Page 28 - มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม๒๕๕๓

มรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรม
26
การประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
ประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๓
กระทรวงวัฒนธรรมตระหนักถึ งความจำ�เป็ นในการปกป้อง
คุ้มครอง ส่งเสริ ม และสืบทอดมรดกภูมิปัญญาทางวั ฒนธรรม
จึงประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
ประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๓ เพื่อการคุ้มครองในเบื ้องต้น จำ�นวน
๔ สาขา ๒๕ รายการ คือ
๑. สาขาศิลปะการแสดง จำ�นวน ๒ ประเภท ๖ รายการ
๒. สาขางานช่างฝีมือดั้ งเดิม จำ�นวน ๒ ประเภท ๓ รายการ
๓. สาขาวรรณกรรมพื้นบ้าน จำ�นวน ๓ ประเภท ๑๕ รายการ
๔. สาขากีฬาภูมิปั ญญาไทย จำ�นวน ๑ ประเภท ๑ รายการ
ในการนี้ กระทรวงวัฒนธรรม จะดำ�เนินการส่งเสริม สนับสนุน
ให้ เกิดการแลกเปลี่ ยนเรี ยนรู้ และถ่ ายทอดมรดกวัฒนธรรม
ที่ ได้ รับการประกาศอยู่ ในบั ญชี รายชื่อโดยวิ ธี การต่ างๆ
ตามความเหมาะสมต่อไป
เหตุผลสำ�คัญของการประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิ ปัญญา
ทางวัฒนธรรมของชาติ
มรดกภู มิ ปั ญญาทางวั ฒนธรรม เป็ นสมบั ติอั นลํ้ าค่ าที่
บรรพบุรุษได้สร้ างสรรค์ สั่งสม และสืบทอดมาถึ งลูกหลานรุ่นต่อ
รุ่น สิ่งที่เป็ นมรดกภูมิปัญญา หมายถึง สิ่งที่เป็นความรู้ ความคิด
ทักษะ ความชำ �นาญ ความเชี่ ยวชาญที่แสดงออกผ่านทางภาษา
วรรณกรรม ศิลปะการแสดง ขนบธรรมเนียมประเพณี พิธีกรรม
งานช่างฝีมือดั้งเดิม และความรู้เกี่ยวกั บธรรมชาติและจักรวาล
ในยุ คที่โลกกำ �ลังเปลี่ ยนแปลงอย่ างรวดเร็วเช่ นปัจจุ บั น
สิ่งที่เป็นมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมของประเทศด้ านต่างๆ
กำ �ลังถู กคุกคามจากภัยรอบด้ าน ทั้ งด้วยการถูกรุ กรานจาก
วัฒนธรรมต่างชาติ การฉกฉวยผลประโยชน์ หรือการนำ�มรดก
ภู มิปั ญญาไปใช้อย่างไม่ เหมาะสม ปัจจัยต่างๆ เหล่ านี้ ส่งผล
ให้ กลุ ่ มชนที่ ได้ รั บผลกระทบถู กครอบงำ �ทางวั ฒนธรรม
จนเกิ ดการสู ญเสียอั ตลั กษณ์ และสู ญเสี ยภู มิปั ญญาที ่ เป็น
องค์ ความรู้ ของตนไปอย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์
การประกาศขึ้ นทะเบียนมรดกภูมิ ปัญญาทางวั ฒนธรรม
ชองชาติ จึงเป็ นหนทางหนึ่ งในการปกป้องคุ้มครอง และเป็น
หลั กฐานสำ �คัญของประเทศในการประกาศความเป็นเจ้าของ
มรดกภู มิปัญญาทางวั ฒนธรรมประเภทต่างๆ ในขณะที่ยังไม่มี
ม า ต ร ก า รทา ง กฎหม า ยที่ จะคุ้ มค ร อ ง มร ดกภู มิ ปั ญญา
ทางวัฒนธรรมของชาติ รวมทั้ งในอนาคต หากประเทศไทย
ได้ เข้ า เป็ นภาคี สมาชิกอนุ สั ญญาว่าด้ วยการสงวนรั กษา
มรดกวั ฒนธรรมที่ จั บต้ อง ไม่ ได้ ก็ จะเป็ นโอกาสอั นดี ยิ่ง
ในการเผยแพร่ ชื่อเสียงเกียรติภู มิของประเทศชาติ ให้ ปรากฏ
ในสั งคมโลก เช่นเดียวกับที่ประเทศต่างๆ จำ�นวน ๑๓๖ ประเทศ
ที่ เป็นภาคีสมาชิกแล้วในปัจจุบัน