Page 78 - มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม๒๕๕๒

Basic HTML Version

70
มรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรม
มี
ดอรั
ญญิ
ก เป็
นมี
ดที่
ทำด้
วยเหล็
กกล้
า ตี
จนเนื
เหล็
กแน่
น แข็
งแรง ตั
วมี
ดคมบาง แต่
ไม่
แตกหร ื
อบิ่
แหล่
งผลิ
ตมี
ดอรั
ญญิ
กอยู
ที่
บ้
านต้
นโพธิ์
และบ้
านไผ่
หนอง
ตำบลอรั
ญญิก อำเภอนครหลวง จั
งหวั
ดพระนครศรีอยุ
ธยา
การทำมี
ดอรั
ญญิ
กเริ่
มจากการคั
ดเลื
อกเหล็
กเส้
ขนาดตามความเหมาะสม ตั
ดตามขนาดที่
ต้
องการ เผาไฟ
ให้ได้ที่
แล้วนำมาตีขึ ้นรู
ป จากนั
้นนำกลั
บไปเผาไฟซ้ำ ตีเพื่
ตบแต่
งอีกครั
้งให้มีความคม นำไปเผาไฟเพื่
อชุ
บแข็
งอีกครั
้งหนึ่
แล้วนำไปเข้าด้ามเป็
นขั
้นตอนสุ
ดท้าย
การ “ตีมีด” แม้มีกลวิธีไม่
ซั
บซ้อน แต่
ผู
้ตีต้องมีทั
กษะ
และต้องทำงานร่
วมกั
นหลายคน เช่
น คนตีพะเนิน (ค้อนใหญ่
)
ต้
องฝึ
กหั
ดตี
ร่
วมกั
นให้
ได้
จั
งหวะ ไม่
ขั
ดกั
น รู
ว่
ามี
ดรู
ปไหน
ควรตีตรงไหน และจะต้องคอยฟั
งสั
ญญาณการใช้เสียงของ
ผู
้จั
บเหล็
ก ที่
เรียกว่
า “หน้าเตา” ซึ่
งจะต้องเป็
นคนที่
มีความรู
เกี่
ยวกั
บการทำมีดอย่างดีเยี่
ยม จนได้เครื่
องเหล็
กคุ
ณภาพดี
มีชื่
อเสียงเป็
นที่
รู
้จั
กทั่
วประเทศ
มี
ดอรั
ญญิ