Page 70 - culture2

68
ชุมชนต้นแบบ
สืบสานมรดกภูมิปั ญญาทางวัฒนธรรม
สู่เศรษฐกิ จสร้างสรรค์
ตามตำนานกล่าวขานเล่าต่ อกันมาว่าเมื่อสมัยพระร่วง เป็นผู้ปกครอง
แผ่นดิ นแห่งนี้ พระร่วงทรงโปรดกีฬาเล่ นว่าวมาก ทรงมีว่าวสี ขาว พระองค์
สามารถเอาเท้ าเกลี่ ยดิ นไปมาจนสามารถสร้ างถนนไว้ สำหรั บเล่ นว่ าว
ส่วนพระองค์ ได้ (ถนนพระร่ วงในปัจจุ บั นนั้ น เริ่มต้ นตั้งแต่ ตำบลสารจิ ตร
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย และอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย) ครั้งหนึ่ ง
ท่านกำลั งวิ่งเล่นว่ าวอยู่กลางถนน บังเอิ ญไปพบเห็นหญิงงาม นามว่า “นางคำ”
กำลังดำนาอยู่ กลางทุ่ง ที่นาสามมุ้ ง พระร่วงได้เกี้ยวพาราสี พร้อมมุ่งหน้าไล่ตาม
นางคำ นางคำนึ กตกใจกลัว เพราะทราบว่าพระร่ วงมีอิทธิฤทธิ์ นางจึ งหาทาง
กลับบ้าน แต่มี ลำคลองขวางอยู่ โดยนางคำได้ออกอุบายว่าหากพี่รักน้ องจริ ง
ขอให้ พี่ทำสะพานให้น้ องข้ ามลำคลองไปได้หากทรงทำได้จะยอมตกลงปลงใจ
พระร่วงจึงใช้เท้าเกลี่ยดิน ๓ ครั้ง สร้างสะพานข้ามลำคลอง และด้วยวาจาสิทธิ์
ของพระร่วง จึงสามารถเนรมิตสะพานขึ้ นมามอบให้นางคำได้ นางข้ามสะพานได้
ก็วิ่ งหนี พระร่ วงไป พระร่ วงรู้สึกท้ อใจ คุ กเข่ า เสี ยใจอยู่ที่ บ้ านคุ กนั่นเอง
จึงเป็ นที่ มาของชื่ อ “บ้ านคุ ก” ซึ่งมาจากกิริ ยาคุ กเข่ าของพระร่วงนั่ นเอง
เป็นเรื่องเล่าสื บทอดมาจนถึงปัจจุบั น