฑียรย่อมว่าห้ือสัตว์ทั้งหลายได้กระทา
บาป คอื ว่าฆ่าสัตว์ ลกั ของท่าน โกหก เล่นชสู้ ู่เมียทา่ น กินนา้ เหลา้ และยาเมา...”

ภาพที่ ๑๓ ลกู ประคาอุปกรณส์ าคัญ
สาหรับการบรกิ รรมขณะปฏิบัตกิ ัมมัฏฐาน