Page 12 - dcp4

1
บทนำ�
การขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม เป็นสมบัติอันลํ้าค่าที่บรรพบุรุษได้สร้างสรรค์ สั่งสม และสืบทอดมาถึงลูกหลาน
รุ่นต่อรุ่น มรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรม หมายถึง การปฏิบัติ การเป็นตัวแทน การแสดงออก ความรู้ ทักษะ ตลอดจน
เครื่องมือ วัตถุ สิ่งประดิษฐ์ และพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่เกี่ ยวเนื่องกับสิ่งเหล่านั้น ซึ่งชุมชน กลุ่มชน และในบางกรณี
ปัจเจกบุคคล ยอมรับว่ าเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมของตน มรดกภูมิปัญญาทางวั ฒนธรรมซึ่งถ่ายทอด
จากคนรุ่นหนึ่งไปยังคน อีกรุ่ นหนึ่งนี้ เป็นสิ่งซึ่งชุมชนและกลุ่ มชนสร้างขึ้นใหม่ อย่างสม่าเสมอ เพื่ อตอบสนองต่อ
สภาพแวดล้อมของตน เป็นปฏิสั มพันธ์ที่กลุ่มชนมีต่อธรรมชาติ สังคม และประวัติ ศาสตร์ของตน และทำ�ให้กลุ่มชน
เกิดความรู้สึก สานึกในอัตลั กษณ์ทางวัฒนธรรมของตน
การประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ เป็นหนทางหนึ่งในการปกป้องคุ้มครองเพื่ อ
ไม่ให้ เกิดการสูญเสีย อัตลักษณ์ และสูญเสียภูมิปัญญาที่ เป็นองค์ความรู้ ทางวัฒนธรรมซึ่ งเป็นข้อมูลสาคัญของประเทศชาติ
และยังเป็นหนทางหนึ่ งในการประกาศความเป็นเจ้าของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมต่างๆ ในขณะที่ยังไม่มีมาตรการ
ทางกฎหมายที่ จะคุ้มครองมรดกภูมิ ปัญญาทางวั ฒนธรรมของชาติ ทั้งนี้ แนวปฏิ บัติ ทางสังคม พิ ธีกรรมและ
งานเทศกาล เป็น ๑ ใน ๗ สาขาของมรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรมที่กรมส่งเสริมวัฒนธรรมประกาศขึ้นทะเบียน
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
ความหมายของแนวปฏิบัติทางสั งคม พิธีกรรม และงานเทศกาล
แนวปฏิบัติทางสังคม พิ ธีกรรม และงานเทศกาล หมายถึ ง การประพฤติปฏิบัติในแนวทางเดียวกันของคน
ในชุมชนที่สืบทอดต่อกันมาบนหนทางของมงคลวิถี นำ �ไปสู่สังคมแห่งสันติสุ ขแสดงให้เห็นอัตลักษณ์ของชุ มชนและ
ชาติพันธุ์นั้นๆ