Page 43 - culture2

41
ชุมชนต้นแบบ
สืบสานมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม
สู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์
จากการที่เป็นชุมชนชายขอบ จึงเป็นชุมชนที่ทุรกันดาร การคมนาคม
สื่อสารไม่สะดวกมี โจรผู้ร้ายชุ กชุม ทำให้เป็นชุมชนที่ต้องมีการช่ วยเหลือตนเอง
พึ่งพาและพัฒนาตนเองตลอดมา เช่น การประดิ ษฐ์สิ่งของ เครื่ องมือ เครื่องใช้
ที่จำเป็นขึ้นใช้เอง โดยเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เรียบง่าย ไม่ซับซ้อนไม่เน้นความประณีต
สวยงาม เนื่องจากเป็นการผลิตขึ้นเพื่อความอยู่รอดมากกว่าการผลิตเพื่อขาย
นอกจากนี้ในสมั ยก่อนยังมีงานเย็ บปักถักร้อยเกื อบทุกครัวเรื อน
ซึ่งทำใช้เองในครัวเรือน ไม่ได้เป็ นสินค้าขาย เช่น ผ้าเช็ดหน้าเย็บกันเองใช้ ในงาน
แต่งงานในการกราบพ่อตาแม่ยาย ต่อมาการเย็บปักถักร้อยเสื่อมความนิยมลง
เนื่องจากไม่มี การสืบทอด และการบริ โภคสิ นค้าอุตสาหกรรม ต่อมาชุ มชนได้
ตระหนั กถึงการอนุรักษ์สืบทอดภูมิปัญญาในการเย็บปักถักร้อย จึ งตั้งเป็ นกลุ่ม
เย็บปักถักร้อยขึ้น
การบริหารจัดการกลุ่มใช้หลักการมี ส่วนร่ วม สมาชิกที่ทำเป็นแล้ว
จะช่วยสอนให้สมาชิกใหม่ที่ ยังทำไม่เป็น เมื่อทำงานเสร็จแล้ว ๑ ชิ้น นำมาส่ ง
กับกลุ่ม กลุ่มจะมี เงินทุนอยู่ส่วนหนึ่ งที่จะจ่ายค่าแรงทั นที เป็นการสร้างรายได้
ให้กับชุมชน โดยนำชิ้นงานไปทำที่ บ้านได้ มีทั้ งเด็กและเยาวชน มาเรียนมาฝึก
การเย็บปักถักร้อย เป็นการสืบทอดให้คนรุ่นใหม่