Page 101 - dcp3

90
ไม้ที่นิยมใช้ปลูกเรือนเครื่องสับได้แก่ ไม้สัก ไม้แดง ไม้มะค่า เป็นต้น ส่ วนกรรมวิธีในการประกอบตัวเรื อนจะใช้เทคนิค
การเข้าไม้ บากไม้หรือเจาะเข้าเดือยเชื่อมต่อเข้าด้วยกันอันเป็นวิธีการก่อสร้างที่ ใช้กระบวนการคิดและชั้นเชิ งของแต่ละ
สกุลช่าง เรื อนเครื่องสับนี้มีความมั่นคงแข็งแรงมากกว่าเรือนเครื่องผูก สามารถอยู่อาศัยได้ชั่วลู กชั่วหลาน
อย่างไรก็ ตามทั้งเรือนเครื่องผูกและเรือนเครื่องสั บ เป็นผลงานการสร้างสรรค์ที่อาศัยกระบวนการคิด การ
สังเกตธรรมชาติ สิ่งแวดล้ อม ตลอดจนการรู้จักเลือกวัสดุมาใช้ได้ อย่างเหมาะสม สนองตอบความต้องการของชี วิต
และสะท้อนถึงวิถีวั ฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่นจนกลายเป็นอัตลักษณ์
สถาปัตยกรรมพื้นบ้านจึ งถือได้ว่าเป็นการบูรณาการทั้งคุณค่าด้านประโยชน์ใช้สอย คุณค่าทางความงาม คุณค่า
ทางด้านคติความเชื่อ อันส่งผลต่อจิตใจของผู้อยู่อาศัยให้อยู่ด้วยความร่มเย็นเป็นสุข จึงกล่าวได้ว่างานสถาปัตยกรรม
พื้นบ้านเป็นมรดกทางภู มิปัญญาที่ควรได้รั บการยกย่อง อนุรักษ์ ส่งเสริมให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมไทยสื บไป
เรือนไทยภาคเหนือ
เรือนไทยภาคเหนือ หมายถึงเรือนที่อยู่อาศัยดั้งเดิมของชาวไทยภาคเหนื อ
ตอนบน ยกเว้นในบางจังหวัดบางพื้นที่ เช่น ภาคเหนือตอนล่างและเรื อนชนกลุ่ม
น้อยบางกลุ่ม เรือนไทยภาคเหนือหรือภาคใด ๆ เป็ นสถาปัตยกรรมพื้นถิ่นที่มี
เอกลักษณ์เฉพาะ นักประวัติ ศาสตร์สถาปัตยกรรมต่างให้ความสนใจและศึกษา
ค้นคว้ าไว้มาก มีชื่อเรียกต่ างๆ นานา เช่น เรือนล้านนา เรือนกาแลก็ เรียก
อาจกล่าวได้ว่า เรื อนไทยภาคต่างๆ มีความคล้ายคลึ งกับเรือนที่อยู่อาศัย
ของชาวเอเชียอาคเนย์ อาทิ ชาวไทลื้อแคว้นสิบสองพันนาทางตอนใต้ของประเทศ
จีน ชาวพม่า ลาว ญี่ปุ่น อินโดนีเชีย ฯลฯ ตลอดจนชนกลุ่มน้อยตระกูลทิเบต กล่าว
คือ เป็นเรือนสร้างด้วยไม้แบบยกพื้นมีใต้ถุน เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์ของวิถีชีวิต
ในการอยู่อาศัยของชนชาวภูมิภาคนี้ แตกต่างกับคนส่วนใหญ่ของโลกที่มักสร้ าง