Page 15 - culture1

Basic HTML Version

ชุ
มชนบ้
านผาบ่
อง
ชุ
มชนท่
องเที่
ยว
เชิ
งวั
ฒนธรรม
ตำบลผาบ่
อง อำเภอเมื
องแม่
ฮ่
องสอน จั
งหวั
ดแม่
ฮ่
องสอน
7
เชื่
อกั
นว่
าเป็
นสั
ตว์
ในป่
าหิ
มพานต์
ชนิ
ดหนึ่
งมี
เขาคล้
ายกวางและมี
ขนยาวคล้
ายจามรี
มี
ลั
กษณะร่
ายรำคล้
ายการเชิ
ดสิ
งโตของจี
น นอกจากนี้
ยั
งมี
การแสดงอื่
นๆ อี
กหลายชุ
ได้
แก่
“ฟ้
อนดาบ” หรื
อที
เรี
ยกว่
า “ฟ้
อนก้
าแลว” “ฟ้
อนไต” เป็
นการฟ้
อนต้
อนรั
บผู
มาเยื
อน
รำหม่
อง “ส่
วยยี
” เป็
นการรำออกท่
าทางคล้
ายพม่
า และ “มองเซิ
ง” เป็
นการรำ
ประกอบเสี
ยงกลองมองเซิ
งโดยมี
ความเชื่
อว่
า สั
ตว์
โลกและสั
ตว์
หิ
มพานต์
พากั
นรื่
นเริ
ยิ
นดี
ออกมาร่
ายรำเป็
นพุ
ทธบู
ชาในการรั
บเสด็
ก่
อนจะถึ
งวั
นแรม ๘ ค่
จะมี
พิ
ธี
“หลู
เตนเหง” คื
อ การถวายเที
ยน
พั
นเล่
ม โดยแห่
ต้
นเที
ยนไปถวายที่
วั
และใน “วั
นกอยจ้
อด” คื
อวั
นแรม ๘ ค่
อั
นเป็
นวั
นสุ
ดท้
ายของเทศกาลออกพรรษา
จะมี
พิ
ธี
“ถวายไม้
เกี๊
ยะ” โดยนำฟื
นจาก
ไม้
เกี
ยะ (สนภู
เขา) มามั
ดรวมกั
นเป็
นต้
นสู
งประมาณไม่
ต่
ำกว่
า ๒.๕ เมตร เส้
นผ่
าศู
นย์
กลาง
ประมาณไม่
ต่
ำกว่
า ๓๐ เซนติ
เมตร แล้
วนำเข้
าขบวนแห่
ประกอบด้
วยฟ้
อนรู
ปสั
ตว์
ต่
างๆ
และเครื่
องประโคมไปทำพิ
ธี
จุ
ดถวายเป็
นพุ
ทธบู
ชาที่
ลานวั
ด เป็
นอั
นสิ้
นสุ
ดเทศกาล
ออกพรรษาของชาวไต
๓.๕) ประเพณี
หลู่
เตนเห็
ซึ่
งเป็
นภาษาไทยใหญ่
คำว่
า หลู่
แปลว่
า ถวาย
หรื
อให้
ทาน คำว่
า เตน หมายถึ
ง เที
ยน คำว่
า เหง หมายถึ
ง หนึ่
งพั
น เนื่
องจากไทยใหญ่
ในอำเภอแม่
สะเรี
ยงลดน้
อยลง จึ
งทำให้
ภาษา “คำเมื
อง” มาปะปนด้
วย เช่
น หลู่
กลายมาเป็
นตาน (ให้
ทาน) และเตนกลายมาเป็
นเที
ยน แต่
ถึ
งอย่
างไร ข้
อความที่
ว่
หลู่
เตนเหง กั
บ ตานเที
ยนเหง จึ
งมี
ความหมายอย่
างเดี
ยวกั
น คื
อ หมายถึ
การถวายเที
ยนพั
นเล่
เป็
นความเชื่
อของชาวไทยใหญ่
ว่
า การที่
ชาวพุ
ทธได้
ถวายเที
ยน
พั
นเล่
มบู
ชาพระรั
ตนตรั
ย จะทำให้
การดำรงชี
วิ
ตมี
แต่
ความรุ่
งโรจน์
สว่
างไสว
ปราศจากโรคภั
ยไข้
เจ็
บ ขั้
นตอนการดำเนิ
นงานประเพณี
ตานเที
ยนเหงนั้
กลุ่
มพุ
ทธศาสนิ
กชนต่
างร่
วมกั
นตกแต่
งเตรี
ยมสิ่
งของต่
างๆ อย่
างละไม่
ต่
ำกว่
าหนึ่
งพั
ดั
งนี้
๑) เที
ยนไข ๑,๐๐๐ เล่
มขึ้
นไป ๒) กรวยดอกไม้
๑,๐๐๐ กรวยขึ้
นไป ๓) ข้
าวตอก
๔) จตุ
ปั
จจั
ยไทยธรรมจำนวนชุ
ด ตามจำนวนเจ้
าอาวาสวั
ดต่
างๆ ที่
ได้
นิ
มนต์