Basic HTML Version
อาหาร วิ
ถี
ถิ่
น กิ
นอย่
างไทย
|
151
ต้
มย�
ำมี
การดั
ดแปลงสู
ตรที่
เปลี่
ยนไปตามยุ
คสมั
ย เช่
น
การใส่
กะทิ
หรื
อนม เรี
ยกว่
า ต้
มย�
ำน�้
ำข้
น การใส่
น�้
ำพริ
กเผาควบคู
่
กั
บ
การใส่
พริ
กสด เพื่
อสร้
างสรรค์
รสชาติ
ที่
ถู
กปากผู
้
บริ
โภค นอกจากนี้
ยั
งมี
การใส่
เครื่
องสมุ
นไพรที่
นอกเหนื
อจากสู
ตรดั้
งเดิ
ม เช่
น
ผั
กชี
ฝรั่
ง หอมแดง เห็
ดฟาง และการโรยหน้
าด้
วยผั
กชี
ไม่
ว ่
าวิ
ธี
การท�
ำต้
มย�
ำจะเปลี่
ยนแปลงไปเพี
ยงใด
แต่
สิ่
งที่
แฝงอยู่
ในสู
ตรการท�
ำต้
มย�
ำแต่
โบราณได้
แสดงให้
เห็
นถึ
ง
ภู
มิ
ปั
ญญาของคนไทยในการใช้
วั
ตถุ
ดิ
บที่
หาได้
ง่
ายในท้
องถิ่
น
มาปรุ
งเป็
นอาหารรสชาติ
ถู
กปาก ในขณะเดี
ยวกั
นยั
งคิ
ดค้
น
กรรมวิ
ธี
การท�
ำอาหารที่
เหมาะสมเพื่
อให้
ได้
รสชาติ
กลมกล่
อม
เช่
น การใส่
ใบมะกรู
ด ตะไคร้
และข่
า ผสานกั
น เพื่
อดั
บ
กลิ่
นคาวของเนื้
อปลาที่
น�
ำมาเป็
นส่
วนผสมหลั
ก และการปรุ
งรส
ด้
วยมะนาว น�้
ำปลา และน�้
ำตาลเพื่
อกลบรสเฝื
่
อนที่
เกิ
ดจาก
น�้
ำต้
มสมุ
นไพร นอกจากนี้
ยั
งเปี
่
ยมด้
วยคุ
ณค่
าทางโภชนาการและ
มี
ประโยชน์
ต่
อสุ
ขภาพ
• ต้
มแซ่
บ (บน)
• ต้
มย�
ำไก่
(ล่
าง)