Page 295 - บูรพศิลปิน58

Basic HTML Version

280
บู
รพศิ
ลปิ
น พ.ศ. ๒๕๕๘
นายเฉลิ
ม บั
วทั่
ศิ
ลปิ
นแห่
งชาติ
สาขาศิ
ลปะการแสดง (ดนตรี
ไทย)
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๒๙
เกิ
๒๙ สิ
งหาคม พ.ศ. ๒๔๕๓ ที่
จั
งหวั
ดนนทบุ
รี
ถึ
งแก่
กรรม
๑๐ มิ
ถุ
นายน พ.ศ. ๒๕๓๐
ยุ
คสมั
รั
ตนโกสิ
นทร์
(ปลายรั
ชกาลที่
๕ - รั
ชกาลที่
๙)
ประวั
ติ
และการทำ
�งาน
นายเฉลิ
ม บั
วทั่
ง เป็
นบุ
ตรของนายปั้
น นางถนอม บั
วทั่
ง บิ
ดาเป็
นนั
กดนตรี
ซึ่
งเคยสั
งกั
ดอยู่
ในวั
งพระองค์
เจ้
าเพ็
ญพั
ฒนพงศ์
กรมหมื่
นพิ
ชั
ยมหิ
นทโรดม
และเป็
นเพื่
อนรั
กกั
บพระยาประสานดุ
ริ
ยศั
พท์
(แปลก ประสานศั
พท์
)
เมื่
อกรมหมื
นพิ
ชั
ยมหิ
นทโรดม สิ้
นพระชนม์
บิ
ดาจึ
งตั้
งวงดนตรี
เองที่
บ้
านคลอง
บางม่
วง จั
งหวั
ดนนทบุ
รี
ทำ
�ให้
นายเฉลิ
ม คุ้
นเคยกั
บดนตรี
ปี่
พาทย์
มาตั้
งแต่
เด็
พออายุ
ได้
๖ ปี
บิ
ดาก็
จั
บมื
อให้
ตี
ระนาด แล้
วฝึ
กสอนให้
เรื่
อยมาจนสามารถเล่
ได้
รอบวง อายุ
๑๑ ปี
บิ
ดาส่
งไปเรี
ยนดนตรี
ไทยกั
บพระยาประสานดุ
ริ
ยศั
พท์
(แปลก ประสานศั
พท์
) ฝึ
กปรื
ออยู่
ระยะ
หนึ่
ง ก็
ถู
กส่
งขึ้
นไปตี
ระนาดถวายพระบาทสมเด็
จพระมงกุ
ฎเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว ขณะทรงพระเครื่
องใหญ่
ซึ่
งได้
รั
บคำ
�ชมเชยว่
ฝี
มื
อดี
จะเก่
งต่
อไปข้
างหน้
า ครั้
นพระยาประสานดุ
ริ
ยศั
พท์
ถึ
งแก่
อนิ
จกรรม พระบาทสมเด็
จพระมงกุ
ฎเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
มี
รั
บสั่
งให้
พระยาอนิ
รุ
ทธเทวา (ฟื้
น พึ่
งบุ
ญ ณ อยุ
ธยา) นำ
�นายเฉลิ
มไปอยู่
ด้
วย จึ
งมี
โอกาสเข้
าเฝ้
าฯ พระบาทสมเด็
พระมงกุ
ฎเกล้
าเจ้
าอยู่
หั
ว ที่
วั
งพญาไท ทุ
กเย็
น และตี
ระนาดในการซ้
อมละครที่
วั
งพญาไท ทรงชมเชยว่
า นายเฉลิ
มตี
ระนาดได้
ดี
มาก ในช่
วงเวลานั้
นถื
อเป็
นช่
วงที่
ได้
ศึ
กษาหาความรู้
ด้
านดนตรี
จากครู
อื่
นๆ อี
กหลายสำ
�นั
กรวมทั้
งสำ
�นั
จางวางทั่
ว พาทยโกศล และได้
เรี
ยนหนั
งสื
อในโรงเรี
ยนพรานหลวง ตั้
งแต่
อายุ
ได้
๑๑ ปี
จนอายุ
ได้
๑๕ ปี
เข้
ารั
บราชการ
เป็
นนั
กดนตรี
อยู่
ในกรมปี่
พาทย์
และโขนหลวง อั
นถื
อเป็
นจุ
ดเริ่
มต้
นของเส้
นทางของอาชี
พนั
กดนตรี
ตั
งแต่
บั
ดนั้
นเป็
นต้
นมา
ต่
อมากรมปี่
พาทย์
และโขนหลวงถู
กยุ
บเป็
นกอง ขึ้
นกั
บกระทรวงวั
งและต่
อมาขึ้
นกั
บกรมศิ
ลปากร เมื่
อประเทศตก
อยู่
ในสภาวะเศรษฐกิ
จตกตํ่
าทั่
วโลก ท่
านต้
องออกจากราชการ และไปเป็
นครู
สอนดนตรี
ไทยที
สโมสรบั
นเทิ
งของ
สามั
คคยาจารย์
สมาคม ประมาณ ๑ ปี
สอนที่
กรมทหารอากาศดอนเมื
อง ๖ เดื
อน และกลั
บเข้
ารั
บราชการที่
กรมศิ
ลปากร
เป็
นนั
กการเดิ
นหนั
งสื
อ แต่
ด้
วยความสามารถทางดนตรี
ได้
ร่
วมเป็
นกรรมการตั
ดสิ
นปี่
พาทย์
ที่
จั
งหวั
ดพระนครศรี
อยุ
ธยา
เป็
นเหตุ
ให้
หลวงวิ
จิ
ตรวาทการ อธิ
บดี
กรมศิ
ลปากรขณะนั้
น เห็
นว่
าควรให้
นายเฉลิ
ม บั
วทั่
ง ทำ
�งานในกองปี่
พาทย์
ตามเดิ
ต่
อมาลาออกจากราชการ และช่
วงนั้
นมี
เหตุ
การณ์
ที่
ต้
องทำ
�ให้
ไปรั
บราชการในที่
ต่
างๆ อี
กหลายแห่
ง เช่
น กรมที่
ดิ
กรมตำ
�รวจ ในที่
สุ
ดประกอบอาชี
พส่
วนตั
วโดยสอนดนตรี
ตามสถาบั
นต่
างๆ ได้
ประพั
นธ์
เพลงให้
แก่
แผ่
นดิ
นไว้
มากมาย
และเป็
นครู
ดนตรี
ไทยเรื่
อยมาจนตลอดอายุ
นายเฉลิ
ม บั
วทั่
ง ถึ
งแก่
กรรมด้
วยโรคมะเร็
งในลำ
�ไส้
เมื่
อวั
นที่
๑๑ มิ
ถุ
นายน พ.ศ. ๒๕๓๐ สิ
ริ
อายุ
๗๗ ปี
๒๖
สมั
ยรั
ตนโกสิ
นทร์