ชุ
มชนบ้
านผาบ่
อง
ชุ
มชนท่
องเที่
ยว
เชิ
งวั
ฒนธรรม
ตำบลผาบ่
อง อำเภอเมื
องแม่
ฮ่
องสอน จั
งหวั
ดแม่
ฮ่
องสอน
7
เชื่
อกั
นว่
าเป็
นสั
ตว์
ในป่
าหิ
มพานต์
ชนิ
ดหนึ่
งมี
เขาคล้
ายกวางและมี
ขนยาวคล้
ายจามรี
มี
ลั
กษณะร่
ายรำคล้
ายการเชิ
ดสิ
งโตของจี
น นอกจากนี้
ยั
งมี
การแสดงอื่
นๆ อี
กหลายชุ
ด
ได้
แก่
“ฟ้
อนดาบ” หรื
อที
่
เรี
ยกว่
า “ฟ้
อนก้
าแลว” “ฟ้
อนไต” เป็
นการฟ้
อนต้
อนรั
บผู
้
มาเยื
อน
รำหม่
อง “ส่
วยยี
” เป็
นการรำออกท่
าทางคล้
ายพม่
า และ “มองเซิ
ง” เป็
นการรำ
ประกอบเสี
ยงกลองมองเซิ
งโดยมี
ความเชื่
อว่
า สั
ตว์
โลกและสั
ตว์
หิ
มพานต์
พากั
นรื่
นเริ
ง
ยิ
นดี
ออกมาร่
ายรำเป็
นพุ
ทธบู
ชาในการรั
บเสด็
จ
ก่
อนจะถึ
งวั
นแรม ๘ ค่
ำ
จะมี
พิ
ธี
“หลู
่
เตนเหง” คื
อ การถวายเที
ยน
พั
นเล่
ม โดยแห่
ต้
นเที
ยนไปถวายที่
วั
ด
และใน “วั
นกอยจ้
อด” คื
อวั
นแรม ๘ ค่
ำ
อั
นเป็
นวั
นสุ
ดท้
ายของเทศกาลออกพรรษา
จะมี
พิ
ธี
“ถวายไม้
เกี๊
ยะ” โดยนำฟื
นจาก
ไม้
เกี
๊
ยะ (สนภู
เขา) มามั
ดรวมกั
นเป็
นต้
นสู
งประมาณไม่
ต่
ำกว่
า ๒.๕ เมตร เส้
นผ่
าศู
นย์
กลาง
ประมาณไม่
ต่
ำกว่
า ๓๐ เซนติ
เมตร แล้
วนำเข้
าขบวนแห่
ประกอบด้
วยฟ้
อนรู
ปสั
ตว์
ต่
างๆ
และเครื่
องประโคมไปทำพิ
ธี
จุ
ดถวายเป็
นพุ
ทธบู
ชาที่
ลานวั
ด เป็
นอั
นสิ้
นสุ
ดเทศกาล
ออกพรรษาของชาวไต
๓.๕) ประเพณี
หลู่
เตนเห็
ง
ซึ่
งเป็
นภาษาไทยใหญ่
คำว่
า หลู่
แปลว่
า ถวาย
หรื
อให้
ทาน คำว่
า เตน หมายถึ
ง เที
ยน คำว่
า เหง หมายถึ
ง หนึ่
งพั
น เนื่
องจากไทยใหญ่
ในอำเภอแม่
สะเรี
ยงลดน้
อยลง จึ
งทำให้
ภาษา “คำเมื
อง” มาปะปนด้
วย เช่
น หลู่
กลายมาเป็
นตาน (ให้
ทาน) และเตนกลายมาเป็
นเที
ยน แต่
ถึ
งอย่
างไร ข้
อความที่
ว่
า
หลู่
เตนเหง กั
บ ตานเที
ยนเหง จึ
งมี
ความหมายอย่
างเดี
ยวกั
น คื
อ หมายถึ
ง
การถวายเที
ยนพั
นเล่
ม
เป็
นความเชื่
อของชาวไทยใหญ่
ว่
า การที่
ชาวพุ
ทธได้
ถวายเที
ยน
พั
นเล่
มบู
ชาพระรั
ตนตรั
ย จะทำให้
การดำรงชี
วิ
ตมี
แต่
ความรุ่
งโรจน์
สว่
างไสว
ปราศจากโรคภั
ยไข้
เจ็
บ ขั้
นตอนการดำเนิ
นงานประเพณี
ตานเที
ยนเหงนั้
น
กลุ่
มพุ
ทธศาสนิ
กชนต่
างร่
วมกั
นตกแต่
งเตรี
ยมสิ่
งของต่
างๆ อย่
างละไม่
ต่
ำกว่
าหนึ่
งพั
น
ดั
งนี้
๑) เที
ยนไข ๑,๐๐๐ เล่
มขึ้
นไป ๒) กรวยดอกไม้
๑,๐๐๐ กรวยขึ้
นไป ๓) ข้
าวตอก
๔) จตุ
ปั
จจั
ยไทยธรรมจำนวนชุ
ด ตามจำนวนเจ้
าอาวาสวั
ดต่
างๆ ที่
ได้
นิ
มนต์