Page 77 - culture2

75
ชุมชนต้นแบบ
สืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม
สู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์
กองทัพไปปราบกบฏ ซึ่งเป็นชาวบ้ านที่มีความรู้ ด้านศิ ลปะการแสดง โนราห์
และละครชาตรีได้อพยพมาจากทางภาคใต้ ของประเทศไทย อาศัยตั ้งรกรากที่นี่
และต่ อมาชาวบ้านที่มี ศิลปะการแสดงโนราห์ชาตรี อพยพ มาจากทางใต้
ทยอยตามขึ้นมาสมทบในสมั ยปลายรัชกาล ๕ หรื อต้นรั ชกาล ๖ ละครชาตรี
เป็นละครที่มีมาแต่สมัยโบราณ มีอายุเก่าแก่ กว่าละครชนิดอื่นๆ มี ลักษณะเป็น
ละครเร่ คล้ ายของอิ นเดี ยที่เรี ยกว่ า “ยาตรี ”หรื อ “ยาตรา” ซึ่ งแปลว่ า
เ ดิ นทา งท่ อง เ ที่ ยว ละครยาตร านี้ คื อละครพื้ น เ มื องของชา ว เ บงคลี
ในประเทศอินเดี ย ซึ่งเป็ นละครเร่ นิ ยมเล่นเรื่อง “คีตโควินท์”เป็นเรื่ องอวตาร
ของพระวิษณุ ตัวละครมีเพียง ๓ ตัว คือ พระกฤษณะ นางราธะ และนางโคปี
ละครยาตราเกิดขึ้นในอินเดียนานมาแล้ว ส่วนละครรำของไทยเพิ่งจะเริ่มเล่ น
ในสมัยตอนต้นกรุงศรีอยุธยา จึงอาจเป็ นได้ที่ ละครไทยอาจได้ แบบอย่างจาก
ละครอินเดีย เนื่ องจากศิลปวัฒนธรรมของอิ นเดียแพร่หลายมายั งประเทศต่างๆ
ในแหลมอินโดจี น เช่น พม่า มาเลเซี ย เขมร และไทย จึงทำให้ประเทศเหล่านี้
มีบางสิ่งบางอย่ างคล้ายกั นอยู่มาก
ในสมัยโบราณละครชาตรีเป็ นที่นิยมแพร่หลายทางภาคใต้ของไทย
เรื่องที่แสดงคงจะนิ ยมเรื่องพระสุธนนางมโนราห์ จึงเรี ยกการแสดงประเภทนี้
ว่า “โนราห์ชาตรี” เพราะชาวใต้ชอบพูดตัดพยางค์หน้า สันนิษฐานว่าละครชาตรี
ได้แพร่หลายเข้ามายั งกรุงรัตนโกสินทร์ ในสมัยโบราณจะใช้ ผู้ชายแสดงล้วน
มีตัวละครเพียง ๓ ตัว คือ ตัวนายโรง ตัวนาง และตั วตลก การแต่งกายจะไม่สวมเสื้อ
ตัวยืนเครื่ องซึ่งเป็นตัวที่แต่งกายดีกว่าตัวอื่นก็นุ่ งสนับเพลา นุ่งผ้าคาดเจียระบาด
มี่ห้อยหน้ า ห้อยข้ าง สวมสังวาล ทับทรวง กรองคอกับตั วเปล่า บนศีรษะสวม
เทริดเท่ านั้น การแต่ งหน้าใช้ ขมิ้นลงพื้ นสี หน้าจนนวลปนเหลือง ละครชาตรี
เป็นต้นแบบของละครทุกอย่าง ทั้งละครนอก ละครใน และโขน แต่ในปัจจุบั น
มักนิ ยมใช้ผู้หญิ งเป็ นผู้แสดง การแต่งกายด้วยเครื่องละครสวยงาม เรียกตาม
ภาษาชาวบ้านว่า “เข้าเครื่องหรือยืนเครื่ อง”