Page 12 - dcp2

1
การขึ้นทะเบี ยนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ
มรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรม เป็นสมบัติ อันลํ้าค่าที่บรรพบุ รุษได้สร้ างสรรค์ สั่งสม และสืบทอดมาถึงลูกหลาน
รุ่นต่อรุ่น มรดกภู มิปัญญาทางวัฒนธรรม หมายถึง การปฏิบัติ การเป็นตัวแทน การแสดงออก ความรู้ ทักษะ ตลอดจนเครื่องมือ
วั ตถุ สิ่งประดิษฐ์ และพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวเนื่องกับสิ่งเหล่านั้น ซึ่งชุมชน กลุ่มชน และในบางกรณีปัจเจกบุคคล
ยอมรั บว่าเป็นส่วนหนึ่ งของมรดกทางวัฒนธรรมของตน มรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรมซึ่งถ่ายทอดจากคนรุ่นหนึ่งไป
ยังคนอีกรุ่นหนึ่งนี้ เป็นสิ่ งซึ่งชุมชนและกลุ่มชนสร้างขึ้ นใหม่อย่ างสมํ่าเสมอ เพื่อตอบสนองต่ อสภาพแวดล้อมของตน
เป็นปฏิสัมพันธ์ที่กลุ่มชนมีต่อธรรมชาติ สังคม และประวัติศาสตร์ของตน และทำ�ให้กลุ่มชนเกิดความรู้สึก สำ�นึกในอัตลักษณ์
ทางวัฒนธรรมของตน
การประกาศขึ้ นทะเบียนมรดกภูมิ ปัญญาทางวั ฒนธรรมของชาติ เป็ นหนทางหนึ่งในการปกป้ องคุ้มครองเพื่อ
ไม่ให้เกิดการสู ญเสีย อัตลักษณ์ และสูญเสียภูมิปัญญาที่เป็นองค์ความรู้ทางวัฒนธรรมซึ่งเป็นข้อมูลสำ�คั ญของประเทศชาติ
และยังเป็นหนทางหนึ่งในการประกาศความเป็นเจ้าของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมต่างๆ ในขณะที่ ยังไม่มีมาตรการ
ทางกฎหมายที่จะคุ้ มครองมรดกภูมิ ปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ ทั้งนี้ ความรู้และแนวปฏิบัติ เกี่ยวกับธรรมชาติ และ
จักรวาล เป็น ๑ ใน ๗ สาขาของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่กรมส่ งเสริมวัฒนธรรมประกาศขึ้นทะเบียนมรดกภูมิปัญญา
ทางวัฒนธรรมของชาติ
ความหมายของความรู้และแนวปฏิบัติ เกี่ยวกับธรรมชาติ และจักรวาล
ความรู้และแนวปฏิบั ติเกี่ยวกับธรรมชาติและจักรวาล หมายถึ ง องค์ความรู้ วิธี การ ทักษะ ความเชื่อ แนวปฏิบัติ
และการแสดงออกที่พัฒนาขึ้นจากการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนกับสภาพแวดล้ อมตามธรรมชาติและเหนือธรรมชาติ
ประเภทของความรู้และแนวปฏิ บัติเกี่ ยวกับธรรมชาติและจั กรวาล
๑. อาหารและโภชนาการ หมายถึง สิ่ งที่มนุษย์บริโภค รวมถึงวิธีการปรุ งและประกอบอาหาร รูปแบบการบริโภค
และคุณค่าทางโภชนาการ
๒. การแพทย์แผนไทยและการแพทย์ พื้นบ้าน
๒.๑ การแพทย์แผนไทย หมายถึง กระบวนการทางการแพทย์เกี่ยวกับการตรวจวินิจฉัยบำ�บัดรักษาหรือ
ป้องกันโรค หรือการส่งเสริมและฟื้นฟูสุขภาพของมนุษย์หรือ/และสั ตว์ด้วยภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย
บทนำ�