Page 109 - dcp1

100
(เป็นผ้าสีแดงมีตะกรุดหรื อเครื่องรางของขลังที่ตนนับถืออยู่ข้างใน) ทั้งสองข้าง
เนื่องจากนักมวยโบราณมีความเชื่อมั่นในความคงกระพันชาตรี มาก ตามเนื้อตัว แขน ขา จึงนิยมสั กลาย โดย
ท่อนบนของร่างกายมั กจะสักเป็ นรูปสัตว์ที่มีอำ �นาจที่แผงอก เช่ น ครุฑ งู เสื อ หรือหนุมาน นอกจากนั้นยังสักเป็นลวดลาย
และลงอักษรโบราณที่มี คาถาอาคม ส่วนตามโคนขาก็จะสักเป็นรูปพืชผัก เช่น ลายต้ นข้าว ผักกู ด การสักนี้มี จุดมุ่งหมาย
เหมือนกับมี เครื่องรางของขลังติดตัวไปด้วย ทำ�ให้อยู่ ยงคงกะพันแคล้วคลาดและเป็นมหาเสน่ ห์
เครื่องดนตรีประกอบการแสดงใช้เครื่ องดนตรีพื้ นบ้านอีสานแบ่งออกได้เป็ น ๔ กลุ่มใหญ่ คื อ เครื่องดีด
ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีหลัก ได้แก่ พิณ เครื่องสี ได้แก่ ซอกระบอกไม้ไผ่(ซอด้วง) เครื่ องตี ได้แก่ กลองตุ้ ม (กลองสองหน้า)
โปงลาง และฆ้อง และเครื่องเป่า ได้แก่ แคน และโหวด ส่วนเพลงที่ใช้ ประกอบการแสดงนิยมบรรเลงลายภูไทเลาะตูบ
ทำ�นองภูไทน้อย
ปัจจุบันมวยโบราณจะมี การแสดงรำ�ให้เห็นที่จังหวัดสกลนครเท่านั้นและค่อนข้างจะหาดูยาก แต่จากการที่มี
การส่งเสริมให้มีการแสดงรำ�มวยโบราณอย่างเอาจริงเอาจังทำ�ให้โรงเรียนต่างๆทั้งระดั บประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษา
หลายแห่งฝึกหัดรำ�มวยโบราณไว้คู่กั บเมืองสกลนคร การอนุรักษ์และส่งเสริมอย่างจริงจังเพื่อรักษามวยโบราณไว้คู่กับเมือง
สกลนคร
มวยโบราณสกลนคร ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๖