Page 25 - dcp1

16
ไม้หึ่ม
เรียบเรียงโดย รองศาสตราจารย์ชัชชัย โกมารทัต
ไม้หึ่ม เป็นการเล่ นพื้นบ้านของไทย นิยมเล่นในภาคกลาง เช่น กรุ งเทพฯ พระนครศรีอยุธยา ฉะเชิงเทราเชื่ อว่ามีเล่ น
มาตั้งแต่สมั ยกรุงศรีอยุ ธยาและแพร่หลายอยู่ในภาคกลาง เป็ นการละเล่นของเด็กๆ ช่วงอายุราว ๙ - ๑๕ ปี เด็กผู้ ชายจะ
ชอบเล่นมากกว่าเด็กผู้หญิง เพราะเกิดอันตรายได้ง่าย นิยมเล่นในหน้าแล้งหลังจากเก็บเกี่ ยวข้าวแล้วเล่นในท้องทุ่งท้องนา
พื้นที่โล่งแจ้ ง อุปกรณ์ที่ใช้เล่ นไม้หึ่ม ประกอบด้วยวัสดุ ธรรมชาติในท้ องถิ่น ได้แก่ ไม้ไผ่ป่านำ�มาทำ�เป็นไม้หึ่ม โดยเลื อกที่มี
ลำ�ต้นเล็ก ข้อถี่และเหนียว ปล้องหนามีนํ้าหนักพอเหมาะมื อ นิยมใช้ช่วงโคนของไม้ไผ่ป่า เพราะจะเหนียว ไม่แตกบาดมือ
ไม้ตี มีความยาวประมาณ ๑ เมตร จำ �นวน ๑ อัน ส่วนลู กหึ่ม อาจนำ �จากไม้ท่อนเดียวกันที่เป็ นด้านปลายของไม้หึ่ม
มีความยาว ๑๒ - ๑๕ เซนติ เมตร เส้นผ่านศูนย์กลาง ๑.๕ – ๒.๐๐ เซนติเมตร จำ�นวน ๔- ๕ อัน เกลาข้อให้เรียบ
วิธีเล่นไม้หึ่ม แบ่ งผู้เล่ นเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๓ – ๕ คน ตกลงกันว่าใครจะเล่ นก่อน และตกลงท่าทางในการตีว่ าจะ
ใช้ไม้หน้าหรือไม้ หลัง เริ่มเล่นฝ่ายตีจะตีลูกหึ่มออกไปตามแนวตรง ฝ่ายรับจะใช้มือรั บ ลูกหึ่ม ถ้ารับได้ให้โยนคืนมาฝ่ายตี
จะตีคนละ ๓ ครั้ ง ถ้าฝ่ายรับรับไม่ได้ จะขว้างกลับมาให้ตรงจุดที่ตีให้มากที่ สุด ฝ่ายตีจะตีโต้ลูกหึ่มออกไปให้ห่างจุดที่ตีแล้ว